De Döschkassen

„Jungedi, wat hest du ’n denn dor för ’n oln Röchel“, hett annerletzt mol ’n Kumpel to mi seggt un dorbi op mien Klappkompiuter wiest. „Wat meenst du mit old“, heff em froogt, „de is doch erst,... de is...“, nu fung ick dat Överleggen an. Wann harr ick dat Dings noch köfft? Hmm. Dat mutt bilütten 2009 ween hebben. Dat sünd, wenn ick richt tellt heff, bet hüüt bummeli 15 Johr. Na jo, so dree-, veermol heff ick den Kassen al ut’neen hatt. Mol harr de Stromansluss ’n Wackelkontakt, mol hett de Köhlpropeller huult un ’n beten Towennung bruukt, mol weer de Akku in Dutt. Overs ünnern Streek löppt de Apparot jümmers noch ganz wunnerbor. Man kann dormit schrieven, man kann dormit in’t Internet gohn, E-Mails verschicken un sogor empfang‘, wenn man dat will. Fotos un Filme kann man dormit bekieken un verännern, Musik heuern un Tonopnohm‘ bearbeiden. All dat un wiss noch mehr geiht mit dat Dings. Dat heff ick natüüri ook mien Kolleg‘ vertellt. De keek mi nu ganz skeptisch an. „Aha. Un wat hest du för dat Genöög dorm