Iemand

Iedereen doet het wel eens, zijn eigen naam googelen. Maar toen immobiliënmakelaar Erika Cool dat een paar jaar geleden voor het eerst deed, schrok ze. Ze botste op de Erika Cool van veertig jaar geleden. En op een hoofdstuk uit haar leven dat ze al lang afgesloten had. In de tijd dat er nog geen internetzoekmachines bestonden en een ander leven beginnen nog veel gemakkelijker was dan nu. Erika Cool heeft haar levensverhaal neergeschreven in het boek ‘Update. Mijn verleden als pornoactrice’.

In 1936 wordt Cornelis geboren in een groot en warm nest in het Antwerpse Schipperskwartier. Maar al snel voelt hij dat er iets niet klopt. Het liefst bladert hij in modemagazines en droomt hij van een toekomst als ballerina. In Amsterdam begint hij een relatie met een man. Tot de zedenpolitie hem oppakt en het land uitzet. Jarenlang spaart hij voor een, toen nog illegale, geslachtsoperatie in Casablanca. In 1971 vertrekt hij naar Marokko om voor eeuwig terug te keren als: Corinne Van Tongerloo.

Hij is een bekend figuur in de Gentse straten: straatmuzikant Mikhail Bezverkhni. In zijn vioolkist ligt een kaartje: “Winnaar Koningin Elisabethwedstrijd 1976”. Sjofele kleren, een baard van een paar dagen, een beschilderde viool en een koffiebekertje met munten voor zijn voeten. Maar zijn vioolspel is zo virtuoos, dat geen enkele voorbijganger nog aandacht heeft voor de andere straatmuzikanten. From hero to zero, zou je denken, maar als je het hem vraagt, krijg je een verbijsterend verhaal.

Het is zomer 2015 als Ise Ahmed Duale Somalië moet ontvluchten voor de terreur van Al Shabaab. Met de hulp van een smokkelaar komt hij helemaal alleen in België terecht. Zonder ouders, zonder familie. Hij vraagt asiel aan en belandt in het centrum van Kapellen. Drie maanden later leert reporter Layla El-Dekmak hem kennen via het meter en peterproject van het opvangcentrum in Kapellen. Zij wordt zijn meter, hij haar metekind. Anderhalf jaar lang volgt zij hem op zijn ontdekkingsreis in België.

Het was een groot spektakel in 2011 in Nederland. Diederik Stapel, internationaal gerenommeerd prof. sociale psychologie, valt keihard van zijn pied-de-stal. Al jaren blijkt hij de boel te belazeren. Zijn bevindingen, die in tientallen hoog aangeschreven tijdschriften gepubliceerd zijn, blijken verzonnen. Hij wordt meteen ontslagen uit al zijn academische functies. Na zijn ontmaskering zegt een vriend hem: je bent je onderzoeksdomein kwijt, maar je hebt er voor je hele leven een bij: jezelf.

Een bescheiden vervalser die tienduizenden levens redt, Adolfo Kaminsky (91), een Franse jood van Russisch-Argentijnse komaf, zou wereldberoemd kunnen zijn. Moeten zijn. Hij is waarschijnlijk de meest succesvolle documentenvervalser ooit. In de 2de wereldoorlog gaf hij 14000 joden een nieuwe identiteit. En redde hen zo van een zekere dood in de kampen. Maar al die jaren zweeg hij over zijn daden. Omdat hij moest. Een verzetsman houdt zichzelf verborgen. Maar vooral omdat hij zo bescheiden is.

Ben is pedofiel. Een geboren pedofiel. Dat weet hij al meer dan 30 jaar. “De een is hetero, de ander is homo, en er zijn er een aantal, de unlucky bastards, die de pedofielenprijs winnen. En helaas kan over de prijs niet gecorrespondeerd worden.” Al 30 jaar worstelt Ben met de vraag hoe je een gelukkig leven kunt leiden als pedofiel. Zonder kinderen te misbruiken, zonder naar kinderporno te kijken. Dat lukt hem vrij goed. Maar hij merkt dat andere jonge pedofielen het veel moeilijker hebben.

Coskun Cörüz, directeur van het Centrum Internationale Kinder Ontvoering (IKO), geeft duiding bij het verhaal van Hetty. (zie: Iemand, episode Hetty)

Hetty is geboren in Nederland. Haar ouders in Egypte. Ze is Hollands. Té Hollands volgens haar ouders. Hoe ouder ze wordt, hoe groter het verschil. En hoe meer haar moeder doet om haar weg te houden van Europese invloeden. Maar Hetty’s moeder worstelt ook al haar hele leven met een groot geheim, een trauma uit haar jeugd. En ze gebruikt haar Hollandse Hetty om daar voorgoed mee af te rekenen.

Paula Marckx is bijna 91 en ze heeft heel veel meegemaakt. Niet in de zin van veel ellende of zo. Nee, Paula was er altijd bij. Ze zong voor Duitse officieren in WOII, was naaktmodel en mannequin voor modehuis Natan. Ze vloog met de luchtbrug naar Berlijn, leerde Franco kennen, werd de eerste vrouwelijke pilote in Deurne en liet tussendoor het familierecht in ons land ingrijpend veranderen. "Ik denk dat de mensen tegenwoordig te veel schrik hebben. Ik geloof niet dat iets niet kan."

Born to lose, live to win. Alles wat Stephan Nketiah Papen in zijn 27-jarige leven meemaakte, heeft zichtbare sporen nagelaten. Hij is klein, mankt, loenst en is mulat. En hij bokst. En hij is opvoeder. En aan elk van die kenmerken hangt een beklijvend verhaal.

Molenbeek. Het “hell-hole” van ons land. De plaats van waaruit verschillende jongeren naar Syrië trokken, om er te gaan vechten. En van wie sommigen later terugkeerden, om in Parijs en Brussel aanslagen te plegen. Hoe is het zo ver kunnen komen? En hoe vermijden we dat het opnieuw gebeurt? Veerle De Vos woont zelf in Molenbeek. Ze sprak er met verschillende mensen. Met één van hen wilde ze al heel lang praten: Touria Aziz. Maar Veerle kreeg haar maar niet te pakken.

"I wore the gun. I shot it. But every night I am sleeping like a baby." Nermin is 18 jaar en 3 maanden. Het leven lacht hem toe. Maar dan breekt er oorlog uit en moet hij de wapens opnemen. Tegelijk merkt hij hoe elke oorlog een bron is van verhalen, die bewijzen dat het leven sterker is dan de dood.

Iedereen verdient een tweede kans. Het is een cliché en wie het zegt, meent het meestal ook. Maar wat als je een half leven vol carjackings, homejackings, hold-ups, vechtpartijen en brandstichtingen achter de rug hebt? Steven Snauwaert bracht negen jaar van zijn leven in de gevangenis door. Hij kwam er tot inzicht en beterde zijn leven. Maar zes jaar vrijheid en vijftig sollicitatiegesprekken later, stelt hij vast dat niet iedereen het meent met die tweede kans.

Ook onder de indruk van hoe Eric Van 't Zelfde de slechtste school van Nederland omturnde tot de beste? Dan hebben we nieuws voor jou! Eric geeft zijn carrière namelijk een nieuwe wending. Luister wel eerst naar 'Eric, superdirecteur' voor je deze update beluistert.

Moeder zonder kind, kind zonder moeder. Barbara’s moeder sterft jong, ze loopt van huis weg en wordt in de prostitutie gedwongen. Uiteindelijk wordt ze een tienermoeder. Ten einde raad beslist ze om haar kind af te staan. Uit liefde. Maar de gedachte aan haar kind blijft altijd door haar hoofd spoken. “Dat was er altijd, zo ergens op de achtergrond, zzzzzzzzzz…” Barbara Kluytmans heeft een stichting voor lotgenotes opgericht: De Nederlandse Afstandsmoeder. www.denederlandseafstandsmoeder.org

Je zou zijn leven kunnen samenvatten als ‘from zero to hero’. Maar als je het hem zelf vraagt, zegt hij: “Ik ben Long en ik ben een Vietnamese bootvluchteling”. Al 37 van zijn 50 levensjaren woont Long Tran Khanh in Leuven. Hij runt een succesvolle vleeshandel en is de vriend van iedereen. Maar zijn verleden blijft hem achtervolgen. Want dat hij op zijn dertiende in België belandde, was niet zijn keuze.

In 2009 was de Hugo De Groot-school in Rotterdam een van de slechtste scholen van Nederland. Zeven jaar later slaagt 100 procent er voor het eindexamen. Vroeger werd er gedeald, leerlingen kwamen met wapens naar school, bijna niemand behaalde een diploma. De leerkrachten bleven liever veilig in de leraarskamer. In 2016 is "de Hugo" een van de beste scholen van Nederland. Het verschil? De nieuwe directeur, Eric Van 't Zelfde. Al blijft zijn werk een dagelijks gevecht.

Rosy is 17 jaar als ze aan haar moeder de toestemming vraagt om te trouwen met een buurjongen. “Dat moet je aan je vader vragen. En die woont in New York”. Zo ontdekt Rosy Van Hoecke (96) dat haar ouders niet haar ouders zijn. En dat haar echte vader haar op haar tweede van New York naar Antwerpen gebracht heeft. Met de Red Star Line.

Het begon met de perfecte bankoverval. En dan twee perfecte bankovervallen tegelijk. En daarna… drie tegelijkertijd. Supercriminelen dus. Of toch niet? De Militärligan, oftewel de ‘Militaire Bende’ was een Zweedse versie van de Bende van Nijvel. In het begin van de jaren ’90 werd Zweden door de bende geterroriseerd. Stefan Thunberg was de broer van drie bendeleden en maakte het vanop de eerste rij mee.