De Döschkassen

Kinnt Ju noch Teekessel speeln ut de School, dor wo twee Lüüd datsülbige Woord hebbt, dat overs twee ünnerscheedliche Bedüüdung‘ hett? Ball un Ball to’n Bispeel: „Op mien Teekessel kann man danzen.“ – „Mit mien Teekessel kann man speeln.“ Wurr ick dat hüüt nochmol speeln, op Platt, denn wurr ick ’n Woord nehm‘, dat veel mehr as blots twee Bedüüdung‘ hett. Un dat Woord is: „Schier!“ Dor kann man sick glieks mit vief Kollegen opstelln, all hebbt Schier in‘ Sinn un all meent se wat anners dormit. Geiht man to’n Bispeel no’n Slachter un will ’n Stück Fleesch hebben, in dat keen Knooken sünd, denn will man Fleesch hebben, dat „schier“ is. Overs ook Fleesch, an dat meist keen Fett sitt, is schier. Mokt man den Goorn schmuck, mit Unkruut hacken un Beete harken un Wege trech moken, denn is de Goorn an’t Enn „schier“. Schier is also fettfrie un ohne Knoken un schmuck un sauber. Överdrievt man dat mit dat Kleihn in Goorn, is man in‘ Dutt vun de Arbeid, denn is man „schier“ mit Jack un Büx. Schier is also, fettfrie, oh