De Döschkassen

Obends weller no Huus Jo, ick kann mi noch good dorop besinn‘, wat ick dat erste Mol in de DDR ween bün. Mit’n Bus weer ick dor. Mien Vadder weer de Busfohrer, un man schreev dat Johr 1987. Wi sünd an Grenzövergang Schlutup bi Lübeck vun een Düütschland in’t annere fohrt. Dat gung denn över Wismar no Rostock un Warnemünde, bet dat obends weller trüch gung. Un al ’n poor Kilometer no’n Grenzövergang heff ick mien Vadder froogt, worüm de Strooten dor denn so slecht weern. Wi sünd mit ’n ganz modern‘ Reisebus ünnerwegens ween. Overs sogor in dat kommodige Auto hett dat rummelt, dat man sick de Tähn fastholn wull. Mien Vadder hett mi dormols seggt, dat de Regeerung in de DDR slecht wirtschop hett. Dorüm weern keen Geld un keen Materiol dor, üm de Strooten to repareern. An düsse Wöörd vun mien Oln mutt ick hüütigendoogs jümmers öfter dinken, wenn ick mit mien Auto dör Dithmarschen pulter, denn so langsom krieg ick weller Angst üm mien Tähn. 1987 wurrn de Strooten bi uns noch saneert, wenn se in Dutt weern. Lo