De Döschkassen

Man mutt sick je wunnern, wo dreist mennige Lüüd sünd, ne: Annerletzt sünd in Gaushorn twee Ampelanlogen klaut worrn. Meern an Dag – an‘ Sünnobend, morn vör twee Weeken. Also dat sünd keen fast verbuute Ampeln ween, de mit Betong in Grund verankert weern, sünnern mobile Anlogen för Buusteeden un ähnliche Angelegenheiten. Dor sünd jedenfalls ’n poor Banditen mit ’n Transporter to’n Afholn komen. De Dorsten hebbt sick bi’t Inloden sogor tokieken loten, se hebbt nömli den Indruck mokt, as wenn dat allns sien Richtigkeit harr. So stunn dat in de Polizei-Mellung. Veellicht harrn se je so orangsche Plünn an, as Deepbuu-Arbeiders se normolerwies anhebbt. Op jeden Fall weern de Buuarbeiden, also de Grund dorför, dat de Ampeln dor stohn hebbt, al vörbi. De „Lichtzeichenanlagen“, as dat op Beamtisch heet, wurrn also gor ni mehr bruukt. Se hebbt blots noch dorop töövt, dat se afholt ward. Un weil se dor över’t Weekenenn so truuri in de Gegend rümstohn dehn, hebbt de Spitzbooven mit den Tansporter sick wohrschienli dacht