Bernard Hammelburg | Bnr

De partijen van politici met de grote monden Le Pen, Farage, Baudet, Salvini, Kaczynski hebben bij de Europese verkiezingen wel een hoop herrie gemaakt en de anti-Europese overwinning voorspeld, maar ze haalden geen podiumplaats. Marginale roeptoeters waren het, en in de Formule 1 van de Europese politiek vlogen ze al kakelend uit de bocht. Ik ben tegen Europa bleek bij de kiezers ongeveer net zo populair te zijn als ik ben voor uitlaatgas en kolencentrales'. Ook de groten scoorden matig. De Groenen waren terecht heel blij met hun klim van 52 naar 70 zetels, maar in een parlement met 751 zetels is ook dat geen podiumplaats. Een politiek Verstappentje, eigenlijk. De christendemocraten pakten 25 procent van de stemmen, en de socialisten 20 procent hun slechtste prestatie sinds de Europese verkiezingen in 1979 begonnen. Driekwart van zijn eigen Duitse volk heeft nooit van Manfred Weber gehoord. Voor Frans Timmermans lag dat anders: iedere Nederlander weet wie hij is, maar bezuiden en ten oosten van Heerlen

Sinds Juan Gaido zichzelf in januari uitriep tot waarnemend president, hebben de 54 landen die hem erkennen de hoop dat president Nicolas Maduro de steun van de krijgsmacht verliest en dan aftreedt of wordt afgezet. Vooralsnog is dat een illusie gebleken. De realiteit is knokken om een liter benzine. Wat mankeert de generaals? Waarom blijven ze de moorddadige, corrupte fantast Maduro trouw? Om een aantal redenen. Ze zijn in belangrijke mate zelf de aanstichters van het kwaad niet sinds Maduro in 2013 aantrad, maar al vanaf diens voorganger, Hugo Chavez, in 2003 aan de macht kwam. Ze zijn politiek en financieel verstrengeld met de regerende kliek, de olie-industrie, het bedrijfsleven, en de door Iran gefinancierde deal om Hezbollah binnen te halen om de oppositie te onderdrukken en een dugskartel in stand te houden, waarvan zij die generaals dus meeprofiteren. Van Guaido hebben ze weinig te verwachten. Hij zal ze zonder scrupules in het diepe ravijn laten storten waarin ze nu staren. De generaals geloven o

De vele kennissen en het handjevol vrienden wijzen op de stabiliteit die de euro, zelfs tijdens de Maltese, Cypriotische en Griekse crises, bleef verstrekken, met een redelijke koers, weinig inflatie, en grote praktische voordelen. De vijanden willen terug naar eigen valuta. Het belangrijkste argument is dat er dan weer wisselkoersen ontstaan om economische ongelijkheden op te vangen. Een ander argument is dat we niet op aarde zijn om landen die er een puinhoop van maken, zoals Griekenland, te redden. Dat is maar een beetje waar, want van de 290 miljard euro die nodig was om Griekenland te redden, ging maar 14 miljard echt naar de Griekse schatkist. De rest stond veilig op banken in Frankrijk, Duitsland en Nederland, of bij het IMF. Bovendien is de crisis opgelost, en heeft het bijvoorbeeld de Nederlandse schatkist uiteindelijk niets gekost. Ik houd geen pleidooi voor de euro. De Poolse regeringspartij PiS heeft als verkiezing-motto nee tegen de euro, wat misschien best verstandig is als je, zoals Polen,

Schermutselingen tussen Israël en Gaza zijn routine geworden. Er is een vast patroon, dit keer de beschieting van twee Israëlische grenswachters, gevolgd door een Israëlische luchtaanval, gevolgd door een barrage aan raketten uit Gaza, gevolg door Israëlische bombardementen, gevolgd door discussies over proportioneel geweld, gevolgd door een staakt-het-vuren. Toch was het dit keer net een beetje anders. De raketaanvallen uit Gaza kwamen niet alleen van Hamas, maar van het concurrerende Islamitische Jihad. Via Egyptische bemiddeling onderhandelen Israël en Hamas al lang over een duurzaam bestand. Islamitische Jihad sloot zich wel aan bij dit staakt-het-vuren, maar heeft lak aan de onderhandelingen achter de schermen, wat de puzzel enorm compliceert. Islamitische Jihad is gelieerd aan Hezbollah en wordt gefinancierd door Iran. Gaza ziet er dus steeds meer uit als een Iraans-Israëlisch conflictgebied, net als Syrië, waar Israël stellingen van Hezbollah en de Iraanse Republikeinse Gardes bombardeert. Regelmatig

De meest bizarre leugen declameerde hij in een verkiezingstoespraak. Vrouwen die net zijn bevallen, zei hij, krijgen de keus: de baby houden of laten doden. Ik citeer: De baby is geboren, de moeder ontmoet de dokter, ze zorgen voor de baby, wikkelen de baby prachtig in, en dan bepalen de dokter en de moeder of ze debaby executeren of niet. Einde citaat. Hoe komt hij ermee weg? Hetzelfde geldt voor de eindeloos herhaalde leugen dat hij voor het grootste economische herstel in de Amerikaanse geschiedenis heeft gezorgd. Onzin, zegt Bloomberg, dat was Bill Clinton, gevolgd door Barack Obama. Op nummer 3, 4 en 5 staan Ronald Reagan, George Bush sr en Jimmy Carter. Hoe komt hij ermee weg? Hij komt ermee weg om twee redenen: zon 40 procent van de Amerikaanse kiezers steunt hem door dik en dun. Voor hen liegen de media, Trump spreekt de waarheid. De tweede reden is het gebrek aan alternatief. De Democraten hebben zon 20 presidentskandidaten zonder verhaal, met als nieuwe koploper Joe Biden, die doet wat al zijn c

Bij rellen in Londonderry, die waren aangezet door een groep die zich de New IRA noemt, kwam een journalist om het leven, terwijl zij naast een politieauto stond om verslag te doen. De New IRA is een militante organisatie die het Goedevrijdagakkoord van 1998, dat een einde maakte aan 30 jaar burgeroorlog, weigert te respecteren. Het akkoord, uitonderhandeld door een bemiddelaar van Bill Clinton, rust op het beginsel dat de protestante Unionisten, die Noord-Ierland Brits willen houden, en de katholieke Republikeinen, die bij Ierland willen horen, samen regeren op basis van de status-quo. Daarvoor is tussen Noord-Ierland en de Republiek Ierland de grens buiten werking. Iedereen mag ongehinderd van noord naar zuid. 110 miljoen mensen doen dat elk jaar, 30.000 gaan dagelijks via de overgang naar hun werk, Noord-Ierland exporteert voor 4 miljard euro naar Ierland, scholen en gezondheidsvoorzieningen zijn over en weer toegankelijk. Door de Brexit dreigt het hele stelsel in gevaar te komen en daarmee valt de bodem

Je kunt van de Brexiteers zeggen wat je wilt, maar nazis zijn het niet. Jawel, zegt het Labour Lagerhuislid David Lammy, dat zijn ze wel. Winston Churchill weigerde mee te buigen met Adolf Hitler. Brexiteer Jacob Rees-Mogg verbindt zich met de racistische Duitse AfP en buigt dus wél mee. Dus: nazi. Dat is geen debat meer, dat is hysterie. Whitehall, de bakermat van de westerse democratie, is uitgegroeid tot een hetzefabriek. Het is even opmerkelijk hoe luid de rest van de Europese Unie klaagt. Nederland, bijvoorbeeld. Een harde Brexit kost ons 2,3 miljard euro, zegt de Algemene Rekenkamer. Maar dat is over een periode van vier jaar, en van 575 miljoen euro per jaar valt het Koninkrijk der Nederlanden echt niet om. Bovendien: ook bij een zachte Brexit kost het ons geld, want de afdracht per EU-lidstaat gaat omhoog. Is dat nou zo erg? En dan de berichten over al die bedrijven in de Londense City die niet weten hoe snel ze de uitgang kunnen bereiken, en vluchten naar Frankfurt, Dublin en Parijs helaas maar e

De essentie in het Verenigd Koninkrijk is de onmacht om coalities te sluiten. Het Engelse parlement bestaat sinds 1215 en het Britse sinds 1707, en al die eeuwen is het gedomineerd door twee partijen, met nog wat klein grut in de marge. En die twee partijen zien elkaar als bittere vijanden. Wat Theresa May, de Tory-premier, nu probeert om de Brexit-deal te redden is onderhandelen met Labourleider Jeremy Corbyn. Je zou zeggen: als ze dat twee jaar geleden hadden gedaan, waren ze er allang uit. Maar voor een Tory-leider is praten met Corbyn zoiets als het omarmen van Kim Jong-un, en andersom. Tenminste, als je de reacties hoort. Een potentiële ramp', noemen de Brexiteers in Mays partij het. En Labour-partijbonzen over Jeremy Corbyn: De man die de geschiedenis in gaat als de leider die de partij in stukken brak. In de stokoude Britse traditie is de tegenpartij niets meer of minder dan de aartsvijand. Als je daarmee zaken doet, ben je een verrader. Het meest opmerkelijke land met een tweepartijenstelsel is na

De redenering is ongeveer zo: de gevestigde orde houdt krampachtig vast aan zijn eigen macht, en verwaarloost het belang van de burger. Drain the swamp, bagger het moeras leeg, was de strijdkreet van outsider Donald Trump. En zo koos Frankrijk Emmanuel Macron, Canada Justin Trudeau, Slowakije Zuzana Caputova en Oekraïne in elk geval in de eerste ronde de komiek Volodymyr Zelensky. Maar klopt die redenering ook? Ik geloof er niets van. Trump ruimt geen moeras op, maar creëert er een, Trudeau is verwikkeld in een corruptieschandaal, Macron is erin geslaagd ruzie te krijgen met links, rechts en het midden. En bovendien: niemand wordt als politicus geboren, en als hij het eenmaal is, wordt hij per definitie onderdeel van de gevestigde orde. Je bent eigenlijk alleen outsider tijdens je campagne, daarna wordt je net zon insider als alle anderen. Wat is er eigenlijk mis met die gevestigde orde? Waarom heet een politicus die zijn werk goed en graag doet een plucheklever? Ik draai het liever om: niks mis met een e

Op FoxNews, de roeptoeter van de president, na, hing over bijna alle media een grauwsluier. Urenlang mopperden deskundigen en commentatoren dat Mueller niet duidelijk was over de verdenking van machtsmisbruik, en dat minister Barr van justitie, die geen aanwijzingen ziet voor machtsmisbruik, simpelweg niet deugt omdat hij door Trump is benoemd. Democraten kraaiden al vóór de publicatie dat zij het volledige rapport eisen waar de meeste Republikeinen het trouwens roerend mee eens zijn zonder dat er aanwijzingen zijn dat de minister dat wil tegenhouden. De boodschap is: we laten Trump niet met deze schijnoverwinning wegkomen. Nu is dat de manier waarop het spel in de VS wordt gespeeld. Tijdens de regering-Obama hebben de Republikeinen de president acht jaar lang systematisch getreiterd, geblokkeerd en verdacht gemaakt. Nu komt de wraak. De vraag is wat het de kiezer kan schelen? Bijna niets, zeggen de peilingen. De gemiddelde Amerikaan vindt al dat onderzoek oninteressant. Daar is niets nieuws aan. Richard N

Het kabinet steunt Ardern, maar het is nog maar helemaal de vraag of ze ook haar parlement meekrijgt,want Nieuw-Zeelanders doen aan ongeveer dezelfde, bijna religieuze wapenverheerlijking als Amerikanen en Canadezen. In onze ogen is dat verwerpelijk, en bestaat er geen twijfel dat het aantal moorden en zelfmoordenrecht evenredig is aan het aantal wapens. In Amerika zijn mass shootings, zoals maandag in Utrecht, aan de orde van de dag. Sterker nog: er zijn er bijna net zo veel als het jaar dagen heeft. De Amerikaanse definitie van zon mass shooting is vier of meer slachtoffers. Wat de strijd tegen terroristen en andere massamoordenaars in de Angelsaksische wereld extra moeilijk maakt, is dat ze geen bevolkingsregisters hebben, wat bij ons Basisregistratie heet. Wie woont waar, wie verhuist vanwaar naar waar dat soort informatie. Het Engelse recht gruwelt van het idee van persoonsregistratie, waardoor niet alleen in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in de Angelsaksische landen Amerika, Australië, Canada en N

Eurotrash dat zijn Europese snobs merkkleding, pretenties, eigenwijs, betweterig, die veel reizen of erger nog in Amerika wonen. Zeg maar: zoiets als Democraten. De Europese Unie is misschien wel het allerergste, vinden Trump en de Trumpisten, want die blasé-hooghartige ijdeltuiten in Brussel vertellen Amerika met de neus omhoog hoe het moet en hoort. Of, in de woorden van minister Mike Pompeo van Buitenlandse Zaken, bureaucraten die hun eigenbelang stellen boven dat van hun landen en burgers. Dat moet de achtergrond zijn geweest van de plotselinge demotie van de Europese vertegenwoordiger in Washington, die in december, tijdens de uitvaart van George Bush Sr., achter in de rij hoogwaardigheidsbekleders moest en aldus ontdekte dat hij zijn status als ambassadeur kwijt was. Oh ja, verhip, was de reactie van het State Department, dat hadden we hem helemaal vergeten te vertellen. Niemand in het deftige wereldje van de diplomatie durfde het woord te gebruiken, maar het was bewuste vernedering. We zetten dat

Voor de generatie Amerikanen die de Vietnamese oorlog heeft meegemaakt, is Hanoi de stad van Ho Chi Minh, de duivelse vijand uit de vorige eeuw. De oorlog waarin 58.000 Amerikanen en meer dan een miljoen Vietnamezen sneuvelden. En juist daar ontmoet Donald Trump Kim Jong-un. Die oorlog was fout, maar toch voelen sommige veteranen de keuze van Hanoi als een vernedering. Alsof Kim de Amerikaanse president als een dompteur aan een touwtje heeft en rondjes laat hollen. Het is een metafoor voor de topontmoeting zelf. Wonderen zijn de wereld niet uit, maar er moet er echt een gebeuren om de top te laten slagen. Klaarblijkelijk brengt Trump een voorstel mee om de Koreaanse Oorlog, die in 1953 eindigde met een wapenstilstand, formeel te beëindigen. Dat is altijd mooi leve de vrede maar wat betekent het precies? Amerika, China en Zuid-Korea hebben allang normale betrekkingen, Noord- en Zuid-Korea hebben een soort niet-aanvalsverdrag. Juist daarom vermoed ik dat Trump, met een formele vrede tussen de VS en Noord

Bij een natuurramp of terroristische aanval of oorlog snap je met je boerenverstand het verband met het woord noodtoestand. Politie en leger mogen zonder uitleg mensen arresteren, media kunnen niet meer alles publiceren, groepsbijeenkomsten worden verboden. Bij ons staat het in artikel 103 van de Grondwet. De regering kan, buiten de Tweede Kamer om, via een Koninklijk Besluit, de noodtoestand afkondigen. Maar als je gaat zoeken naar wat nu precies de grondslagen zijn, is het allemaal wat vager. Wie maakt uit dat er acuut gevaar is? Strikt genomen Mark Rutte. Toch zit er in artikel 103 een mooie garantie tegen willekeur, want na het uitroepen van de noodtoestand, beslist de Tweede Kamer hoe lang die duurt. Dus als het kabinet bijvoorbeeld zou zeggen: we roepen de noodtoestand uit vanwege het migrantenprobleem, of omdat de Noordzee te veel opwarmt, of om het aantal ongevallen op de A12, en de Kamer vindt dat onzin, kan die het Koninklijk Besluit binnen een dag de nek omdraaien. En zo is het in de meeste weste

De ecologische voetafdruk van de iPhone X is 79 kilo CO2. Apple zelf is daar best trots op, maar je moet dat als we de verkoopcijfers in China van 2017 als maatstaf nemen vermenigvuldigen met 228 miljoen. Dat is dus 18 miljard kilo CO2. In totaal verkocht Apple in 2017 728 miljoen iPhones dus een voetafdruk van 57,5 miljard kilo CO2. Dat is andere koek, meneer Cook. Nu kun je zeggen: flauw om Apple eruit te lichten, maar als je naar de totale technologiesector kijkt, is de mobiele telefoon de grootste vervuiler. En Apple wil graag de grootste zijn. De totale voetafdruk van alle pcs, laptops, monitors, tablets en mobieltjes is nu 3,5 procent van de totale CO2-uitstoot, maar ligt over twintig jaar op 14 procent dat is ruim de helft van s werelds totale transportsector - autos, vliegtuigen, schepen, treinen en scooters. Want achter al die appjes, YouTubes, zoekmachines en e-mails zitten gigantische datacentra van Google, Facebook, Amazon, Microsoft, IOS en Android en die datacentra zijn ecologische vulkan

Tienduizenden Afghanen kwamen om, en bijna 15.000 Amerikanen. De oorlog heeft de Amerikaanse belastingbetaler ruim een biljoen dollar gekost momenteel 45 miljard per jaar. Winnen is simpelweg onmogelijk, en niet winnen betekent dat je hebt verloren. En dus kiezen de Amerikanen nu openlijk voor de enige oplossing: rechtstreekse onderhandelingen met de Taliban, en een plan om binnen anderhalf jaar te vertrekken. Precies zoals ze, na 12 jaar, in Vietnam een deal sloten met de vijand en de aftocht bliezen. Dat de Taliban minstens de helft van het land in handen hebben, is een feit. Dat de Afghaanse krijgsmacht - met hulp, training en geld van de VS en andere landen - daar niets aan kan veranderen, is ook een feit. Het argument van westerse regeringen om in Afghanistan te blijven was steeds: nog een beetje hulp, nog een beetje training, en de Afghaanse krijgsmacht kan het land onder controle krijgen. Dat is een illusie gebleken, evenals hardnekkige fabels over democratisering van het land. Of dat andere sprookje

Het is een raadsel waarom mensen van wie we mogen aannemen dat het geen halve zolen zijn, zich elk jaar weer in de fuik laten lokken dat World Economic Forum heet. Zonder lid te zijn, kom je er niet in, en alleen het lidmaatschap kost al een halve ton. Klaus Schwab, de magiër van het Forum, verkoopt ook het zogenoemde strategische lidmaatschap, Dat kost een half miljoen. Behalve het lidmaatschap, moet je bovendien een toegangskaartje kopen Kosten: 25.000 euro per persoon. Hoe verantwoorden al die kwispelende, champagne nippende CEOs en CFOs die kosten aan hun aandeelhouders? Als er ooit eens iets zinvols of bruikbaars uit die jaarlijkse elite-bijeenkomst in Davos zou komen, dan kon je je er nog iets bij voorstellen. Maar jaar in, jaar uit verschijnt er een of andere politieke ster, die enorme koppen scoort en dan weer dooft. De Chinese president Xi, in 2017, met een uit zijn mond verrassend pleidooi over vrijhandel, terwijl Amerika, Europa en Afrika zich inmiddels grote zorgen maken over de voet-tussen-de-de

Israël houdt zijn militaire strategie altijd zorgvuldig geheim, maar stafchef Gadi Eisenkot maakte in een afscheidsinterview met de New York Times een uitzondering. Sinds januari 2017 hebben de Israëlische luchtmacht en commandos duizenden aanvallen uitgevoerd op Iraanse doelen in Syrië. Dus niet in Iran zelf, maar het resultaat is er niet minder om. Irak had, volgens Eisenkot, in Syrië een legermacht van minstens tienduizend man, ook uit Iran, Pakistan en Afghanistan, op de been gebracht, met bases langs de grens met Libanon en Israël, plus het zwaar bewapende Hezbollah. Dat alles is goeddeels uitgeschakeld, ook het aanzienlijke raketarsenaal van Hezbollah. Tegelijkertijd onthulde de Wall Street Journal dat Donald Trumps nationale veiligheidsraad afgelopen najaar met het Pentagon heeft overlegd over de mogelijkheid van een rechtstreekse Amerikaanse aanval op Iran. Aanleiding was een Iraans bombardement op Bagdad, waarbij op een haartje na de Amerikaanse ambassade werd geraakt. De inmiddels kwaad weggelopen

Nieuwe telefoontjes pushen, die nauwelijks beter zijn dan de vorige, en dat tegen krankzinnige prijzen daar trappen ze niet meer in. Gezichtsherkenning? Houd toch op. Evenmin als neuspuntherkenning, of oorlelherkenning, of grote-teenherkenning. Als je oude mobieltje nog prima werkt, ga je echt niet meer om drie uur s nachts voor de poort van de kathedraal staan posten in het onderhavige geval Apple Store genoemd om als eerste de hand te leggen op wat theologen een idool noemen. Met de Chinezen voorop denken ze: neem je moeder in de maling. Wat grappig is, is het perspectief. Apple verloor op één beursdag tientallen miljarden in waarde, en sleurde in de hele wereld de beurzen mee omlaag. Analisten wezen er terecht op dat om in de sfeer te blijven niet de Apocalyps was gearriveerd. Het gaat nog steeds best goed met de economie, ook met Apple, dat best tegen een tikje kan. Tegelijkertijd staan Amerika en de rest van de wereld op hun kop over de 5,6 miljard die Trump wil voor zijn muur of zijn hek, of hoe

Daar gaat-ie: -Donald Trump gaat minstens twee tweets versturen die kloppen, misschien zelfs drie. In elke tweet noemt hij zichzelf de winnaar. -Het monster Assad wint en wordt de heer Assad. Ambassades in Damascus worden heropend. -Donald Trump krijgt niet zijn muur, maar wel zijn hek. Hij noemt zichzelf de winnaar. -Eén mega-zeecontainerschip vervuilt net zo veel als 50 miljoen autos, maar de scheepvaart wordt opnieuw nauwelijks aangepakt. -Donald Trump legt de handelsoorlog met China bij en noemt zichzelf de winnaar. -De EU en het Verenigd Koninkrijk gaan akkoord met een geleidelijke Brexit. Donald Trump noemt de Britten losers. -Donald Trump wordt niet afgezet, en noemt zichzelf de winnaar. -De discussie over vliegen of reizen met de trein blijft de wereld op zn kop. De vliegtarieven moeten niet omhoog, de treinkaartjes moeten omlaag. Gaat niet gebeuren. -Donald Trump stelt zich herkiesbaar en noemt zichzelf de winnaar. -Air France gaat staken. Dat staat al vast een aanleiding wordt n