De Rode Lantaarn

De vierde van The Big Five voor Philip Gilbert vandaag. In Parijs Roubaix mocht hij de handen in de lucht steken na een sprint-à-deux met Nils Politt. Overigens begint Parijs Roubaix begint eigenlijk in Compiègne - en het is echt gek om wél Parijs te zeggen en niet Roobais. Parijs Roobais dus. Of Paris Roubaix. Maar niet van dat halve, want daar koopt een mens dus helemaal niks meer voor tegenwoordig. Het was nochtans koers van start tot finish - op de bank zaten we eigenlijk al kapot na het Bos van Wallers - en toen moesten we dus nog tweeënhalf uur koers kijken. Op het tandvlees haalden we de Vélodrome, maar niet voordat we Van Aert zagen schuiven, Sagan zagen capituleren en Nils ‘die Zähne’ Politt bíjna alleen weg zagen rijden van een kopgroep vol schitterende namen. Bijna. Want Philip Gilbert pikte nog nét aan - en kon het spel leper dan leep spelen doordat d’n Yves het in de achtergrond op de heupen kreeg. En eenmaal op de Velodroom kon ook zijn ervaring als pistier Nils niet helpen.Deze Rode Lantaarn wo