De Döschkassen

Dat gifft je ’n Barg Erfinnungen, de würkli nützli sünd, ne. Wat dor overs hunnertperzenti ni toheuert, dat is „Softlack“. Softlack is half ingelsch, half düütsch un heet so veel as weeke Farv. Softlack schall dorför sorgen, dat man Sooken gern anfoten deiht. Knööp in Autos to’n Beispeel overs ook veele Huushalts-Geräte un so. Nieden Softlack föhlt sick bilütten as’n Plüüschappel an, also ’n Pfirsich op Hochdüütsch. So wiet so good. De Lack blifft overs ni so plüüschig. Irgendwann löst de dorste Lack sick nömli op. De geiht overs ni af, de blifft an dat, wat dor mit övertrocken is, sitten. De Lack ward smeeri un backsig. De foot‘ sick denn bummeli so an as de Fleegenfängers, de man fröher ünner de Deek hungen hett. Dat is denn keen Softlack mehr, sünnern Backlack. Un den Backlack kann man ni afwaschen. Ick heff dat versöcht: Mit Woter un Seep, mit Bremsenreiniger, Terpentin, Nogellack-Entferner un all sowat. Blots Sprengstoff heff ick noch ni utprobeert. Afkratzen kann man den Schiet ook ni so recht, un vers