De Döschkassen

Jungedi, wat freu ick mi doröver, dat mitmol an so veele Steeden, de Strooten heelmokt ward. Würkli. Seeker, an veele Steeden mutt man in Oogenblick tööven oder langsomer fohrn, an all de Buusteeden. Oftmols geiht dat dor je ook üm Buusteeden, de blang de Stroot sünd. Wenn dor to’n Bispeel niede Strom-Masten opstellt ward oder niede Windkraft-Anlogen oder sowat. Bi de annern Buusteeden, de dor noch överblifft, geiht dat üm de Stooten sülms. De Buusteeden also, bi de ick in Momang dat Geföhl heff, dat för jedet Lock, dat to is, twee niede Löckers opreeten ward. Na jo, is overs even blots so’n Geföhl. Liekers, ick heff dor noch so’n Geföhl entwickelt: Mi dücht, wat ick dree ünnerscheedliche Oarten vun Strooten-Buusteeden identifizeert heff: To’n een de, de mit all de Warntofeln, Flatterbänners un Tempo-Bremsschillers inricht ward, un an de denn tatsächli so lang wöhlt ward, bet de Buusteed trech is un all de Warnkrom weller wechkümmt. Dat is ganz genau de Oart vun Buusteeden, de ick an leevsten heff. Denn g