De Döschkassen

Wenn man de Weetenschop glööven dörft, denn hebbt unse Vörfohrn, de je so ähnli as Schimpansen utsehn hebbt, noch överall Fell hatt. In de wiedere Entwicklung, de man je ook Evolutschoon nöömt, hebbt wi dat Fell overs verlorn. Blots ni överall. Dat smiet Frogen op: Worüm hebbt wi Wimpern un de Hoor över de Oogen? Worüm wasst uns in de Jugend Hoor ünner de Arms un mang de Been, un worüm kriegt Mannslüüd ’n Boart in’t Gesicht un Hoor op de Bost? Man weet dat ni. Mit de Hoor op’n Kopp is de Entwicklung overs anschiend noch ni ganz afsloten. Bi mi jedenfalls noch ni. Dor entwickel ick mi noch düchti wieder. Wenn ick mi hüüt vör’n Speegel stell, denn heff ick dat Geföhl, dat ick mi dat Speegelbild vun mien eegen‘ Opa bekiek. Lockenwicklers kann man mi ni mehr andreihn, un ’n Kamm bruuk ick ook ni mehr. Schampuh? Bruuk ick ni. Wat ick overs bruuk, dat heff ick al lang funnen. Un dat is mien Mütz, weil mi de Hoor, de mi den Kopp fröher warmt hebbt, ni mehr dor sünd. Mennig een seggt je, mien Mütz weer mien Mar

Digitaliseerung. Dat is je anschien’d ’n Woord, mit dat man as Politiker wiesen kann, dat man mit de Tied geiht, ne. Overs dat Woord fallt ut veele Politikers eenfach so rut un denn is dat wech. Nu ward je ook veel vun de Digitaliseerung an Schooln snackt. In der ersten Monot‘ vun de Corona-Krise, in de meist keen Kind no School gohn is, weer je genog Tied de Schoolgebüüd digitaler to moken. Geld weer ook genog dor. Blots togreepen hett dor meist keen School op – op’t Land erst recht ni. De Verantwordlichen harrn wohrschienli Wichtigered to tohn. As ick no Schooln gung, as dat noch ni mol Internet geev, dor hebbt wi al Programmeern lehrt. Dat hebbt wi overs blots lehrt, weil een vun uns‘ Schoolmasters dor sien Frietied för opwenn’d hett. He hett nömli meent, dat wi dat in Tokunft bruuken wurrn. Weil de Schoolleitung em overs blots mitleidig ankeeken hett, kreeg he so weni Geld för sien Idee, dat wi op Reekners programmeert hebbt, de dormols al in’t Museum heuert harrn. Kannst mol sehn, de goode ole He

Middel-Eer in’t Middel-Meer   Moria. Moria hett man fröher je blots ut de Book-Reeg „Herr der Ringe“ vun Tolkien kinnt. Dor weer Moria je de düstere Ünnerwelt, so’n Labyrinth, wo man sick leever ni opholn schull. In düsse düstere Ünnerwelt harr de „Balrog“ dat seggen. Dat weer ’n gruselige Gestalt, de jeden mit sien Füüer verbrenn‘ deh, de to dicht an em rankeem. Un hüüt? Hüüt is’n annered Moria in Griechenland veel bekannter. Düssed Moria in’t Middel-Meer leeg för veele Lüüd op ehr’n langen Weg in ’n betere Tokunft. Un ook dor wurr dat so lang slimmer, bet dat brennt hett. Dösig, bi Tolkien in Middel-Eer weer dat ni veel anners, dor weer je ook ’n Schwung Lüüd ünnerwegens, üm de Tokunft beter to moken. Moria schull op ehr’n Weg ’n Afkörtung warrn. Is dat overs ni worrn. In Moria weer dat ganz fürchterli. Un as se ennli ut Moria rutfunnen hebbt, sünd dat weniger as to Anfang ween. Un ook de Lustigsten ünner de Reisenden hebbt dor ni mehr so recht wat to Lachen hatt. As wenn Tolkien ohnt harr,

Op Platt heuert sick Menniged je veel fründlicher an, as op Hochdüütsch, ne. Besünners, wenn twee sick in de Flicken hebbt un sick gegensiedi anpöbelt un utschellt, denn heuert sick dat an, as wenn de beiden sick an un för sick doch gern hebbt. Wenn een dat to’n Bispeel ni so genau mit de Wohrheit nehm‘ deiht, denn is se oder he ’n „Tüünbüddel“. Un wenn een ni stillsitten kann un een op’n Geist geiht, is dat ’n „Jiddelbüddel“. Söcht een jümmers blots Stried un kann anner Lüüd ni tofreeden losten, is dat ’n „Stenkerbüddel“. Un löppt een anduuernd rin un rut, is dat ’n „Köterbüddel“. Op Platt is man interessanterwies oftmols irgendeen „Büddel“. Dat mutt overs ni jümmers böös meent ween. So hett mien Madam, as unsen Lütten noch recht wat lütter as hüüt weer, mol ganz leev to em seggt, as he morns bi uns ünner de Deek kroopen is: „Na mien lütten Schietbüddel.“ Do keek he ehr mit ’n ganz kruused Gesicht an un säh: „Was? Kleiner Scheißbeutel?“ Tscha, Platt is no Hochdüütsch even ni jümmers afwartskompatib

Nä, wat hackt de Kommentator’n un de Oppositschoon nu op de Regeerung rüm. Se hett dat je ni trechkreegen, ’n anstännige Reform vun dat Wohlrecht torecht to klabüstern. De Bunnesdag schall lütter warrn, de Tohl vun de Afgeordneten schall rünner. Overs mol Hand op’t Hart, Lüüd: Wulln Jüm as Afgeordnete dorför verantwoordli ween, dat Jüm sülms oder Ju’n Frünnen nästed Johr den Schrievdisch utrüüm mööt? Un dat bi ’n Arbeid, de weenstern 15000 Euro in Monot op’t Konto spöölt? Allns tosom kost‘ uns jeden Afgeordneten in Bunnesdag sogor meist 38000 Euro in Monot oder, as de Stüüertohler-Bund vörreekend, good 450000 Euro in’t Johr, wat blots de Ünnerkant ohn‘ all de Sünnertologen, Reisekosten un so wieder dorstellt. Dat schall overs an düsse Steed gor ni interesseern. Wi wüllt uns mol dat minschliche Drama achter de Reform, de keen is, bekieken. Wi hebbt nu 709 Afgeordnete in Bunnesdag. An un för sick schulln dat blots 598 ween. Nästed Johr ward dat overs erstmol blots so bummeli 20 weniger. Den Rest hett düs

Wat hebbt se Markus Söder un sien Gesundheitsministerin Huml an Kanthoken wegen de Corona-Tests bi de Urlaubers. Vörige Week an Middeweeken harrn 44000 Utlandsreiselustige un dorünner 900 Corona-Positive noch keen Bescheed över ehr Ergeevnis. Bet nästen Dag schulln je tominst de Positiven bescheed kriegen. Dat wurr overs nix, un över 40 Positive ward gor keen Bescheed mehr kriegen. Dat dor so veel Alarm üm mokt ward, kann ick je verstohn. Intwüschen sünd dat je noch mehr. Wat ick overs ni verstohn kann, is, dat dor keeneen so richti op de Infektschoonstohln ingohn is. Dithmarschen schull annerletzt al meist Risikogebiet warrn, as bummeli 50 Lüüd in Heid‘ infizeert weern. Af 50 Lüüd op Hunnertduusend gült een Regioon je as Risiko. Wenn man sick nu overs mit’n Dreesatz utkinnt, denn sünd 900 Positive op 44000 ni 50, sünnern mehr as 2000 op Hunnertduusend oder good twee Perzent. Dat finn ick persönlich je noch veel bediklicher as de „Panne“ mit de Toordnung vun de positiven Tests. Wenn mi een frogen wu

Annerletzt wull ick de L173 langfohrn. Dat gung overs gor ni, tominnst ni op den nördlichen Deel mang de B5 un de L142. Op de L173 ward an verscheedene Steeden buut, dorüm is se dicht. Overs dat gifft je ook noch veele annere scheune Strooten. De L25 lohnt sick to’n Bispeel. Besünners dor, wo man so scheun op de Schlei kieken kann. De L305 is ook scheun un de L56 mutt sick achter de annern Strooten wiss ni versteeken. Wat? Jüm weet gor ni wonehm all de L-Strooten, also de Lanndesstrooten längsgoht? Un Jüm weet ni mol, dat de L173 vun Barlt bet meist no Brunsbüttel-Ort geiht, wo se weller op de B5 dreept? Tscha Lüüd, ick heff dat ook ni wusst. Wenn man overs op de L138 kort achter’n Bohnövergang ünnerwegens is mutt man sowat weeten. De L138 geiht dör St. Michaelisdonn. Un kort achter de Iesenbohnpohls steiht ’n grooted Schild. Un op dat Schild is to leesen: „L173 gesperrt. Umleitung über L138/L142.“ Wieder nix. Segg mi mol, wat för ’n Genie kümmt dorop, Schiller as dat vör veel Geld drucken to loten.

„Hebbt se Päibäck? Sammelt se Punkte?“ Tscha. Oftmols wenn ick inkööpen goh oder an de Tanksteed betohln will, frogt mi de Kasseerer oder de Minsch achtern Verkoopstresen so dösige Frogen. Wenn dat so kümmt, denn segg ick jümmers: „Nä. Ick heff keen Päibäck un sammel keen Punkte. Un üm dat glieks vörut to schuuven: So’n Düütschlandkoart un wo dat allns heet, heff ick ook ni. Dörf ick nu bidde eenfach blots betohln?“ Mennig een seggt denn to mi: „Worüm sammelst du denn keen Punkte? Dat lohnt sick doch. Dat mutt man doch mitnehm!“ Na jo. Mach ween, dat sick dat lohnt. Overs lohnt sick dat würkli för mi, oder doch eher för de Dorsten, de düsse Koarten op’n Mart smieten doht? Dat dörft man sick doch mol frogen oder ni? Mi is dat mien Levdag noch ni ünnerkom‘, dat irgendeen wat to verschinken hett, bet op mien Omas veellicht. Un wenn dat mit düsse Koarten billiger ward oder man mit de dorsten Plastikdingers Geld trüchkriegt, worüm nehmt de Kooplüüd denn ni eenfach so weniger Geld för dat, wat se verköfft un lot‘ d

Dösige Entwicklung’ in’t Muul Dat gifft je kuum twee Fraktschoon, de sick so dull vertörnt hebbt as de Darwinisten un de Kreatschoonisten. De een seggt, dat allns, wat op de Welt so rümkruupt, schwümmt un flücht, dat Ergeevnis vun Mutaschoon över Milliarden vun Johr un vun dat Överleven vun de Stärksten is. Wenn man dat mol genau nehm‘ deiht, denn sünd wi allns Mutanten. Dat lot ick eenfach mol so stohn. De annere Fraktschoon seggt, dat is allns Tüünkrom. No de ehr Övertüügung is de Eer man jüst ’n poor Duusend Johr old un de Planten, Tiern un Minschen sünd all tosom vun leeven Gott mokt worrn. Ick weet ni wat dorvun stimmt. Wenn ick mi overs in Speegel bekiek, fallt mi dat licht, dat mit de Mutatschoon to glööven. Un wenn ick vun‘ leeven Gott mokt worrn bün, denn hett de anschien’d ’n ganzen Barg Humor. Overs annerlei wat nu de Wohrheit is, över een Sook, de dorbi rutkom‘ is, kann ick mi mitünner den ganzen Dag argern. Un dat sünd de Tähn. Wenn Darwin Recht hatt hett, worüm hett sick bi dat ganze Muteern nix

Tööv mol even... Wenn man no’n Dokter mutt oder no’t Amt oder so, denn mutt man je tomeist erstmol tööven, eher man mit de Lüüd snacken kann, wegen de man kom’ is, ne. Bilütten töövt man bi düsse Gelegenheiten ’n ganze Stünn oder noch länger.  Wenn dat overs bi mi an de Huusdöör kloppt oder an’t Telefoon bimmelt, denn schall ick jümmers sofort Tied för de hebben, de wat vun mi wüllt. Mennigmol geiht dat Telefoon teihnmol in de Reeg, eher dat glieks achteran an de Döör kloppt un dor twee Lüüd stoht, de mi wat vun’t Enn vun de Welt vertelln wüllt. An so’n Doog kümmt man eenfach to nix.  Un so keem ick op de Idee, dat ick mi to Huus veellicht ook so’n Beriek to’n Tööven inrichen schull, so’n „Wartezimmer“, ’n Töövkommer also.  So’n ganz lütten Ruum, ni allto kommodig mit twee, dree Stöhl dorbin, de overs veels to hart sünd, üm dor lang op to sitten. Wat to Leesen kümmt dor overs ni rin, heuchstens veellicht ’n Putt mit koln Kaffe. Un wenn denn mol weller een an de Döör kloppt, de mi vertelln will, dat dat Enn ba

To kloog för de Welt Man mutt sick je jümmers weller mol wunnern, wo se all de Lüüd herkriegt, de uns in de Medien as „Experten“ vörstellt ward. To jedet, overs ook würkli jedet Thema gifft dat Experten. Un mennige vun düsse Experten, doht mitünner ganz scheun schlau. Düsse besünners kloogen Experten-Expemplare doht so, as wenn blots se wat vun ehr Thema verstoht un dat all de annern veels to dumm sünd. Overs se versöcht denn jümmers doch noch een letzted Mol, all de Dummen to vertelln, wat se so un so ni begriepen ward. Un een vun genau düsse extra kloogen Experten schient mi Christian Danner to ween, de in’t Fernsehn de Formel een kommenteert. Sogor sien Kommentator-Kolleg‘ Heiko Waßer schient em op’n Geist to gohn, wenn Chrischan den Dorsten mol weller vertelln mutt, dat een vun de Autos in’t Renn‘ gegen de Wand ballert is, weil de Fohrer ni rechtiedig op de Brems patt hett. Dorbi snackt he denn gern Ingelsch, weil sick dat no mehr anheuert. He sabbelt denn wat vun „Grip“ un „Downforce“ un wat ni allns. Da

Ordnung is je dat halve Leven, seggt man. Mach ween, wat dat sogor stimmt. Nu is Overs Ordnung un Ordnung lang ni datsülbige. För den een heet Ordnung, allns, wat he hett, gliekmäßi op’n Footborrn to verdeeln, för den annern heet dat, allns akroot aftoheften un wechtorüüm. Dat gifft dor ook Mischform‘ vun. Bi Mennige süht dat op’n ersten Blick allns schier un oprüümt ut, wenn man dor overs de Schappen opmokt, finn’d man dor datsülbige Dörnanner as bi de annern op’n Footborrn. Na jo, Hauptsook, man weet wo allns is, wenn man’t bruukt. Keddeli ward dat blots, wenn Lüüd mit ünnerscheedliche Oarten vun Ordnungssinn tosomkümmt. Dat beleev ick to Huus jümmers mol weller: Wenn ick mi obends wat op’n Köökentresen legg, dat ick nästen Morn bruuk, denn kann ick mi meist dorop verloten, wat dat an nästen Dag ni mehr dor is. Dat hett miem Madam denn nömli wechsorteert. Un wenn ick ehr denn froog, wonehm se dat henpackt hett, denn seggt se oftmols: „Weet ick ni.“ Mennigmol kann se sick overs doch dorop besinn,

So. Nu is dat sowiet. De Mehrwertstüüer is senkt worrn. Denn ward nu je allns weller good. Overs tööv mol. Wat seggt denn veele Lüüd ut’n Hannel över de Idee mit de Minnerung vun de Mehrwertstüüer? De seggt doch all datsülbige, nömli wat düsse Senkung över ’n halved Johr nix overs ook gor nix bringt. För de, de weni Geld hebbt al gor ni. Olaf Scholz overs reekend vör, dat man vör ’n Auto, dat betlang 30000 Euro kost hett, nu över 750 Euro weniger betohlt. Dat is richti. Un wenn man mang Anfang Juli un Enn Dezember dusend Autos köfft, denn hett man’n dreeviddel Millioon spoort. Dor kann man nix gegen seggen. De Reeken stimmt. Olaf hett in Mathe je ook wiss good oppasst. Dat Probleem overs is, dat no de Monot‘ de nu achter uns liggt, sick blots de Wenigsten dusend Autos kööpen ward. Bi de Mehrsten langt dat ni mol för ’n frisched Fohrrad. De Eenzelhannel overs, in de Supermärte un so, kann de Ännerung vun teihnduusende Artikels gor ni ümsetten, ward seggt. Dor blifft de Priese to’n gröttsten Deel as se

Nu, wo je in Momang ni so veel Lüüd in de Büros sitten dörft, ward weller düchti no de Digitaliseerung gröölt. Digitaliseerung – wat weer dat nochmol? Ach jo, dat gung al in de 70er Johrn los, an un för sick noch fröher. Also ick meen de 70er Johrn vun’t vörige Johrduusend. Dor keem‘ de ersten Kompjuters op, un mit düsse Reekners schull allns ganz anners warrn. Vörher wurr je allns mit Poppier mokt, un vun allns wat op irgendeen Formular smeert wurr, sünd denn noch dree Dörsläge mokt worrn. Dat weer ni ganz so scheun vör de Ümwelt un för de Schappen ook ni, denn dor hebbt sick Aktenordners vull mit Poppier in stopelt. So weer dat dormols. Un nu, föffti Johr loter, is dat noch ganz genau so. Mennige Lüüd seggt sogor, dat hüüt noch veel mehr mit Poppier hanteert ward. Wo kann dat angohn? All de Elektroonik is doch ook al ’n halved Johrhunnert old. Ist dor irgendwat scheev loopen? Dat schient meist so, ne. Wenn ick bi uns to Huus kiek, mit de veer Lüüd, de dor wohnt, kümmt dor ’n ganzen Barg Elektroonik to

Veellicht is Jüm dat al mol opfulln: Wenn twee Busse, annerlei wat dat Linien- oder Reisebusse sünd, sick op de Stroot entgegen kümmt, denn grööt‘ sick de Fohrers. Fröher, as dat noch ganz weni Autos geev, hebbt sick all grööt de mit so’n Auto ünnerwegens weern. As dat overs ümmer mehr Fohrtüüch wurrn, hett dat mit dat Grööten ook afnohm. Bi de Busfohrers hett sick dat overs holn. Un wenn mol op’n Parkplatz oder so ’n poor Busse tosomstoht, denn ünnerholt sick de Fohrerin‘ un Fohrers oftmols. Se snackt denn över den Verkehr, över de Busse, de se fohrt, över ehr Chefs un all sowat. So kümmt Lüüd ut ganz ünnerscheedliche Region‘ in’t Snacken. Dat is al sowat as ’n Traditschoon. Nu gifft dat overs noch ’n Grupp‘ in Strootenverkehr, de sick grööten deiht, un dat sünd de Motorrad-Fohrers. Dor heuer ick ook mit to. Blots hier verstoh ick dat mit dat Grööten ümmer weniger. Mi dücht, de mehrsten Motorrad-Fohrers grööt‘ annere Fohrers blots dorüm, weil se bi de Fohrt so gern den linken Arm vun’t Stüüer n

In dat Viddeljohr, dat nu achter uns liggt, gung Politik bi uns je so gau, as ick dat noch ni beleevt heff. Keen Schoolünnerricht, keen Kino un Theoter mehr, Kneipen un Restaurangs dicht, blots noch so un so veel Lüüd hebbt sick in de Öffentlichkeit dreepen dörfst – erst ohn‘ Masken, weil de je so un so nix döcht, denn mit Masken, weil de je ganz veel döcht – no de Bunnesgrenzen wurrn ook fuurts de Lannesgrnzen dichtmokt, denn wurr mit Millioon un Milliarden rümsmeeten as mit Söötkrom op’n Karneval un noch’n ganzen Barg mehr wurr meist in Minutentakt besloten. De Afgeordneten in de Parlamente harrn al meist Tennisarms vun dat ganze Afstimm‘. Intwüschen ward je all de Verbote so langsom weller trüchfohrt. Man snackt sogor al vun de „Nach-Corona-Zeit“, dorbi is dat in Afrika un in Noord- un Südamerika to’n Bispeel allns annere as vörbi. Dösig ne. Overs so is dat nu mol. De een‘ oder anner‘ in de Politik snackt sogor al dorvun, dat man bald no de „Tagesordnung“ trüchkehrn kann. Wat schall dat bedüüden? D

Tscha, ick warr ook ni jünger. Un mennigmol ertapp‘ ick mi sogor dorbi, dat ick mit so’n anstännige Portschoon Nostalgie an fröher dink. Dorbi ward mi klor, dat ick mi düchti verännert heff. Ni blots dat Utsehn is anners, ook de Hormone sünd ni mehr dat, wat se mol weern. As ick so mang 15 un 20 Johr jung weer, kunn ick an mennige Doog an nix anners dinken as an ’n Deern in de ick mi jüst verkeeken harr. Düsse Gedanken hebbt alls annere blockeert, as wenn dor ’n Feller uthokt weer. Un wenn dat Fröhjohr keem un de Plünn‘ vun de Deerns körter wurrn, weer dat ganz un gor vörbi mit dat Dinken. Dor hung mi blots noch de Tung rut un ick heff mi tiert as so’n Hohn op’n Misthuupen, de Indruck op de Heuner moken wull. Intwüschen is dat recht wat weniger worrn. Dat is op de een Sied good, denn mit dat Dinken klappt dat recht wat beter. Op de anner Sied weer dat overs doch ’n scheuned Geföhl, wenn dat Bloot so richti togang keem. Dor heff ick annerletzt ook mit ’n Kumpel över snackt. Bi em weer dat jüst so,

Wwit mibw-wwkm... Nä, so geiht dat ni. Wenn ick mien „Alldagsmaske“ opheff, denn besleiht mi jümmers de Brill‘, un richti to verstohn bün ick ook ni. Also wech dormit – in Oogenblick bün ick je allent. Siet Middeweeken mööt wi nu also ook bi uns ganz in Noorn Muulkörf dreegen. In Bus, in de Iesenbohn, bi’t Inkööpen un so wieder. Mennige Weetenschoplers seggt je, wat dat gor nix bringt – wat dat sogor gefährli weer, weil dat den falschen Indruck ertüügen kunn, dat wi dordör seeker weern. Annerlei. Hest‘ den Plünn ni vör de Nees, denn gifft dat ’n Stroof. Dat mutt ick ook ni hebben. De Karnevalsfrünnen ward de Maskenplicht jedenfalls freu’n. Un noch mehr ward de Bankräubers düsse Entscheedung begrööten oder extreeme Demonstranten – wenn de denn weller demonstreern dörft. Nu is dat je so, dat man de Masken oder den Schutz över Mund un Nees je in bestimmte Situatschoon dreegen „mutt“, op de anner Sied dörft man ehr dreegen, wenn man „will“. Dor kann man je in’t Nodinken komen: Keen sick in sien eegen’t

Jedet Johr in Mai...   Bald is je Mai, ne. De Maifüüers künnt wi düssed Johr je so tehmli vergeeten. Overs dat gifft noch wat, dat jümmers in Mai kümmt. In de Norichten ward doröver bericht‘: Zecken. So bummeli twee Weeken lang Zecken hier, Zecken dor. Jümmers in Mai. Jedet Johr. Nu sünd wi je overs in ’n recht spezielle Tied. Dat is ’n Tied in de all ’n beten mehr an’nanner dinkt un mehr op’nanner oppasst as sünst, so schull dat tominst ween. Overs dat kann man je veellicht ook op Tiern betrecken. Dorüm heff ick mol versöcht, mi in so’n Zecke rintodinken. Dat gifft Zecken, de kümmt fief Johr ohn‘ wat to eeten ut. Fief Johr! Ick warr no fief Stünnen al zappeli. Af un to sogor al no fief Minuten. Overs irgendwann mutt also ook so’n Zecke wat eeten. An leevsten mach se dat, wat wi as Swatsuuer kinnt. Un ehr is annerlei, wonehm se ehr Eeten herkriegt. Vun ’n Koh, vun ’n Hund, vun ’n Katt oder ook vun ’n Minsch. Dor mokt se keen Ünnerscheed. „Dat Oog itt mit“, dat gült för ehr ni. Se bruukt keen Dischdee

Kinnt Jüm dat noch: Wenn man lütt is, denn frogt de Grooten je gern: „Na, wat wullt du denn loter mol warrn?“ Jo, ick geev dat to: Ook ick heff Kinner düsse Froog bilütten al mol stellt. Un de hebbt mi denn jüst so dösig ankeeken, as ick keeken heff, as ick noch ’n lütten Stackel weer. Irgendwann heff ick denn overs anfungen, mi ’n Antwoord op düsse leidige Froog to överleggen. Veele vun mien Kumpels wulln Astronaut warrn oder Lokomotivföhrer. Astronaut, jo, dat hett sick spannend anheuert. Mit’n Raket‘ no Mond henfleegen oder so, dat weer al wat. Overs wat schall man as Astronaut moken, wenn man jüst ni op’n Mond is? Un överhaupt: Wat gifft dat op den Mond denn grootoarti to holn? Blots Sand un Steen. As op’n riesiege Buusteed, blots dat dor nix buut ward. Nä. Astronaut is doch ni so dat Geele vun’t Ei. Un Lokomotivföhrer, dat heff ick mi jümmers al bannig langwieli vörstellt. Dor kann man ni mol no Stüüerbord oder Backbord afbeugen, wenn dor wat Interessanted to sehn is. Blots Gas geeven un Bre