De Rode Lantaarn

Het was zo'n week waar je als rechtschapen bankzitter soms niet wist waar je moest kijken. Van Parijs tot Nice, van Tirreno tot Adriatico - overal was het bal, en overal drukten de grote namen hun bevallige neusjes aan het venster. In naam van Van Aert, Alaphilipe en Van der Poel Amen reden we de eerste etappes in Italië - waarna Poggieboy wel zin bleek te hebben om zich te voegen bij een Heilig Kwartet. Ondertussen ontstak Turboprimoz dag na dag het vuur in de regio-Nice, blies in de laatste meters van de zaterdagkoers de wielerdroom van Gino 'Het Voorprogramma' Mäder in duizend stukjes - en liet vervolgens een koersdebat ontbranden over nut en noodzaak van elkaar - en een andere ploeg - iets gunnen in de koers. Misschien was het pech, misschien was het karma - of wellicht ook gewoon toeval - maar de gretigheid waarmee Rokkie en zijn Jumbo's de dag nadien in de vernieling werden gereden door diverse ploegen met twijfelachtig eigenbelang - deed toch op z'n minst vermoeden dat de sympathy vote van het peloton