De Döschkassen

Wi sünd dösige Tiern

Informações:

Sinopsis

Bummeli 3,6 Millioon Lüüd bi uns in’t Land sünd in Momang Arbeidslos. Liekers gifft dat keen Brangsche, de ni över Personolmangel klogt. Dat passt vöör un achter ni tosom. Dat is so, as wenn man vör ’n vulled Köhlschapp sitt un verhungert. Dat mangelt jüst so an Dokters as an Handwarkers. De eenzige Brangsche, in de dat jümmers genog Lüüd gifft, is de Politik. Na jo, dor bruukt man ook keen Utbillung för un dat Gehalt kann man sülms höger moken. Veellicht schull man dat Prinzip ook bi Handwarkers, Dokters un all de annern inföhrn. Kunn klappen. Wat sünst passeert, dat lött sick in ümmer mehr Hotels un Restaurants bekieken. So ook op Gut Kaden in’t Hotel Breitenburg, wo ick an Dingsdag op’n Bustour mit ’n Brunsbütteler Börgervereen weer. Ick sülms heff dat ni sehn, overs as de Lüüd vun Kaffedrinken weller to’n Bus keem‘ hebbt se ganz begeistert dorvun snackt, wat dor ’n Roboter Töllers un Tassen wechbröcht hett. Dat weer sogor ’n Roboter-Deern, wenn man’t genau nehm‘ deiht. „Bella“ heet se, hett ’n Fruu ut ’