De Rode Lantaarn

Waren we er tóch weer ingetuind. Want als iets in het wielrennen onontkoombaar líjkt, is de kans dat het nét even anders loopt toch altijd nog vele malen groter. En zo zagen we zaterdagavond plots beelden van de Kwal van Messina en QAnon Simmons, in de Trek-bus samen dansend op Van Links Naar Rechts - die banger van de Snollebollekes - volgens sommigen oorspronkelijk bedoeld als protestlied tegen de volatiliteit van het hedendaagse Nederlandse electoraat. Elke generatie krijgt de Bob Dylan die het verdient, zei mijn oma zaliger al. En daarmee dwalen we wellicht ontzettend af, maar je moet toch wát in een koers van 300 kilometer, die van begin tot eind wordt uitgezonden? Hemelzijdank voor Winner Taco van der Hoorn, de Maarten Tjalingii van dienst, die ons 250 kilometer lang vermaakte in een vroege vlucht die pas eindigde op de flanken van de Cipressa. Daar zou de strijd tussen de Drie Tenoren wellicht al ontbranden, werd ons vooraf bezworen - en anders zou niemand ze toch zeker kunnen volgen op de Poggio? Niem