Onbironsekiz

Modern yaşamın insanlığa sunduğu standartlaşmış kimlikler, yorum katılmaya değmeyecek önemsiz kalıplar olarak görülebilir. Fırçasını dili gibi kullanan, düşüncelerini tuval ile kurduğu rabıta ile ifade eden İsmet Doğan’da bu şekilde düşünüyor olmalı. Kendi atölyesinde, modern yaşama inat, bir antik çağ filozofu gibi yaşayan İsmet’in zihnindeki düşünceler ise soruya aktarıldığı kadar sanata da aktarılıyor.