Duimpjeworstelen

Straight outta Jo-burg. Ex-politierobot Chappie scheldt erop los, jat auto's en houdt zijn pistool op 90 graden. Zijn sterkste wapens echter zijn een rubberen kip en een hart van goud. In deze Zuid-Afrikaanse scifi-komedie zien we hoe een kinderlijke A.I. onder invloed van de rapformatie Die Antwoord een echte fokmodderin' gangster wordt. Een soort Robocop meets Short Circuit met een vleugje South Park. Of die mix wel zo goed werkt valt te betwisten. Maar één iemand is sowieso voor: Eric van der Woude, filmjournalist en programmeur bij B-filmfestijn Straight to Video. Misschien lees je weleens zijn column in de Preview of een van zijn artikels in Schokkend Nieuws. Als er een film is die het droogklootcentrum van zijn brein kietelt, dan is het wel Chappie (2015). En verder gaat het ook over de spanningen rond rapper Ninja op de set, de lol van VHS-films kijken en het esoterische gehalte van Chappie. Deze aflevering is opgenomen in het Comedy Café! Een van de weinige plekken waar je zelfs tijdens de pandemie zo

Stel, hè... Stel dat je de volledige capaciteit van je hersens zou kunnen gebruiken, hoe zou dat er dan uitzien? Nou, ten eerste over dat feitje dat je maar 10 procent gebruikt: is een fabeltje. Het is gewoon een verzinsel, dat nog steeds als 'feitje' van mond op mond gaat. Maar als er dan ook nog eens een film over dat principe wordt gemaakt, en er de grootste onzin bij wordt gesleurd, dan heb je de poppen aan het dansen. Daisy van de Zande was nog lang geen directeur van wetenschapsfilmfestival Inscience, toen ze de film Lucy (2015) zag. en toen gingen haar ogen al aan het rollen. Nu ze die functie wel heeft, schuift ze graag aan via Zoom. En ze snapt niet hoe je dit een leuke film kunt vinden. Luc Besson regisseerde dit scifi-spektakel, met Scarlett Johansson in de titelrol. Lucy heeft per ongeluk een overdosis van een nootropische drug, die haar volledige hersencapaciteit ontketend. Maar haar lijf begint ook uit elkaar te vallen. Dus is er een race tegen de klok, om een oplossing te vinden bij Morgan Free

Hij was al nieuwslezer, kunstschaatser, bruiloftplayboy, modeontwerper en Nascar-coureur. Nu doet Will Ferrell een gooi naar de grote prijsbokaal in het Eurovisie Songfestival, bijgestaan door Rachel McAdams. Ze spelen een IJslands powerduo met grote ambities. Maar kunnen ze de Russische topact Alexander Lemtov (Dan Stevens) de loef afsteken? Daarover gaat Eurovosion Song Contest: the Story of Fire Saga. Wie er zeker de volle 12 punten aan zou geven, is comedian en ondernemer Said el Hassnaoui, ook bekend als WestSaid. Host Ruud ging bij hem langs in Veenendaal om deze Netflix-comedy eens nader onder de loep te leggen. Maar uiteindelijk begonnen ze ook best een aantal stukken film naar elkaar te citeren. Want zo'n film is het wel. Said is sinds een paar maanden zelf aan het podcasten geslagen. Hij verzamelt in de interviewpodcast Date ik het maar niet verhalen uit de wereld van het daten. Dus verwacht Tinder-fiasco's, misgelopen blind dates en zelfs een kandidaat aan het tv-programma Blind Date. Oftewel, lek

Een luchtige film over verkrachting, hoe vlieg je die aan in een podcast? Blijkbaar kan dat vrij gezellig worden, getuige dit gesprek met film- en theatercriticus Elise van Dam over Elle (2016). Onze podgast was destijds al laaiend enthousiast over het eerste uitstapje van Paul Verhoeven nar Franse arthouse. Nou, die fascinatie is er niet minder op geworden. Op klaarlichte dag wordt Michelle (Isabelle Huppert) in haar huis belaagd en verkracht. Maar om nou bij de pakken neer te zitten? Haar niet gezien. Ze heeft een videogamesbedrijf te runnen en een seksueel gefrustreerde buurman te verleiden. En bovendien is ze dankzij haar familiegeschiedenis tegen nogal wat onheil bewapend... Alhoewel, misschien broeit er toch meer onder haar strakke oppervlakte toch meer innerlijk leed dan ze wil laten zien? Huppert won een Golden Globe voor haar hoofdrol, en de film werd daar ook bestempeld tot Beste Niet-Engelstalige Film. Maar bij de Oscars kon er niet eens een nominatie vanaf. In deze opzet hoort host Ruud bij Team O

Harrrh, stelletje zeepokken! Het is International Talk-Like-A-Pirate-Day, en dus wordt het releaseschema van Duimpjeworstelen even gekaapt door een speciale aflevering. Dus of je de kajuit aan het schrobben bent, of uit een patrijspoort zit te turen... Wie weet klim je het kraaiennest wel in? Allemaal valide opties. Maar wat je ook doet, luister deze speciale piratencast.  Te gast is de Nijmeegse animator en liedjesmaker Bart de Piraat. Hij werkte mee aan onder andere Heinz, de film en de korte animatiefilm Mind My Mind, die net naast een Oscarnominatie greep. Behalve dat hij de joligheid zelve is, verorbert hij ook maar al te graag alles wat met piraten te maken heeft. Met wie valt er dus beter te praten over The Goonies? In deze avonturenfilm – voor kinderen, weet je wel? – vertelt regisseur Richard Donner het verhaal van vier luidruchtige kinderen die een schat gaan zoeken. Gooi er een stel boeven bij, een grot vol dubloenen en een piratenschip dat is bezaaid met skeletten. En hoppa! Avontuur! Deze film wo

Dat vriend en vijand het er behoorlijk over eens is dat Joaquin Phoenix een stevig potje kan acteren levert weinig discussie op. En die Oscar voor Joker was verdiend. Maar of het ook als film wel zo fabelachtig is allemaal? Deze verkenning van hoe de Batman-schurk is ontstaan is in elk geval duister en indringend. En in korte tijd heeft-ie toch ene plekje in de IMDb top 250 bemachtigd, en best een schare fans verzameld. Een van die enthousiastelingen is de acteur Chris Tates. Hij is een echt theaterdier, maar toch ook zeker niet vies van het witte doek. Als je hem niet zag in films als Ellis in Glamourland en De groeten van Mike!, dan toch vast wel in Steven Soderberghs meesterwerk Ocean's Twelve. En anders is er nog de rits tv-series waarin hij speelde. Westenwind, Rozengeur en wodka lime, en een bekende premier in Den Uyl en de Affaire Lockheed. "Tuut, tuut, tuut, de groetjes van..." Hij speelt ook de hoofdrol in STOET, een nieuwe korte film van eerdere podgast Nena Tijsma. Daarin speelt hij Johan, de vader

What is your ultimate answer? To the question, the great question, of whether or not you like the movie version of The Hitchhiker's Guide to the Galaxy? For British born comedian and national treasure of geekdom Steve Dix it's a short answer: "Meh!" He calls in from Cologne for a chat. And he's not at all a fan of this, maybe the worst, version that seems to be glad to get rid of some of the jokes of a piece of comedy that's known for its wordyness. It's the story of how the Earth is blown up, and the only surviving Earthman Arthur Dent is forced to have a space adventure. And all he wanted was a cup of Earl Grey. Helped by his best friend and alien Ford Prefect, he's able to reconnect with one-time flirt Trillian. And all of them are tagged along by egomaniacal President of the Galaxy Zaphod Beeblebrox, on a quest to discover the Ultimate Answer. To Life, the Universe and Everything. A weird space adventure, that is mostly the vehicle for a lot of brilliant comedy from Douglas Adams. Or so it is in its be

"De val van Pixar." Staat deze studio niet nog gewoon pal overeind? Niet volgens Henk van der Velden, animatieliefhebber en een van de drijvende krachten achter de Arnhemse filmpodcast de Filmerds. Inside Out is volgens hem niet de eerste keer dat Pixar op zijn bek ging. Maar wel een pijnlijke misser.  In deze kleurrijke animatie kijken we in het hoofd van Riley. Zij is net naar San Francisco verhuist, en dat bevalt niet best. Maar de rapen zijn helemaal gaar als twee van de vijf kernemoties die haar hersenen aansturen, Joy en Sadness, vermist raken. Terwijl de twee hun weg terug vinden naar het commandocentrum, leert Joy de belangrijke les dat verdriet soms ook nodig is. Met de vrolijke figuurtjes in Riley's hoofd krijgen we eigenlijk een beeldende uitleg van een kinderdepressie, die zelfs de kleintjes kunnen snappen. Helaas voor Henk leren we ook wat abstract denken is. Niet zijn favoriete segment. Verder gaat het ook over de al dan niet vergane glorie van Pixar, duurt het iets langer dan handig om te achte

Two nations far apart connect in a weird way. It's the story of both this episode and the film we discuss in it. This is the very first game of Thumb Wrestling across nine timezones ever. The game has gone Transatlantic, baby! And the movie shows a weird connectedness between an aging partygirl in the U.S. and a monster in South Korea. Our friendly podguest in this week's show is Hollywood actor Galen Howard! You may have seen him in guest parts in tv-shows Agents of Shield or Brooklyn Nine-Nine. But more probably you saw him dance with Justin Timberlake. That's right, he's in the music video of Can't Stop the Feeling!, that was helmed by One Hour Photo-director Mark Romanek. He and host Ruud hash it out, over probably the least known of the three monster-stand-in-for-trauma-films of 2016 and 2017. Colossal stars Anne Hathaway as partying drunk Gloria. While she's wasted at night, a monster pops up in Seoul and tramples on South Koreans, mimicking her exact movements. Is she in control? (Pun intended...) Also

Als iemand een uitdaging stuurt om het over Yes Man (2008) te babbelen, hoe kun je dan nog 'nee' zeggen? Het is de film die radio-dj en podcaster Patrick Kicken al jaren aan mensen aanraadt, omdat hij er heel veel herkenning bij heeft. Jim Carrey gaf hem hiermee een les om het leven te omarmen. In de film speelt deze beroepsmalloot namelijk ene Carl, die beroepsmatig 'nee' moet verkopen aan iedereen die een lening wil bij zijn bank. Maar ook in zijn normale leven is 'nee' zijn credo. Maar na een seminar draait hij 360 graden om en zegt hij overal volmondig – en dwangmatig – 'JA!' tegen. Met allerlei gekke gevolgen van dien. En dan gaat het ook over van alles, zoals hoe Patrick zijn liefde voor films een beetje verloren is, de gedeelde affiniteit met Jim Carrey en waarom host Ruud jarenlang heeft volgehouden dat hij van een bepaald iemand nog wat cd's tegoed heeft (maar nu niet meer). Links: De Leven Zonder Stress-podcast: https://podcastluisteren.nl/pod/Leven-Zonder-Stress De Praten over Bewustzijn-podcast:

Tijd voor wat Bayhem! Als er een astroïde ter grootte van Texas op de aarde afkomt, stuur je daar natuurlijk Bruce Willis op af, en rust je hem uit met iets wat zo hard mogelijk explodeert. Tenminste, als je Michael Bay heet. Geef hem een paar stoere kerels, een Amerikaanse vlag en wat speelgoed, en hij geeft je er een luide, gelikte en vooral vermakelijke film voor terug. Onze vaste jinglemaker en fulltime genie Roy Grutters poseert de vraag: hoe erg is het dat het op zijn zachtst gezegd rammelt aan de feitelijke juistheid in Armageddon? En daarmee drukt hij precies de juiste knoppen in bij host Ruud, voor wie dit ooit de eerste slechte bioscoopervaring was. Maar als beide het ergens over eens kunnen worden, is het dat dit een film is waar je erg lekker over kunt praten. Roy doceert geschiedenis aan het Valuascollege in Venlo, en was actief als muzikant bij onder andere de Limburgse dialectpunkband Bagger United en het meer folky The Holy Goats. Hij en Ruud organiseerden ooit samen met twee andere goede vrie

Denzel Washington kreeg eindelijk zijn eerste Oscar voor een hoofdrol, de carrières van regisseur Antoine Fuqua en schrijver David Ayer werden gelanceerd en de wereld maakte kennis met Eva Mendez. En dan is de film ook nog eens eindeloos te citeren. "King Kong ain't got shit on me!" Over Training Day (2001) kun je een hoop zeggen, maar niet dat het een subtiele film is.  Voor podgast Richard Olthof maakt dat niet uit. Als filmreviewer gaf hij 'm een dikke 4 sterren en een duim omhoog. Richard is een van de vaste schrijvers voor Filmdomein en schuift vaak in de videopodcast van de Filmerds om het over de allernieuwste films te hebben. En hij zou maar wat graag een dagje optrekken met de corrupte agent Alonzo, die in Training Day door Washington wordt gespeeld. Verder hebben we het ook over hoe kinderen krijgen je blik op een film kan veranderen, Richards theorie over Alonzo's ware aard en de kapsels die we op de middelbare school hadden. Links: Richards pagina op Filmdomein: https://www.filmdomein.nl/author/

Het is een beetje zoals die oude mop: een oude viezerik zit in de tram naar een jong grietje te staren. Als ze het zat is, zegt ze: "Voor 25 euro laat ik je zien waar ik aan mijn blindedarm ben geopereerd." De man trekt meteen zijn portemonnee. Het meisje, 25 euro rijker zegt: "Kijk, daar links is het ziekenhuis." Hoe goed de man op zijn nummer is gezet, hij blijft een smeerlap. Woody Allen lijkt met zelfkritiek de hoofdpersoon Alvy Singer neer te zetten in Annie Hall (1977) en door zijn ogen een stukgelopen relatie te onderzoeken. Maar, zo oordeelt podgast en filmcriticus Lisa van der Waal, zo scherp is de zelfspot niet. Hij geeft vooral Annie zelf de schuld. En bovendien is Woody Allen nog steeds een vunzig ventje. Maar kun je om deze punten heen kijken en toch de waarde zien van dit gedurfde vormexperiment dat destijds vier Oscars verdiende? Ja, daar is natuurlijk geen gemakkelijk antwoord op te geven. Duimpjeworstelen stort zich in de Woody Allen-discussie. En verder gaat het natuurlijk over de aanleiding

Na een hele dag Turing Tests uitvoeren, wil je toch even lekker ontspannen? Nou, dan kun je lekker een podcast luisteren over misschien wel de beste A.I.-film van de laatste jaren: Ex Machina (2014) van Alex Garland. Alicia Vikander speelt Ava, een kunstmatige mens, en Caleb (Domnhall Gleeson) moet gesprekken met haar voeren om uit te zoeken of ze een echt bewustzijn heeft. Of kan het zo zijn dat Ava's maker, Nathan (Oscar Isaac) heel andere bedoelingen heeft?   Iemand wie de film niet kon bekoren is Quirijn Foeken, gitarist van de Nijmeegse punkformatie Ink Bomb. Tot een paar jaar geleden was hij ook filmjournalist, en hoofdredacteur van BiosAgenda.nl. Vooral het einde heeft de film in zijn recensie een halve ster gekost. Waarom? Dat hoor je in deze aflevering.   We hebben het ook over het voyeurisme van de filmkijker, de comedy chops van Mark Wahlberg en houden een ethische discussie over mensen vermoorden als je robot bent.   En als je deze niet nu al had verwacht, dan komt dat doordat dit een

"Uit Zuid-Korea zie je heel vaak intelligente films, gedurfde films, spannende films", zei podgast Dennis Alink in Koffietijd daags na de Oscaruitreiking. "En dat alledrie kan ik gewoon niet zeggen over Parasite." Het was niet eens de eerste keer dat hij zich negatief uitliet over de film, maar wel de aanleiding om hem eens te vragen voor een potje Duimpjeworstelen. En, zo vindt Dennis, laat het de laatste keer zijn dat hij het hierover hoeft te hebben. Behalve criticus, bijvoorbeeld ook in video's voor het AD, is hij zelf filmmaker. En niet zomaar een. Met zijn 30 levensjaren heeft Dennis al belachelijk veel documentaires van speelfilmlengte op zijn naam staan. Sluizer Speaks, Unknown Brood en Freek. En hij is nu ook met meerdere filmprojecten druk aan het werk. Dan heeft hij met zijn band Cornwall laatst ook nog een debuutsingle uitgebracht, Gimme Some Light. Het is jaloersmakend allemaal. In deze aflevering geeft hij Parasite er flink van langs, de film die regisseur Bong Joon Ho meerdere Oscars, een Goude

Zelden trekt een arthousefilm zo veel publiek als The Revenant in 2015/16. Misschien was het de Oscar-buzz? Het zou dan uiteindelijk ook de eerste Academy Award opleveren voor Leonardo di Caprio als acteur. Maar toch. Veel mensen zagen het vooral als een goedmakertje, waar onze Leo al veel betere – genegeerde – acteerprestaties had geleverd. En laten we eerlijk wezen; over The Revenant wordt niet meer heel veel gepraat. Maar nu wel! Want AD-filmjournalist en podcaster Gudo Tienhooven wil graag van het hart wat voor lege huls hij dit vindt. Plaatjes van bomen om van te kwijlen, maar niet veel meer dan dat. In zijn eigen MovieInsiders podcast maakte hij tegen co-host John de Jong al eens de vergelijking met een andere film die menselijk lijden in een flink staaltje mooifilmerij verpakte. Welke? Dat hoor je in de show. Host Ruud kan na een nieuwe kijkbeurt alleen maar constateren dat hij The Revenant nog steeds een dikke duim omhoog geeft. Oftewel: genoeg voer voor gesprek! Ook hebben ze het over het achtste we

There are no mistakes, only happy little accidents, so says paintguru and human Zen factory Bob Ross. Well, mistakes happen. Like when host Ruud forgot to check with podguest Tony about which The Texas Chainsaw Massacre he was talking, when he said he'd like to do an episode about that. Apparently he meant the 2003 remake, when muggins thought he was talking about the 1974 classic. There's another saying: assumption is the mother of all f*ck-ups. But social distancing is starting to become a thing and during the recording Ruud decides to roll with it. And thanks to the great conversations of Mr. Tee the episode is saved! Toeknee Tee is an American studying and residing in the Netherlands, who makes great hiphop songs and puts them out on his Spotify channel. The latest of his monthly EP's, Op de buurt II, is out now! Go have a listen! But first listen to this episode, which turned out lovely. Other topics in this episode are the inspirations from serial killer Ed Gein in Hollywood, horror hitting too close to

De gasten van deze podcast blijven je verbazen. Een Film Fan – see what we did there? – die maar weinig opheeft met Fight Club (1999), misschien wel het magnum opus van de beste filmmaker van zijn generatie? Gelukkig is host Ruud altijd wel te porren om te praten over de grote David Fincher. Maar tegenover hem zit dus Nils Timmer van de Film Fans Podcast. Na jaren van aansporing gaf hij eindelijk Fight Club een kans. Maar hij werd er niet zo blij van. Was hij overhyped? Was er wat anders wat hem afstootte? Hij belt in via Skype om er eens wat dieper in te duiken. Het is de eerste van een set afleveringen die is opgenomen in sociale isolatie. Oftewel met het wonder van moderne technologie, dat ons dezer dagen toch contact met elkaar laat hebben. Want ja, je moet wat. Ruud en Nils hebben het trouwens ook nog over de rol van geweld in cinema, films met een twist erin en iets moois kapot willen maken. Links: Film Fans Podcast: https://www.filmfanspodcast.nl/ De FIlmerds Filmquiz livestream: https://www.faceboo

Je bent met het vliegtuig op weg naar L.A., wat kijk je dan? Waarom niet iets met drie keer de lettercombi L-A in de titel? La La Land (2016) is een groot eerbetoon aan de klassieke Hollywood-musicals van weleer. Grote, kleurrijke producties met veel zang en dans, en vooral ook romantiek. Maar is het wel zo'n geslaagde hommage? Nee, vindt Schokkend Nieuws-hoofdredacteur Julius Koetsier. Wat hem betreft komt deze film niet in de buurt, en al helemaal de zang- en danscapaciteiten van de twee hoofdrolspelers, Emma Stone en Ryan Gosling, niet. Maar leuk geprobeerd van regisseur Damien Chazelle. Nee maar echt. Serieus. Heel leuk geprobeerd. Verder hebben we het ook over feestjes waar iedereen gezien wil worden, de ontkenning van het bestaan van mobiele telefoons en de echte toekomst van de jazzmuziek. Overigens goed nieuws: vanaf nu valt Duimpjeworstelen onder de paraplu van de filmwebsite Cine.nl! Ze zijn ook begonnen met een eigen podcast, maar er was nog ruimte voor één meer, en deze show wil graag bij de Cine-

Een live action Lion King? Ach welnee, het is gewoon uit de computer komen rollen, en het haalde 1,7 miljard dollar op. De figuren uit de klassieker uit 1994 zien er nu uit alsof ze echt in de Afrikaanse serengeti zouden kunnen rondlopen, en hebben stemmen van mensen die nu beroemd zijn. Maakt dat een goede film? Ja, vindt Angela Verkuijlen. Ze is een van de aanstichters van de Cultuur Academy, een initiatief om Nijmeegse cultuurmakers op weg te helpen, en was tot eind 2017 nog de Nachtburgemeester van Nijmegen. Ook maakt ze theater en richtte ze ooit mede de Plees to Be op. En ze houdt van The Lion King, in welke versie dan ook. Host Ruud walgt er echter maar van.  Verder hebben we het ook over de vocale capaciteiten van Beyoncé, nieuwe technieken als gimmick om films aan de man te brengen en de sex appeal van leeuwenvrouwtje Nala. Extra links: Cultuur Academy Nijmegen: https://cultuuracademy.nl/ Suffering Matters: https://www.facebook.com/sufferingmattersnijmegen/