De Döschkassen

Man ward je ni jünger, ne. Fröher heff ick mol dacht, wat dat bi mi anners kom‘ wurr. Keem overs ni so. Un weil ick mi mit de Johrn je al dat een‘ oder annere Mol mit Mediziners ut’neensett heff, bün ick dorop kom‘, dat ick mi gesünner ernährn will. Nu weet man op dat Gebiet je ni, wat richti un wat verkehrt is. Man kann je ni dat eene Leven lang blots Gemüse eeten, üm datsülbige Leven nochmol vun vöör antofangen, dorbi overs wat ganz anners to eeten. So harr man twor ’n wunnerborn Vergliek, dat geiht overs leider ni. Also mutt man sick op dat verloten, wat de Dorsten vertellt, de seggt, dat se sick dormit utkinnt. Also heff ick rescherscheert. Un bi mien Rescherschen bün ick jümmers weller op den Begriff „hochverarbeitet“ stött. Dorbi geiht dat üm hochverarbeidete Levensmiddels. De schüllt blang to veel Zucker un to veel Solt nömli ook ni so gesund ween. So heff ick wieder Reschersche dreeven. Hochverarbeidt sünd nömli ni blots Deepköhlpizza, also Mafiatorte ut’n Froster oder den mehrsten Knabberkrom. Nä.