Be Ebarat-e- Digar

در ماههای پس از جنبش مهسا، پلیس و نهادهای امنیتی و اطلاعاتی در بریتانیا، درباره تهدیدهای جانی علیه روزنامه نگاران و کنشگران هشدار دادند. در گفت و گوی ویژه این هفته، ژیار گل از مت جووکز، رئیس پلیس ضد تروریسم در بریتانیا، در مورد جزییات این تهدیدها و اقدامات پلیس بریتانیا برای مقابله با آنها پرسیده. این افسر ارشد پلیس می‌گوید به دلیل افزایش فعالیت‌ دولت‌ها علیه مخالفان‌شان، جدیدا بخشی به نام مبارزه با تروریسم دولتی ایجاد شده: « زیرا ما تنها شاهد تهدیدهای جانی نیستیم، آن تهدیدها قبلا هم وجود داشته. ما حالا شاهد تهدیداتی علیه شیوه زندگیمان هم هستیم. تلاش‌هایی برای تضعیف دموکراسی ما». آقای جوکز به طور صریح به کسانی که می‌خواهند فعالیت آزاد روزنامه‌نگاری در بریتانیا را محدود کنند، هشدار می‌دهد: «ما مصمم هستیم که از حق فعالیت آزادانه روزنامه نگاران در بریتانیا محافظت کنیم و هر کسی را که فکر کند، می‌تواند چه از داخل ایران و چه از طریق استفاده از گروه‌های جنایتکار سازمان‌یافته، در این کار اخلال ایجاد کند مورد پیگرد قرار می‌دهیم». مت جووکز مهمان گفت و گوی ویژه این هفته است.

ولی محمد نوری، نظامی پیشین دولت افغانستان یکی از قربانیان جنگ است که در بیست سالگی چشمان خود را در اثر انفجار مین در ولایت هلمند از دست داد، لحظه‌ای تلخ برای او بعد از به هوش آمدن که زندگیش را برای همیشه دگرگون کرد: « وقتی از کما برخاستم، زندگیم تغییر کرده بود، دیگر دنیای قشنگ را نمی‌دیدم. همه چیز تاریک بود، سخت بود و احساس خود را گفته نمی‌توانم... برخاستم و گفتم من باید یک الگوی مثبت شوم به مردم خود». این ورزشکار افغان که تا بحال چندین مدال در مسابقات دومیدانی و شنای نابینایان کسب کرده، در گفت و گو با ضیا شهریار می‌گوید زندگیش بعنوان یک نابینا در افغانستان محدود و پردردسر بود، ولی بعد از مهاجرت بسیار تغییر کرده است: «وقتی اینجا (به انگلستان) آمدم، زندگیم تغییر کرد، یک قهرمان شدم، یک مبارز شدم، یک پدر شدم، یک الگوی مثبت به انسان‌ها شدم، نه به کشور خود، به همه انسان‌ها». ولی محمد نوری در گفت و گوی ویژه این هفته.

فواز جرجیس، استاد روابط بین‌الملل در مدرسه اقتصاد لندن که آثار متعددی درباره خاورمیانه منتشر کرده، در آخرین کتابش به نام «چه چیز واقعا اشتباه شد؟ غرب و ناکامی دموکراسی در خاورمیانه» سعی کرده روند توسعه و دمکراسی‌خواهی در ایران را بررسی کند. این پژوهشگر مسائل سیاسی در گفت و گو با کیوان حسینی، سرنگونی حکومت مصدق و کودتای ۲۸‌مرداد ۱۳۳۲ را نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران و گرایش جامعه به رادیکالیسم می‌بیند: «وقایع ۱۹۵۳ و حمایت آمریکا از حکومت استبدادی در ایران در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، راه را برای استبداد دینی در تهران هموار کرد.... آنچه بعد از سرنگونی مصدق رخ داد، این بود که ایدئولوژی‌های رادیکال در ایران بسیار محبوب شدند؛ چه مارکسیسم و چه اسلام رادیکال شیعه، و روحانیون بزرگ‌ترین برنده این حرکت ضد دموکراتیک بودند». این استاد لبنانی‌‌تبار دانشگاه که مصدق را اولین لیبرال‌دمکرات در جهان در حال توسعه می‌نامد، می‌گوید آوازه مصدق از مرزهای ایران فراتر رفته بود:‌ «مصدق نه تنها در ایران بلکه در مصر و بقیه خاورمیانه هم بسیار محبوب بود. وقتی مصدق در مسیر بازگشت از سازمان ملل در مصر توقف کرد، راهپیمایی بزرگی برای خوش‌آمدگویی

بعد از ده ماه جنگ ویرانگر در غزه و احتمال آغاز یک جنگ تمام عیار در منطقه، مارك ضو، نماينده مستقل پارلمان لبنان از جامعه دروزها می‌گوید باید در درجه اول به غزه ویران فکر کرد و نباید به دولت اسرائیل بهانه داد: «فلسطيني‌ها در اين مدت جهنم را تجربه كردند و من معتقدم كه قصد نتانياهو از ترورهاى اخير فواد شكر و اسماعيل هنيه كشاندن همه به يك جنگ منطقه اى بود. براى همين به نظرم بهترين تلافى، اجتناب از چنين جنگى است. ... فكر نمى كنم در وضعيت فعلى حمله تلافى جويانه ايران به نفع مردم منطقه باشد». این سیاست‌مدار‌ لبنانی که منتقد سیاست‌های حزب‌الله و ایران است، در یک گفت و گوی ویژه با نفیسه کوهنورد تاکید می‌کند که شرایط لبنان نسبت به زمان جنگ سال ۲۰۰۶ تغییر کرده است: « تغيير مهم اين است كه حزب الله الان متحد واقعى در كشور ندارد. جامعه مسيحيان، دروزها و سني‌ها، ديگر بى چون و چرا هم‌پيمان اين گروه نيستند... افكار عمومى از بحرانها و جنگهاى پشت سر هم بسيار خسته است». گفت و گوی ویژه با مارک ضو این هفته در بی بی سی فارسی.

سه سال پس از سقوط حکومت جمهوری و بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه حکومت طالبان در یک گفت و گوی ویژه با جمال‌الدین موسوی می‌گوید که حکومت طالبان با وجود اینکه از طرف هیچ کشوری، حتی کشورهای اسلامی به رسمیت شناخته نشده، روابط اقتصادی خوبی با کشورهای منطقه برقرار کرده و به دنبال تنش‌زدائی است: « امیدوار هستیم که همین اطمینانی که با کشورهای منطقه حاصل شد، پروژه‌های بزرگ بزرگ هم شروع شود و بالاخره کشورهای غرب هم تعلقات خود را با ما عادی بکنند». این عضو برجسته حکومت طالبان با قبول اینکه محدودیت‌ها و مشکلاتی برای زنان و بخصوص تحصیلات آنها وجود دارد، باور دارد که با این وجود می‌توان با یک سیاست بقول او متوازن و اقتصادمحور نقش افغانستان در منطقه را تغییر داد: «سیاست فعلی ما یک سیاست متوازن هست. ما نمی‌خواهیم که بعد از این افغانستان میدان رقابت‌های منفی کشورهای جهان شود...ما می‌خواهیم که افغانستان بعد از این میدان رقابت‌های مثبت و اقتصادی شود». امیرخان متقی مهمان این برنامه گفت و گوی ویژه است.

در آستانه سومین سالگرد خروج نیروهای غربی و بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، سِر لُری بریستو، آخرین سفیر بریتانیا در کابل که شاهد روزهای پراز ترس و التهاب پایان جمهوریت بوده، و معمار اصلی خارج کردن افغان‌های در خطر از کشورشان است، می‌گوید، بار آن روزهای دشوار تا ابد بر شانه‌اش سنگینی خواهد کرد: «فکر نکنم هیچ یک از ماهایی که آنجا بودیم هرگز بتوانیم کارهایی را که انجام دادیم، فراموش کنیم، و فکر می کنم تا آخر عمر از خود سئوال کنیم که آیا تصمیات درستی گرفتیم». این دیپلمات برجسته بریتانیایی که به تازگی کتابی در مورد ماموریتش در کابل آن ماه‌ها نوشته، با برنامه هاردتاک بخش جهانی بی بی سی به گفت و گو نشسته و از تاثیر آن سال‌ها می‌گوید: «افغانستان در بخش عمده آن بیست سال، ناکارآمد بود. اما اگر ...زمانی که طالبان بعد از جنگ داخلی و خروج شوروی، قدرت را به دست گرفت را با حالا ... مقایسه کنید، تفاوت‌ها را متوجه می‌شوید». سِر لُری بریستو در گفت و گو با استیون سَکِر این هفته در گفت و گوی ویژه بی بی سی

اُم حذیفه، همسر اول ابوبکر بغدادی، رهبر داعش، اخیرا در دادگاهی در عراق به اعدام محکوم شده است. او در یک گفت و گو با فراس کیلانی، خبرنگار ارشد بی بی سی عربی شرکت کرده که در آن درباره برخی جنبه‌های زندگی رهبر داعش صحبت می‌شود که کمتر در مورد آنها می‌دانستیم. همسر رهبر داعش می‌گوید که او خود را جایگزین امام موعد و خلیفه می‌دانست و به این دلیل برای کارهای خود، مثلا به کنیزی گرفتن (و استفاده جنسی) از دختران جوان ایزدی توجیه شرعی می‌ساخت. اُم حذیفه درباره رفتارهای همسرش، از جمله خشونت و سواستفاده جنسی از زنان، می‌گوید هرچه برای او اتفاق افتاده در زندان آمریکایی بوکا بوده است: « به نظرم در دوران زندان بوکا شکنجه جنسی شده بود. خودش هیچ‌وقت به این موضوع اشاره نکرد ولی من از لابلای حرف‌هایش حس می‌کردم که چیزی به سرش آمده که او را تغییر داده». اُم حذیفه، همسر اول ابوبکربغدادی این هفته در گفت و گوی ویژه بی بی سی.

آیا بعد از ترور دو شخصیت مهم ضد اسرائیلی، اسماعیل هنیه، رهبر حماس در تهران و فواد شکر، فرمانده نظامی حزب‌الله در بیروت، هر دو منتسب به اسرائیل، خاورمیانه به یک جنگ چند جانبه نزدیک‌تر شده است؟ استیون ساکر، از بخش هاردتاک سرویس جهانی بی بی سی در این مورد با اوحد تال، نماینده مجلس از حزب راست‌گرای افراطی، حزب صهیونیسم مذهبی در ائتلاف حاکم اسرائیل، که حامی شهرک‌نشینان است و به نظر می‌رسد به مذاکره اعتقادی ندارد، گفت و گو کرده و ازاو پرسیده، آیا کشتن هنیه، آزادی گروگان‌های اسرائیلی را دشوارتر نمی‌کند:‌ « اگر فکر می‌کنین که می‌شه با اونها گفت و گو کرد و به یک توافقی رسید که منجر به برگردوندن گروگانها بشه، دارین خودتون رو گول می‌زنین و من حاضر نیستم خودم رو گول بزنم». ترجمه گفت و گوی استیون سکر با اوحد تال در بی بی سی فارسی.

میترا زرگر، جامعه شناسی که به تازگی سه جلد کتاب درباره آرمان‌گرایی و جامعه آرمانی در ایران نوشته است، در یک گفت و گوی ویژه با فرناز قاضی‌زاده می‌گوید، نتیجه پژوهش‌هایش نشان می‌دهد که عصر نظام‌های آرمان‌گرایانه و ایدئولوژیک، مثل نظام‌های سوسیالیستی و بنیادگرایانه مذهبی پایان یافته است:«ما تقریبا از دهه نود میلادی فروپاشی این نظام‌ها را می‌بینیم. من وقتی از فروپاشی صحبت می‌کنم، بحثم مذهب یا سوسیالیسم نیست، بحثم بحث نظام‌های ایئولوژیکی است که برپایه آنها تشکیل می‌شوند». این پژوهشگر ساکن آمریکا باور دارد که عصر مدرنیسم، که او آن را عصر دوگانه‌ها و عصر خط‌کشی‌ها می‌نامد، پایان یافته و عصری جدیدی آغاز شده که او سیال می‌خواند: «اگر در آغاز قرن بیستم، مرزها مشخص بود، مثلا هویتهایی به نام زن و مرد داشتیم، حالا با طیفی رنگین کمانی مواجهیم. در تمام مقوله‌ها این تکثرخواهی هست، در مقوله اقوام، نژادهاهم». آرمان و آرمان گرایی در ایران چه تغییراتی کرده؟‌ گفت و گوی ویژه با میترا زرگر، این هفته در بی بی سی.

گفت‌وگو با عبدالرحمن قاسملو، دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران، یک ماه قبل از قتل او در ۲۲ تیرماه ۱۳۶۸خورشیدی در وین. بازماندگان آقای قاسملو و حزب او وزارت اطلاعات ایران را مسئول قتل او می‌دانند و دولت وقت اتریش را به مصلحت اندیشی و مماشات با دولت ایران متهم می کنند. یک ماه قبل از آن واقعه عنایت فانی که در حال ساخت فیلم مستندی برای یکی از کانال‌های تلویزیون بریتانیا بود با آقای قاسملو گفت‌وگو کرد که در آن دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران بر ایرانی بودن خود تاکید کرد: «ما خودمان را ایرانی می‌دانیم و به هیچ کسی، به هیچ ایرانی دیگه هم اجازه نمی‌دیم که خودش را از ما ایرانی‌تر بدونه» و همچنین «دقت اگر کرده باشید ما دمکراسی برای ایران را قبل از خودمختاری برای کردستان گذاشتیم». این برنامه به عبارت دیگر که یادآور آن گفت‌وگو است و پیشتر بمناسبت بیست و پنجمین سالگرد قتل این چهره محبوب کُرد در برنامه به عبارت دیگر پخش شده بود، این هفته بازپخش می‌شود.

تورج اتابکی، پژوهشگر سرشناس تاریخ اجتماعی و نویسنده کتاب‌های بسیاری است که تخصص دوسویۀ او دربارۀ سیاست و اجتماع در ایران، آسیای میانه و قفقاز در شوروی پیشین، موقعیت یگانه‌ای به او بخشیده تا به مقایسه این دو بنشیند: «زایش انسان موحد طراز نوین که آیت‌الله خمینی می‌گفت، من را به یاد آنچه از لنین خوانده بودم می‌انداخت، که می‌گفت ما می‌خواهیم انسان سویتی (شوروی) بسازیم». این دانش‌پژوه تاریخ اجتماعی که سالها پیش با تئوری تجدد آمرانه به نقد توسعه اقتصادی از بالا و بدون توسعه سیاسی پرداخته، در یک گفت‌وگوی ویژه با داریوش رجبیان می‌گوید: « اگر آن تجدد مشارکتی می‌شد، اگر مردم قدر تحولات اقتصادی بشدت شتاب‌وار خودشان را می‌فهمیدند و در آن تحولات مشارکت داشتند، هیچ‌وقت دنبال جمعه نمنگانی یا آیت‌الله خمینی یا نجم‌الدین اربکان نمی‌رفتند». تورج اتابکی مهمان این برنامه گفت‌وگوی ویژه است.

مصطفی مهرآیین، جامعه شناسی که نظراتش در مورد شرایط سیاسی-اجتماعی ایران شناخته‌ شده است، در گفت و گو با فرناز قاضی‌زاده می‌گوید استاد متن است ومی‌کوشد مشکلات جامعه را از این منظر تحلیل کند. با این نگاه او ریشه بحران در جامعه ایران را در درجه اول در قانون اساسی می‌بیند: «قانون اساسی ما دارای دو صدا هست؛ یک صدای هدایت که از سوی خداوند ممکن می‌شود و یک صدای امر توسعه یا زندگی که بواسطه مردم باید ممکن بشود...اگر شما این امر سیاسی ما، این قانون اساسی ما را بمثابه یک دایره تصور بکنید، این امر الهی بر لبه‌های این دایره قرار گرفته. یعنی امر الهی اسثنا شده در قانون اساسی». این پژوهشگر که نظراتش بویژه بعد از جنبش مهسا بصورت گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده، باور دارد که این امر استثنا، ریشه بحران است: « آنچه که امروز در جامعه ما بحران خلق می‌کند، عدم تعادل بین امر عقلانی و امر ناعقل است». مصطفی مهرآیین در یک گفت و گوی ویژه با فرناز قاضی‌زاده در بی بی سی.

شیخ حسینه که چهارده سال نخست وزیر بنگلادش بوده، بانوی آهنین بنگلادش خوانده می‌شود. دختر اولین رئیس‌جمهوری کشور و رهبر حزب عوامی‌لیگ از طرف هوادارانش بعنوان ناجی کشور و از سوی منتقدانش، بعنوان حاکمی مستبد شهرت دارد. شیخ حسینه که درعرصه بین‌المللی هم متهم به نقض حقوق بشر است، به انتقادها اینگونه پاسخ می‌دهد:‌ «حقوق بشر معنایش این نیست که شما فقط به لحاظ فیزیکی امنیت داشته باشید. حقوق بشر از نگاه من یعنی حق داشتن غذا، حق داشتن شغل، حق زندگی کردن. همه اینها را ما تامین کردیم». او همچنین به انتقادها در مورد رفتار با جامعه مسلمان روهینگیا که بعد از کشتار جمعی آنها در سال ۲۰۱۷ میلادی از میانمار به بنگلادش پناه بردند، بی‌اعتناست: «سازمان ملل و دیگر سازمان‌ها، باید آنها را سر و سامان بدهند... ما هر کاری از دستما ن برمیامد، انجام دادیم». گفت و گوی ویژه یلدا حکیم با شیخ حسینه در بی بی سی فارسی.

میرویس عزیزی یک تاجر موفق افغان، مالک دو شبکه بانکی گسترده در افغانستان و صاحب یکی از شرکت های مهم و موفق ساخت و ساز در دوبی هم هست: «در همین جاده شیخ زاید، ما بزرگترین تاوری را جور می کنیم که آن تاور، دومین تاور (بلند) دنیا خواهد بود». میرویس عزیزی در یک گفت و گوی ویژه با جمال‌الدین موسوی از شیوه ثروتمند‌شدن خود که به گفته او، تنها با یک سرمایه پانصد دلاری شروع شد و همچنین از مشکلات بانکداری در افغانستان قبل و بعد از سقوط دولت قبلی و کارهای عام المنفعه برای افغانها می‌گوید.

زلمی خلیل زاد، دیپلمات امریکایی افغان تبار، بالغ بر دو دهه است که نامش با تحولات افغانستان و تصمیمات امریکا در باره این کشور گره خورده. او در چندین دوره مذاکرات صلح بین آمریکا و طالبان حاضر بود و برخی از افغانها او را مسئول شکست جمهوری و بازگشت طالبان می دانند. او در گفت وگویی در دومین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت، به داوود قاری زاده می‌گوید، افغانها باید خودشان به راه حل گفت وگو برای حل مشکلات این کشور پیدا کنند، باید به کشورشان باز گردند و طالبان را به عنوان یک واقعیت بپذیرند. او می‌گوید، نگاه به کشورهای خارجی چه همسایگان و چه امریکا برای حل این مشکلات اشتباه است. او که به شدت به خاطر این نوع اظهار نظرمورد انتقاد قرار گرفته می‌گوید، برای او صلح و ثبات در افغانستان و حفظ جان افغانستانی‌ها اهمیت دارد، گرچه که می‌پذیرد که همواره به لحاظ استراتژیک منافع آمریکا را در نظر گرفته است. گفت و گوی ویژه با زلمی خلیل زاد در دومین سالگرد سقوط جمهوری در افغانستان.

حبیبه سرابی، عضو گروه مذاکره‌کننده با طالبان که در ماه‌های آخر حکومت جمهوری از طرف دولت چشم در چشم طالبان با آنها مذاکره می‌کرد، از جمله زنان افغان است که در دوره بیست ساله جمهوریت توانستند به مقام‌های بالایی برسند. او که اولین والی زن افغانستان است و در دوره‌ای هم وزیر امور زنان بود، در یک گفت و گوی ویژه با داود قاری زاده می‌گوید، اگرچه لیست محدودیت‌های وضع شده از طرف طالبلن علیه زنان افغانستان بسیار بلند است، اما احتمال تغییر در آنها ناممکن نیست: «هر چیز ممکن است. من در دوره مجاهدین بودم که چه وحشتی در در داخل افغانستان وجود داشت ولی حالا بچه‌های همان مجاهدین، فرزندانشان در اروپا زندگی می‌کنند، در بهترین دانشگاه‌ها درس خواندند». خانم سرابی عدم آمادگی و بی‌برنامه‌گی دولت برای مذاکره با طالبان را یکی از دلایل شکست آن می داند: «مذاکره بده بستان است. یک چیزی باید داده شود، یک چیزی گرفته شود. سر اینکه ما به طالبان چی باید بدیم، توافقی صورت نگرفته بود». گفت و گو با حبیبه سرابی این هفته در بی بی سی.

لرد دیوید اوون که در زمان وقوع انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ وزیر خارجه بریتانیا بود، از معدود سیاستمداران این کشور است که تاکید دارد بریتانیا باید بطور رسمی مسئولیت خود در مورد کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، علیه دولت دکتر محمد مصدق را بپذیرد: «ما در کودتا دست داشتیم تا همراه آمریکایی‌ها از دست مصدق خلاص بشیم و این یک اشتباه بزرگ بود. ما با صنعت نفت ایران طوری برخورد می‌کردیم که انگار مال ماست». لرد اوون همچنین با تاکید بر اهمیت جنبش زنان ایران در سال گذشته باور دارد که « اگر آیت‌الله‌ها فکر می‌کنند می‌توانند این جنبش را نادیده بگیرند، اشتباه بزرگی می‌کنند». لرد دیوید اوون در یک گفت و گوی ویژه با کیوان حسینی در بی بی سی فارسی

دو سال بعد از سقوط نظام جمهوریت در افغانستان، نصيراحمد فایق، نماینده آن نظام درسازمان ملل همچنان بر صندلی افغانستان در آن سازمان تکیه زده. او که با وجود تلاش‌های طالبان برای کسب آن کرسی، توانسته آن را تا امروز حفظ کند، در گفت و گو با داود قاری‌زاده می‌گوید: «اگر نظام دیگر وجود ندارد، ولی امروز مردم افغانستان وجود دارند. صداهایی در داخل افغانستان وجود دارند که خفه شده‌اند، من صدای آن مردم هستم». این کارمند حکومت پیشین افغانستان که نگران قطع کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل است، بر لزوم تداوم آن کمک‌ها تاکید می‌کند: «۲۸ میلیون نفوس افغانستان محتاج کمک‌های بشردوستانه هستند. ما نباید مردم خود را قربانی مسائل سیاسی کنیم، با وجودی که می‌دانیم از این کمک‌ها سوءاستفاده می‌شود». آیا او می‌تواند جز این‌ها کاری برای افغانستان انجام دهد؟ این سوال و سوالات بیشتر در گفت و گوی ویژه داود قاری‌زاده با نصيراحمد فایق در بی بی سی فارسی.

گلریز قهرمان، نماینده پارلمان نیوزیلند از حزب سبزها که گفت و گوی تند او با سفیر جدید ایران در نیوزیلند در مورد کشته‌شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد خبرساز شده بود، از جمله سیاستمداران ایرانی‌تباری است که بعد از شروع جنبش زن، زندگی، آزادی کوشیده، همه امکانات خود را برای کمک به ایرانیان داخل کشور به کار اندازد: «کار من خصوصا بعنوان یک زن ایرانی خارج از ایران که از شانس داشتن آزادی برخوردار هست، این است که صدای اعتراضات داخل ایران و قربانیان را بلند کنم و به جهان برسانم». این دانش‌اموخته حقوق از دانشگاه آکسفورد و وکیل حقوق بشری که خود از۹سالگی در خارج از ایران زندگی کرده، می‌گوید در صدد ‌یافتن امکانات جدید برای زنان در خطر ایرانی و افغان است: « من با وزیر خارجه نیوزیلند ایجاد یک نوع ویزای ویژه برای زنان در خطر را مطرح کردم که شامل افغانستان هم می‌شود، چنین ویزایی برای اوکراینی ها وجود‌ دارد». گلریز قهرمان چه راههایی برای بهبود وضع حقوق بشری ایران پیشنهاد می‌کند؟ این هفته گفت و گوی فرناز قاضی‌زاده با گلریز قهرمان.

شعار «زن، زندگی، آزادی» که سال گذشته به شعار معترضان سراسر ایران تبدیل شد، شعار حزب حیات آزاد کردستان، پژاک در بیست سال گذشته بوده که به باور زیلان وژین، رهبر مشترک این حزب، نه تنها زنان، که همه اقوام ایرانی را هم گرد خود جمع کرد، چون جامعه ایران امروز بسیار تغییر کرده است:‌ «دیگر شرایط مثل ده سال، بیست سال، چهل سال پیش نیست، چون زنان به خودآگاهی رسیده‌اند، به اینکه زن متعلق به خود است نه به فرد دیگری». زیلان وژین که تنها زن ایرانی است که یک حزب سیاسی را رهبری می‌کند، می‌گوید او و زنان کردستان تا رسیدن به این نقطه مسیر دشواری را پیمودە‌اند: «ما زنان کرد آلترناتیوهای زیادی را برای زنان بوجود آوردیم. در مقابل رهبری تکنفره، ما رهبری مشترک را ارائه کردیم». زیلان وژین در گفت و گو با ژیار گل این هفته در بی بی سی.