De Döschkassen

Oha, nu war dat gefährli: De Nasa hett je annerletzt ehr Robotter-Auto „Perseverance“ op ’n Mars schoten. Perseverance, dat kann man gor ni richti utsnacken. Op Plattdüütsch heet dat „Utduuer“ – ook ni veel beter. Un düssed Auto hett je ook ’n Helikopter op unsen Noverplanet‘ bröcht. De heet Ingenuity. Dat lött sick noch weniger utsnacken, heet overs so veel as Scharpsinn. Na denn. Dat Mars-Auto hett overs noch wat in petto: Dat schall nömli Steen un Sand un all so’n Schiet un Smeer vun‘ Mars insammeln un den ganzen Krom denn mit ’n Raket’ no de Eer jogen. Un nu geiht dat mit de Gefohr los. Dat gifft nömli Weetenschoplers, de seggt, dat düssed Gramusel vun‘ Mars de Eer „kontamineern“ kunn, weil dat fröher veellicht je mol Leven op den rauden Planet‘ geeven hett. Leven dat dor op’n Grund blots dorop töövt, dat ’n Mars-Sonde vun de Nasa dat no uns henbringt. Na jo, kann je ween, dat dor irgendwülke Wörms oder so al twee Milliarden Johr op’n Bus no Heid‘ töövt. So lang mööt mennige Lüüd op’t Dörp je ook mitünner

Lüüd, de krativ arbeiden doht, bruukt je tomeist ’n bestimmted Ümfeld, üm kreativ ween to köön‘. So’n besünnered Ümfeld bruuk ick ook, üm mien Texte to schrieven. Irgendwann heff ick markt, dat ick ni so recht wat tostann krieg‘, wenn ick to Huus in’t Büro sitt un an de Wand kiek. Dor kümmt mi eenfach keen Ideen. Geiht ni. Ick bruuk ’n wieden Blick, dormit mit Gedanken in Schwung kümmt. Un weil wi bi uns in Dithmarschen ’n ganzen Barg Ecken hebbt, vun de ut man wiet kieken kann – op’t Woter, över de Wischen un so – stell ick mi gern mit mien Auto in de Gegend, hang mien Klappcompjuter an’t Lenkrad un hau in de Tasten. Mennigmol kümmt mi, wenn ick dor so rümstoh, ook Lüüd in de Mööt, de mi bilütten op Ideen bringt, wenn se mi ’n scheune Geschicht vertellt. Dat is mi jüst erst passeert. Ick stunn bi Nindörp in de Feldmark, as ’n Mann so üm de 60 oder 70 Johr op mi tokeem. He keek mi erstmol so’n beten vergrillt an. Veellicht hett he dacht, wat ick ’n Wilderer oder sowat weer. As ick em denn verkloogfiedelt heff

Minister Spahn, unsen Gesundheits-Jens, hett sick annerletzt je frogt, wat wi in Sleswig-Hulsteen ’n „Zaubertrank“ as bi Asterix un Obelix hebbt, weil de Inzidenzen bi uns so siet sünd. Tscha. Jüst erst heff ick vör unsen Dörpskroog seeten, ut den nu ’n  „Butengastronomie“ worrn is.  Nu lött de Warms düt Johr overs op sick tööven. Dorüm is mi meist de Mors affrohrn, as ick dor vör’n Kroog seet‘ un op Afstand mit de Lüüd klöönt heff, vun de ick al gor ni mehr wusst heff, wo se eegentli utsüht.  Overs wenn man al mol weller mit anner Lüüd tosomsitten dörft, denn sett man ook sien Mors op’t Speel. An leevsten harr ick mi je mit de annern Gäst‘ tosomkuschelt as op so’n Polarexpeditschoon, so dat wi uns gegensiedi warm‘ kunnt harrn. Overs dat is je verboden.  Ick krieg intwüschen sogor al ’n slecht‘ Geweeten, wenn ick mien Fruu to Huus mol ’n Seuten geev oder de Kinner in Arm nehm‘ doh. As ick overs nu düsse Week vör’n Kroog seet, dor full mien Blick jümmers weller dör de Finstern op den Tresen un op de Dische, de

Jümmers, wenn ick mit anner Lüüd tosom kom‘, sett ick mi je ganz anstänni ’n Maske op, ne. Bi’t Inkööpen, op de Tanksteed un so wieder. Nu is dat overs anschiend so, dat ick to de Minschen heuer, de ehr Snuten eenfach ni to de dorsten Snutenpullis passen wüllt. Wenn ick mi so’n Maske opsett un denn blots eenmol dat Muul opmok, hangt mi de Lappen direkt an de Ünnerlipp – annerlei wat dat so’n medizinische oder ’n FFP2-Maske is. Mennigmol wünsch ick mi, dat ick so as Michael Schumacher to sien besten Tieden utsehn wurr. Overs so’n gewaltiged Kinn as de, heff ick nu mol ni. Intwüschen heff ick overs ’n Trick rutfunnen: Wenn ick an beide Sieden an de böbersten Strippen treck, denn treckt sick dormit de ünnerste Kant‘ vun de Maske dohl – jüst as wenn man ’n oled Schipp optokelt. Dat hölpt denn för so twee oder dree Minuten, eher ick de String‘ weller fasttrecken mutt. Un weil ick jeden Dag mang 20 Minuten un twee Stünn‘ mit’n Maske rümrenn‘, treck ick jeden Dag bummeli 25 mol an de Strippen. Un de schüüert dormit

Kiek an, jüst dat Annalena Baerbock as Kanzlerkandidatin vun de Greun‘ opstellt worrn is, fangt bi de annern ook al de Büxen dat flattern an. Na jo, wat Söder un Laschet sick dor torechtgniedelt hebbt weer je ook ’n zirkusriepe Nummer. De Mehrsten Unionslüüd wulln je Prinz Markus von Bayern de Kroon opsetten. Overs de hett no Strauß un Stoiber an un för sick weeten musst, wo dat mang de CDU un de CSU löppt. As CSU-Mann ward man keen Kanzler. Dat weer jümmers al so. „Lujah sog‘ i!“ As een vun de CSU kann man Heimatminister warrn – oder even ook Verkehrsminister, so as Andreas Scheuer. Jo, un Scheuer will nu richti Gas geeven, beter geseggt, in de Pedohln patten. He hett nömli vörgüstern ankünnigt, dat he Düütschland to’n „Fohrradland“ moken will. Dat schall he man keen bi Volkswogen, Mercedes und besünners bi BMW heuern loten. De verstoht dor överhaupt keen Spoß. Eher man overs in Wolfsborg, Stuttgart un München vun de SUV- op de Drohteselproduktschoon ümstellt, löppt noch ’n Barg Woter den Mittellandkanol, de

Mol hebbt de Lodens de Döörn los, un zack, sünd se weller dicht. Dorüm hett je ook de Hannel in’t Internet so antrocken. Anschien’d hebbt overs ni all de Ünnernehm, de wat in’t Internet verköfft, würkli Lust, Geld to verdeen‘. Dat heff ick jüst beleevt. Ick fohr je gern mol mit mien Motorrad, mit mien Chopper, dör de Landschop. Ick wull dat op dat Moped overs mehr kommodig hebben. Also wull ick mi ’n frischen Lenker kööpen. Dorüm heff ick in’t Internet mol bi een vun de gröttsten Anbeeder vun Motorrad-Tobehör nokeeken, in Hamborg sitt de. Dor heff ick ook wat funnen, wat mi gefulln hett. Bestelln kunn ick dor overs nix. Ick schull erst ’n „Kunnenkonto“ anleggen. Dat heff ick mokt. Allns ingeeven, mien Noom, mien Adresse un wat dor noch so toheuert. Achteran is’n Finster opploppt wo binstunn, dat ick mol mien E-Mails „checken“ schull. Keen Probleem. Ick heff also mien E-Mails checkt, as man E-Mails blots checken kann. Dor weer ook ’n Noricht vun dat Ünnernehm, in de stunn: „Ihre Daten werden geprüft, nach erfo

Tscha, Feliç Pasqua. Weet Jüm wat dat heet? Dat heet Frohe Ostern op Katalanisch. An un för sick wull ick dat op Mallorquinisch schrieven, wat ’n Dialekt vun’t Katalanische is. Overs op Plattdüütsch heet Frohe Ostern je jüst so as op Bayerisch. So heff ick mi dacht, wat dat dor bi Katalanisch un Mallorquinisch ook keen Ünnerscheed gifft. Na jo, nu weer je de beste Gelegenheit ruttofinnen wat dat würkli stimmt. Denn dat is je in Ordnung sick nu mit 250 Lüüd, dicht an dicht in‘ Fleeger to quetschen un no Mallorca to suusen üm sick dor weller dicht an dicht an Strand to leggen un dicht an dicht in de Hotelborgen to wohnen. Un dat Frohe Ostern op Bayerisch jüst so heet, as op Platt, dat mutt man sick as Urlauber erstmol ni marken. Denn sick as Vadder, Mudder, Kind ut een Famielje kommodig to drütt in’t Auto to setten, üm in’t Allgäu oder no Büsum to fohrn, wo man denn alleent dör de Bargen oder op’n Diek löppt, dat geiht nu würkli ni. Dat kann man ook verstohn, wenn man dor blots mol genau doröver nodinkt. Denn w

Erst dinken, denn snacken. Dat hett mien Oma oftmols to mi seggt, wenn ick as lütten Stackel wat Dösiged vertellt heff. Se harr je ook Recht. Wenn man erst nodinkt un denn den Mund opmokt, mutt man sick achteran för nix entschülligen. Op de anner Sied mutt man je ook erstmol den Mors in de Büx hebben, sick to entschülligen, un Fehlers totogeeven, wenn war scheevgohn is. Overs ook, wenn uns Bunneskanzler Fruu Merkel nu in Fernsehn anfangt sick to entschülligen, weet ick bald överhaupt mi mehr, wat los is. Un dor bün ick wiss ni de Eenzige. Se hebbt dor je ’n anstännigen Buck schooten in de Runn vun de Ministerpräsidenten un de Chefin. Erst entscheed se wat vun wegen „Osterruhe“ un jüst dat sick dat ganze Volk so richti in Roosch snackt hett, ward de Osterruhe weller verboden. Dat is so verquer, dat dor ni mol mehr de Querdinkers achterankümmt. De ward sick wohrschienli düchti argern, weil se all de Plakote för de Demo gegen de Osterruhe al trechmolt harrn. Na jo, veellicht künnt se de anner Sied vun de Plakote

Al as lütten Jung heff ick mi frogt, worüm dat so veele ünnerscheedliche Sprooken op de Welt gifft. Een wurr doch ganz un gor langen.  Wenn een ut Vietnam to’n Bispeel ’n Marokkaner dat Rezept för Swattsuuer verklorn will – an’t Telefoon – denn ward dat hokeli.  6500 Sprooken gifft dat op de Eer. Un in meist jede Sprook gifft dat Fremdwöörd ut annere Sprooken. Wat ’n Kuddelmuddel, ne. Un weil wi mit ’n Mund blots ’n bestimmte Antohl vun Laute moken künnt, gifft dat in veele Sprooken Wöörd, de sick genau so anheuert as Wöörd in annere Sprooken. Dor hebbt se denn overs mitünner ’n  ganz annere Bedüüdung. To’n Bispeel dat Woord „Ne“ oder „Nä“, de Ton is desülbige. Dat Woord bedüüdt jedenfalls op Griechisch un Koreanisch „Jo“, op Türkisch „Wat“, op Russisch „Nied“ op Hochdüütsch is dat de Afkörtung för „Een“, so as in „hast mal ’ne Mark“, op Japanisch heet dat Wuddel (also Mohrrübe) un op Plattdüütsch heet dat „Nein“. Un wenn man to ’n Swattfoot-Indioner „nä“ seggt, kriegt veellicht fuurts wat an de Ohrn, weil da

  Jo, ich weet dat noch ganz genau, wo dat weer an den Dag in‘ Februar 2011. Mien Telefoon gung un mi wurr seggt, dat uns‘ Cherfredakteur, Herr Wagner, mol mit mi snacken wull. Toerst heff ick dacht, ick harr wat verkehrt mokt. Weer overs allns on Ordnung. He he to mi seggt: „Sie sprechen doch Plattdeutsch, richtig?“ Jo, heff ick seggt. Un denn hett he mi froogt, wat ick mi vörstelln kunn, över aktuelle Them‘ eenmol de Week ’n Kolumne op Platt to schrieven. Dat kunn ick mi vörstelln. Överhaupt kann ick mi ’n Barg vörstelln, wenn ick erstmol anfang mi wat vörtostelln. So schull ick mi ’n Titel för de Kolumne utdinken un losleggen. Un an Friedag, den 4. März 2011, also güstern vör teihn Johr, stunn mien Kolumne as „De Döschkassen“ to’n ersten Mol in’t Blatt. Mehr as 500 Geschichen heff ick siet den Dag al to Poppier bröcht, siet twee Johr snack ick den Döschkassen ook as Podcast in, dor segg ick denn „Podkassen“ to. Un jümmers noch mokt mi dat düchti Spooß. Dat ick de Gelegenheit kreegen heff, mien kruuse Gedan

Dat is je regelrecht verhext: Oftmols wenn ick jüst ut’ Huus gohn will, bimmelt dat Telefoon. Denn stell ick mien Tasch af un renn fuurts dör de Bood, üm rechtiedi den Hörer aftonehm, bevör de Anroopbeantworter losgeiht. Un jümmers weller mol, wenn ick mi denn melld‘ heff, fangt op de anner Sied een op Ingelsch dat Snacken an. De kann tomeist overs gor ni richti Ingelsch un heuert sick an, as wenn he erst vör twee Weeken ut Indien utbüxt is. „Hello Sir, I’m calling from the Microsoft Company...“ Bet ick alleent dat verstohn heff, mutt ick veermol nofrogen, dorbi kann ick recht good Ingelsch. He röppt, so as he seggt also vun’n groote Computer-Firma an. Un denn vertellt he mi, wat he faststellt hett, dat mien Computer in Gefohr is. Spitzfinni as ick bün, heff ick bi de ersten vun düsse Anroope jümmers froogt, wülken vun mien Computers denn in gefohr is. He is overs ook spitzfinni un seggt: All tosom. Un natüürli kunn he mi hölpen. Mennigmol segg ick ook, dat ick keen Ingelsch kann. Denn versöcht he sick in’t D

In Oogenblick snackt je veele in de Norichen, wat de Pandemie angeiht, vun dat "Licht an`t Enn vun den Tunnel". Angela Merkel süht in düssen Tunnel blots `n "lütted" Licht. Na jo, se is je ook ni mehr de Jüngste. Veellicht kann se eenfach ni mehr ganz so good kieken. Man weet dat ni. Wat dat Kieken angeiht, heff ick overs noch `n annern op`n Kieker: Unsen Wirtschopsminister Peter Altmaier. De kann nömli sien Kalenner ni lesen. Op de "November- un Dezemberhölp" töövt veele Sülmsstännige un Ünnernehm‘, de wiederhen ni arbeiden dörft, nu in Februar jümmers noch. Altmaier meent overs, wat dat mit düsse Hölp ganz wunnerbor klappt. Na jo, wat schall he ook seggen. Fehlers togeeven mokt je keen Spoß. Liekers will Peter nu overs noch mol `n Hölpspaket trechklabüstern. Weil he mit sien Kalenner overs jümmers in Tüddel kümmt, will he düssed Paket keen Monotsnoom geeven. Dat schall "Überbrückungshilfe III" heeten. Römische Tohln mokt sick je ook so scheun. Dat weer bi Hartz IV al so, wat je no`n annern Peter nöömt wurr.

Düütsche Sprook, swore Sprook, heet dat je. Dat güllt anschiend overs ook för Plattdüütsch. Na jo, ick heff licht snacken, denn so lang as ick snacken kann, snack ick Platt. Hochdüütsch heff ick twor ook vun Anfang an kinnt. Liekers kunn ick dat as lütten Stackel gor ni begriepen, dat anner Lüüd ut uns‘ Gegend mi ni verstohn kunnen, wenn ick Platt mit ehr snackt heff. Nu gifft je overs jümmers weller mol wülk, de blots Hochdüütsch künnt, overs Platt lehrn wüllt, weil se dat scheun finn`d. Ick finn dat ook scheun, wenn se dat scheun finn`d. Liekers mutt ick mennigmol `n beten gluttern, wenn ick de Sprooklehrlinge snacken heuer. Wenn Hochdüütsche nömli dorbi sünd Platt to lehrn, denn heuert sick dat je mitünner `n beten drullig an. Wenn so een to`n Bispeel seggt: "Mok mol dat Finster to, dat treckt", denn seggt man as Plattüütschen: "Nä, dat treckt ni, dat tocht! Trecken is wat anners." Un wenn man to veel Toch kriegt, denn verköhlt man sick. Dat weet man. Mennig een Spitzfinnigen kümmt denn dorop, dat he vun H

„Nu sett di dohl, de Film fangt glieks an!“ Jo, ick sett mi gern mol obends mit mien Lüüd tosom, üm mi wat in Fernsehn antokieken. Mol ’n Film ut Amerika, overs an leevsten doch wat vun uns ut de Gegend, ut’n Noorn. Wenn ick mi overs wat ankiek, dat in Sleswig-Hulsteen, Neddersachsen, Meck-Pomm oder Hamborg speelt, denn geiht mi regelmäßi de Hoot hoch. Annerletzt weer dor erst ’n Film, de op Norderney speelt hett, ’n Tatort weer dat. Un weller weer dat so: Keeneen vun de Schauspeelers, ni mol wenn se Lüüd dorstellt hebbt, de angevli op Norderney opwussen sünd, hett Platt snackt. Se harrn ook keen „Norddeutschen Akzent. Gar nicht. Sie hören sich mit ihrer Ausdrucksweise aus dem Deutsch-Leistungskurs einfach nicht nach nativen Mitbürgern aus dem Norden an. Und Plattdeutsch können sie überhaupt nicht“. In Bayern snackt se Bayerisch in Schwaben Schwäbisch in Sachsen Sächsisch, blots bi uns geiht dat anschiend ni, dat de Lüüd in de Filme so snackt, as man dat hier so deiht. Dat muut je ni unbedigt Platt ween, over

„Krrrrrrr...“ Oh, dat heuert sick ni good an. Veellicht harr ick dat al fröher marken kunnt. Overs as ut mien Computer blots noch düssed ungesunne Rappeln keem, wurr mi doch ’n beten dösig toweeg. Erstmol utmoken den Kassen. Is wohrschienli beter. Overs denn, as ick den Apparot weller hochfohrn wull, harr mien Reekner dor keen Lust mehr to. De Fastpladde weer in Dutt. Ganz langsom wurr ut dat dösige Gefööhl richtige Panik. De Mehrsten vun all de Geschichen, de ick mi utdacht heff, all mien elektroonische Post un – oh nää – veele Fotos, ook ut de Tied, as de Kinner noch lütt weern, sünd op de dorste Fastpladde ween, de nu blots noch „krrrr“ mokt hett. Jo, ick weet, man schall sien Daten je seekern. Overs wat is, wenn ook de Datenseekerung mitmol blots noch „krrr“ mokt? Ick will nu ni ganz so deep in de Materie instiegen, mit de ick no dat Malleur to dohn harr, overs jüst dat is mi passeert. Allns, wat ick so fein in all de elektroonischen Ordners harr, weer wech. Erstmol. Dat Mehrste heff ick to’n Glück overs

Tscha, nu sitt ick hier in mien Home-Office. Dat schall ick je ook. Wegen de Viren. „Viren“, dat heuert sick je al an, as so’n gefährliched Rieder-Volk vun fröher. De Mongolen ünner Dschingis Khan, de Hunnen ünner Attila un de Viren – wohrschienli ünner Karl Lauterbach – dat sünd allns Bagaluten vör de man sick vörsehn mutt. Un de Viren wüllt se nu mit düssed Home-Office den Wind afdreihn. Home-Office, dat kümmt je ut‘ Ingelsche. Home heet „Tohuus“ oder ook „to Huus“, un Office, dat heet Büro. To-Huus-Büro also. Dorbi dinkt man in de Regeerung je besünners an all de, de in düsse Büros an arbeiden sünd, wo hunnert Lüüd in een grooten Ruum sitten doht. Nu weer ick je nieschierig. Ick heff mol keeken, wo veel Lüüd in Düütschland överhaupt in’t Büro arbeiden doht. Un dat sünd good twee Millioon Arbeidnehmers. Und durvun arbeidt 15 Perzent in Büros in de mehr as fief Lüüd sitt, also rund dreehunnertduusend vun 83 Millioon. De kunnen nu – theoretisch – mit ehr’n Computer över’t Internet vun to Huus ut arbeiden. Dat

Dithmarschen is mang Eider, Kanol un de Nordsee je ’n Insel, ne. Un dat ward wi in Tokunft noch veel düller marken. De Spundwänne an 15 Fähr’n över’n Nord-Ostsee-Konol, de de Rampen hölt sünd je in Dutt. Schwore Lastwogens un sowat dörft dor an un för sick al ni mehr röverfohrn. Dat hebbt de Fohrers vun de sworen Fohrtüüch blots noch ni wusst. Dor stunnen nömli keen Schiller an de Fähr‘n. Un so’n Schild optostelln, dat is bannig fiegeliensch. Worüm dat so is, dat hett ’n Mitarbeider vun’t WSA in‘t Fernsehn vertellt. Man dörft nömli ni eenfach so Verkehrsschiller an de Stroot stelln. Dor is de Kreis för tostänni. Üm sülms Henwies-Schiller optostelln hett man overs erst de „erforderlichen Afsprooken oder Genehmigung‘ inholn musst“. Anners utdrückt: De Afsprooken hett man so dreepen musst, „dat keen Genehmigung‘ sünnern blots Afsprooken erforderli sünd“. Dat hett de Mann in’t Fernsehn so’n beten krüptisch seggt. Un man kunn em ansehn, dat em dat keen grooten Spooß mokt hett, för de Kamera to stohn. Overs dat heu

Seggt mi mol: Hebbt Jüm dat annerletzt mitkreegen in all de Reeden an’t Volk, also an dat düütsche Volk? Dor hebbt je ni blots Merkel un Steinmeier dat Woord ergreepen. Ook veele anner Lüüd ut de Politik, de noch wat warrn wüllt, harrn uns wat to seggen. Un dorbi is mi wat opfulln: De een seggt to uns nömli „wi Düütsche“, de anner „wi Düütschen“, mit ’n „N“ achter dat „Düütsche“. Un weil man bi uns in’t Land je jümmers so korrekt is un allns richti mokt, froog ick mi, wat man nu seggen schall, wenn man dat mit Blick op uns sülms richti un korrekt moken will. Besünners in de erste Person Plural natüürli. Tscha. Dat Problem süht so ut, dat wi uns je an dat „Adjektiv“ un ni an dat „Nomen“ orienteert, ne. Sogor op Plattdüütsch. Dat is je bekannt. Bi de Lüüd ut Pol‘n oder ut Ungarn to’n Bispeel is dat anners. Dor geiht dat no dat Substantiv vun ehr Land. Dor seggt man „wi Polen“ oder „wi Ungarn“. Dat is eenfach to beholn un heuert sick ganz in Ordnung an. Un dat kunnen wi ook hebben. Overs denn mussen wi vun uns a

Jungedi. So liesen as dat hüüt Obend ward, sünd wi wohrschienli noch nie in’ niedet Johr rutscht, denn liekers dat an so veele Steeden knallt un ballert hett, kümmt dat näste Johr ohn‘ grooted Füüerwark. Ick wull mi je an un för sick erst 2021 trüchmellen, overs nu will ick doch noch mol so’n poor Wöörd in’t ole Johr loten – in düssed dösige Johr, in dat man morns oftmols ni wusst hett, wat man obends noch dörft. Blots een Sook is siet April gliek bleeven: Jümmers an Mondag hett man uns vertellt, dat de Tohln vun de Infektschoon‘ sieder weern, weil an’t Weekenenn ni so veel test‘ un ook ni allns övermiddelt worrn is. Jeden Mondag. Siet April. 39 Mol. Jümmers desülbige Satz – so opseggt, as weer dat dat erste Mol. De mokt Sesamstroot mit uns! De Bunneskanzler, Fruu Merkel, freut sick wiss ook al dorop, dat se in‘ nästen Harvst ennli ehrn Schrievdisch utrüüm dörft. Un bet dorhen striedt sick ’n poor annere doröver, wat man veellicht ook as Mann BunneskanzlerIN warrn kann, vun wegen de Fruunquote in Föhru

To mi hett mol een seggt, dat ick ’n „Querdinker“ weer. Dor heff ick mi bannig to freut, ’n gröttered Kompliment kunn man mi meist ni moken. Wenn man düsse Doog overs as Querdinker beteekend ward, denn is dormit wat ganz anners meent. Een vun de Demonstranten, de in Momang op de Strooten goht, is je op de Idee kom‘, sick un sien Frünnen as Querdinkers to beteeken. Dor harr he overs vörher mol bi Wikipedia oder so nokieken schullt, üm ruttofinnen, wat querdinken eegentli heet, eher he dat scheune Woord kaputt mokt hett. Dat wat vun de Kritikers an de Corona-Regeln seggt ward, hett je gor nix mit Querdinken to kriegen, sünnern blots mit „Dorgegen ween“. Ick heff je gor nix gegen Lüüd, de gegen düt un dat sünd. Overs nu ward all, de gegen de Corona-Regeln sünd un dorgegen, dat anduuernd wat an’t Parlament vörbi entscheed ward mit all de annern de gegen wat anners sünd, in een Putt smeeten. De, de gegen de Regeerung sünd to’n Bispeel un de, de gegen Utlänners sünd un dösiged Tüch vertellt, weil se in de S