De Rode Lantaarn

Denkend aan de Vuelta zie ik brede pelotons, traag over oneindige snelwegen gaan. Rijen ondenkbaar, groene olijfbomen en kale puncheurs die elkaar naar het leven staan. Vandaag was zo’n typische Vuelta dag. Een Spanjaard en een Colombiaan vooruit, een peloton breed over de weg en een kapstok die nog in elkaar gezet moest worden. Ok, dat laatste was een persoonlijke strijd die met het koningskoppel Renaat! en Jose in ene een stuk makkelijker werd maar voor de rest was alles zoals het hoorde. Het peloton kabbelde voort maar het venijn zat m in de staart. Maar echt in het puntje van de staart. Sam Bennett testte gister, net als de rest van het peloton negatief, maar er is 1 ding dat wel is overgesprongen de afgelopen dagen. Het Spaanse temperament. Lang leek hij zijn tweede overwinning deze Vuelta binnen te hebben maar de Zidane in hem bleek in aanloop naar de finish te sterk. Een kopstoot en heel wat overleg later ging de overwinning naar Ackermann en de wijn naar mij. Gefeliciteerd, Jonnie Seriese!De Rode Lant