De Döschkassen

Hebbt jüm al mol wat vun „Containern“ heuert?. Bi düssed dösige Woord geiht dat dorüm, dat Lüüd sick dat ut de Mülltünn‘ achter ’n Supermart holt, wat noch to bruuken is. Nu schull dat vör ’n poor Weeken je’n Gesetz geeven, dat dat Containern legal mokt harr – dat is overs ni dörkom‘. In de Aflehnung vun dat Gesetz gung dat üm Hügjene un Minschwürde un all sowat. Hmm. Wennt no mi gung, schull dat ni verboden warrn, dat Lüüd in Mülltünn‘ rinkiekt, dat schull verboden warrn, gooden Krom in Müll to smieten. Bi’n Sperrmüll is dat je ook in Ordnung, wenn sick dor annere rutsöcht, wat se noch bruuken künnt. Nu is in de Aflehnung vun dat Gesetz je overs ook vun Eegentum de Reed‘. Dat is würkli eegenoartiged Eegentum. Is mien Müll würkli mien Eegentum – ook wenn ick em gor ni mehr hebben will? Bi uns to Huus is de Müll op’t Letzt’ je sogor dorför dor, dat he afholt ward. Eenmol de Week kümmt dor so’n witten Lkw un de Lüüd dorbin holt den Müll af. Jüst so, as in Supermart. Dor ward denn overs ni över schimpt. Nu s

Muulwörp sünd ni politisch! De Muulworp (Maulwurf) is vun de Düütsche Wildtier-Stiftung to’n Tier vu’t Johr 2020 ernennt worrn. Oogenblick mol – 2020 is je noch gor ni! Hebbt se bi düsse Stiftung keen Kalenner an de Wand? Dat is je meist so, as wenn man de DDR 1989 to dat beste Land 1990 ernennt harr. Dat Johr hett de DDR je gor ni dörholn. Dormit, irgendwat to dat Beste vun’t näste Johr to verklorn, schull man also bannig vörsichti ween. Wenn wi nu overs al mol bi’t Thema sünd: Morn is dat je genau 30 Johr her, dat de Muuer fulln is. Düsse Muuer, de Walter Ulbricht al 1961 opstelln loten hett, liekers je „keeneen de Afsicht“ harr ehr to buun. Mit de Muuern un all den Wierdroht rund üm’t Land weer de DDR seeker vör’t imperialistische Utland. Vör allns is se seeker ween. Vör exotisched Oovt un Autos ut’n Westen, vör Musik ut alle Welt un noch veel mehr. Jo, man weer dor würkli för allns seeker – blots ni vör Muulwörp! Dor geev dat dormols je ganz ünnerscheedliche Oarten vun. Dor geev dat to’n een de Muulwörp m

 Wat ’n Demo an Dingsdag. All de Treckers op’n Dutt. Sowat kinnt se in de Stadt gor ni. Mennig een hett wohrschienli dacht, de Marsminschen sünd lannd‘. Dat mokt Indruck. Dummerwies‘ mokt dat overs ni besünners veel Indruck op de, de wat to entscheeden hebbt. För de is dat blots ’n Demo. „Jung, kiek mol ut‘ Finster. Al weller ’n  Demo.“ – „Jo, lot se man. De kriegt bald Hunger oder Heimweh un denn sünd se weller wech.“ Hmm. Wo weer dat noch mit de dorste Demokratie? Och jo: Man dörft af un to mol wähl’n gohn, man dörft so tehmli allns seggen, wat man will, un ook denonstreern, wenn man vörher bescheed seggt. Dat is allns wat, wat man in veele annere Länner ni dörft. Un dor kann man ook dankbor över ween, dor sünd Lüüd för storven.   Wenn sick de in de böberen Etoschen overs de Ohrn vör dat verstoppt, wat vör de Döör los is un Entscheedungen dreept, de keeneen ut‘ Volk verstohn kann, denn sünd dor je veellicht Lüüd mit dat verkehrte Verstännis vun ehr Arbeid op’n verkehtern Arbeidsplatz. Overs dorför gi

De Dubbelmorol, de in Oogenblick dör’t Parlament geistert, mokt Kabarettisten un Satiriker je bald arbeidslos. De Satire mokt de Politik intwüschen je al ganz alleent un veel beter, as man sick dat utdinken kunn. Un wenn man all de Husarenstücke opschrieven wurr, kunn man dormit den ganzen Reichsdag tapezier’n. To’n Bispill ward je jeden Dag seggt, dat man ennli wat gegen Utlänner- oder Fremmenfiedlichkeit dohn mutt. Aha. Un worüm ward denn nix gegen Erdogan mokt, de in Oogenblick je weller – ook mit düütsche Waffen – an de Endlösung, wat de Kurden angeiht, arbeidt? Ganz eenfach: Weil he de Utlänners bi sick logert, de man bi uns ni hebben will. Dor ward twor seggt, dat de düütschen Waffenproduzenten leever nix mehr an de Türkei verkööpen schulln, besloten oder verboden ward dat overs ni. Dat is nix anners as ganz opene Fremmenfiedlichkeit op Distanz. De Fremmen ward al fiendlich behannelt, eher se överhaupt hier sünd. So hölt man dat hier mit de Utlänners. Un dor is je ook noch düsse annere Utlännerin – Gr

„Lot uns doch mol so’n scheun‘ Speeleobend moken.“ Dat heuert sick je an un för sick ganz harmlos an. Een stellt sien Stuuv to Verfögung un mokt Platz, dormit all sitten künnt, wat to Knabbern un to drinken ward ransleept – natüürli vun allns veels to veel. Un denn geiht dat los. So. Nu kunn man je wat speeln, wat jedeneen kinnt: Minsch arger di ni, Monopoly, Mau Mau oder sowat. Dorto kümmt dat overs ni, denn nu besinnt sick de Gastgeevers op dat Speel, dat se Wiehnachen vör fief Johr verschinkt kreegen hebbt. Un de Katong mit düssed Speel dor bin ward nu ganz ünnen ut‘ Schapp wöhlt un to’n ersten mol opmokt. „Hier, dat is ’n ganz dulled Speel! Is ook ganz eenfach.“ Denn ward dor allns ut den Katong wöhlt, wat dor bin steekt un all fangt sick dat Wunnerwarken an, wat man mit den ganzen Krom anstelln schall. Dat Speelbrett ward henleggt, so’n Plastik-Dings to’n Dreihn kümmt in de Merrn, denn kriegt jeden Mitspeeler een Speelsteen, süss vun de Koarten, dree vun de Koarten un fief so bunte Dingers,

 „Seggt se mol ‚Aaaah‘, jo, un nu de Tung wieder rut. Oh ha, allns entzünnd. Tscha, wat schall ick seggen, se hebbt sick düchti een opsackt.“ Sowat heuert düsse Doog wohrschienli mennig een vun sien Dokter. Liekers hoopt man je doch, dat de Medizinmann dütmol wat patot hett, mit dat so’n dammelige Verköhlung gauer wechgeiht. Overs nää – he seggt jedet Mol datsülbige: „Ick schriev se mol ’n beten wat op, dat nehmt se morns un obends, denn blievt se scheun in’t Bett un veel drinken is wichti – an leevsten Tee...“ Jo, un denn wurr een dat bald weller beter gohn. Dat Dumme bi so’n Krankheit is je, dat se nie to‘n richtigen Oogenblick kümmt. Na jo, den würkli richtigen Momang to’n krank warrn gifft dat je so un so ni, overs anschiend weet de Viren un Bakterien ganz genau, wann se een an düllsten argern künnt. Mi to’n Bispill erwischt dat je gern mol, wenn ick jüst ’n poor Doog frie moken will. Pünktli twee Doog eher de erste friee Dag dor is, fangt dat in Hals to kribbeln an. Een Dag vörher ward een den

Sooken gifft dat... Annerletzt weer ick op ’n Beerdigung, un no de Truuerfier in de Kapell gung dat no de Graffsteed. Wi weern so bummeli 50 Lüüd, all in swatt – wat mit uns losweer kunn man also an un för sick sehn. Nu weer direkt an den Weg, den wi loopen sünd, een Fruu borbi Unkruut op ’n Graff uttorieten. Se keem as wi op ehr toloopen sünd mol kort hoch, hett no uns henkeeken, sick den Sweet vun de Stirn wischt un denn hett se sick weller no vöör bückt, so dat se uns den Mors todreiht hett. Un ehrn Mors hett se uns wiest, bet wi all, also de ganzen 50 Lüüd an ehr vörbi weern. Achteran bi’n Kaffe wurr noch mehrmols vun düsse Fruu snackt. Ick heff mi ook Gedanken mokt. Wat hett se uns dormit seggen wullt, dat se uns ehrn Mors wiest hett? Veellicht wull se to’n Utdruck bring‘, dat wir ehr dor all mol an kleihn kunnen. Dorbi hett keeneen vun uns de Fruu kinnt. Wi hebbt ehr je ook nix dohn. Un üm sick an Mors to kleihn, mutt man sick doch tominst ’n beten kinnen. Dat mach ook ween, dat se ut’n Ku

„Och Minsch, good, dat ick di dreepen doh, ick versöch al siet dree Doog di antoroopen!“ „Jo, dat hebbt al mehr Lüüd versöcht, overs min Telefoonleitung is in Dutt un de Monteur kümmt ni in de Puschen...“ Na, hebbt Ju so’n Klöönsnack ook al mol holn? Kinnt Ju dat Malleur, dat kümmt, wenn man ’n Malleur mit sien Telefoon hett? Wenn dat mol passeert, denn mutt man je bi de „Hotlein“ vun sien Telefoonanbeeder anroopen. Bi de Mehrsten is dat je desülbige Sellschop. Ick glööv de fangt mit „T“ an oder so. So as aftööven un Tee drinken. Allent dat is je al ’n Treppenwitz: Wenn dat Telefoon in Dutt is, schall man de dorste Hotlein anroopen – frogt sick blots womit, ne. Un wenn man denn vun ’n annern Apparot ut anröppt, denn kann man sick erstmol ’n Viddelstünn Musik anheuern, eher man mit een an’t Snacken kümmt. De Fruu oder de Mann an’t anner Enn frogt denn bilütten sogor: „Rufen sie jetzt von dem Anschluss aus an, um den es geht?“ Hä? Wo schall dat denn gohn? Ick segg in so’n Situatschoon den sowat

Ennli mokt sick mol een stark för de unminschlichen Bedingung‘ in de Textil-Industie. Dat wurr würkli heuchste Tied. Unsen Entwicklungsminister Gerd Müller hett an Mondag so’n greun‘ Knoop as Qualitätsteeken vörstellt. Wat scheun. 26 Kriterien mööt de Ünnernehm, de Tüch verköfft, nu inholn. Süss-un-twindig! Jungedi. Un de Ünnernehm‘ de den Knoop hebben wüllt, wiest dormit, dat se sick „friewilli sülms verplicht“, sick an de Regeln to holn. Na, denn man to. Blangbi: Wenn de Boomwull för dat Tüch vun Kinner in arme Länner plöckt ward, de dorför keen Geld, sünnern blots ’n poor an de Ohrn kriegt, is dat wiederhen in Ordnung. Dat heuert ni to de Regeln. Erst in de Tüchfabrik tellt dat. Hmm. Dulle Idee. So dull, dat sogor veele Tüchhökers dat för dumm‘ Tüch hölt. Ick wurr dat veel beter finnen, wenn man jedeneen, de Minister bi uns ward, so’n greun Knoop an’t Ohr neiht. Rechs oder links, annerlei, dor, wo se dat lieden möögt. Vun mi ut mööt de Knööp ook ni all gröön ween. De Farv kann sick jeder utsööken, as’e lus

Junghedi, wat dor in England afgeiht, dor kannst Di hannen un Fööt an warmen. As an 29. Mai 2017 besloten wurr, dat dat mit den Uttritt vun England ut de EU an 29. Mai 2019 losgohn schull, dor weer doch irgendwie al klor, dat an 29. Mai 2019 överhaupt nix passeert.   Denn gung dat hen un her un op’t Letzt‘ wurr de 31. Oktober as Termin för den Berexit ansett – geregelt oder ungeregelt, ganz egol.   Intwüschen weer de drullige Boris Johnson je al Premjeminister, de je – wenn man sick sien Hoor ankiekt – so’n lütt beten utsüht, as weer he de uneheliche Broder vun Donald Trump. Annerlei.   Johnson wull nu also glieks erstmol sien Muskeln speeln loten, de vun buten gor ni to sehn sünd un den ungeregelten Brexit Enn Oktober dördrücken. Un dat mit jeden smeerigen Trick, de em infull.   Un ick Döspaddel heff al weller keen Wett afsloten, denn ook dat an 31. Oktober gor nix passeern ward, harr ick al in’t Geföhl.   Na jo, lusti is dat la lang ni mehr, besünners för all de ganz normolen Lüüd vun de

Na – wat kümmt nu denn al weller? Güstern heff ick leest, dat jüst de Auto-Firma, mit de de Diesel-Schandol vör veer Johr losgohn is – Nooms will ick hier ni schrieven – nu weller ’n Diesel op’n Mart bringt. Un dat Auto schall nu ohn‘ Schummel-Softwäär dorbin so weni Stickoxide achter rutpusten, dat man dat meist gor ni mehr meten kann – weniger jedenfalls as de mehrsten Benziners. Jungedi, dat is di wat. Wo dat geiht? Ganz eenfach, de Autos ward blang Diesel noch mit Harnstoff optankt, man kunn ook Addel dorto seggen.  Dat man de Addel nu overs frisch ut’n Kohstall in Tank schüffeln oder dor ook mol sülms rinmiegen kann, dat glööv ick weniger. Den Krom mutt man scheun extra kööpen. Wat heet dat nu overs för uns? Mööt wi nu de Benziners weller wechsmieten, de wi uns holt hebbt, no dat wi jüst erst de Diesels wechsmeeten hebbt? Elektro-Autos kann man je jümmers noch ni so recht betohln, un de Herstellers tüftelt je leever an niede Diesels, as dat se wieder versöcht Strom-Autos to buun, de man ook in Alld

Liekers wi in swore Tieden levt, wat de Besettung vun Lehrplätze mit Uttobillende angeiht, freut man sick je doch, wenn man ’n goode Arbeiststeed kriegt, bi de man veellicht sogor good verdeent. Nu is dat overs so, dat man ook arbeiden mutt, wenn man so’n Steed afkreegen hett – dat heet: twüschendör mutt man wiesen, dat man sien Geld wert is. Dor sitt in Oogenblick je ook Andreas Scheuer mit to, de unsen Verkehraminister is. Un de hett sick wiss freut, as he no Huus keem un seggen kunn, wat he nu Verkehrsminister weer. Un wat för’n Minister dat is. Dull is dat. Man mutt sick jümmers anschnall’n wenn de losleggt. Nu hett he je weller so scheune Idee’n op’n Mart smeeten, üm to wiesen, wat he noch dor is. Düsse lütten Elektorullers „E-Scooters“ seggt man je dorto, de al veel Stoff opwirbelt hebbt, will he nu je op Busspoorn fohrn loten – also in de Stadt. Bi uns hebbt wi je keen Busspoorn. Un ni blots de will he dor fohrn loten. Ook Pkw schüllt dor fohrn, overs blots, wenn mehr as dree Lüüd in’t Auto sitten

Mi is jüst mol weller wat opfulln. För allns gifft dat bi uns Regeln – blots för den Dag ni so richti. Dat passt gor ni to Düütschland. In England to’n Bispeel is dat so: Vun den Oogenblick, an den dat hell ward bet Klock twölf is dat „Morning“, also Morn. De Meddagstied vun twölf bet een is „Noon“, denn kümmt de Nomeddag, de „Afternoon“ heet, un wenn dat düster is, is „Night“ also Nacht. Un twor so lang, bet dat hell ward, denn is weller „Morning“. Bi uns is dat ganz anners. Morn is dat bi uns so bummeli af Klock süss in de Fröh, kümmt so’n beten dorop an, wann man opsteiht. Hier geiht de Morn overs ni bet to’n Meddag. Twüschendör kümmt nömli noch de Vörmeddag, de fangt bi den een Klock negen, bi den annern Klock teihn oder noch loter an. Denn is Klock twölf Meddag, dat is blang Middernacht un de Geisterstünn, de eenzige Tied de würkli fastleggt is. Direkt no’n Meddag kümmt dat Wichtigste: De Meddagstünn. De kann gor ni lang genog ween. So bi Klock dree rüm, fangt denn de Nomeddag an un de Obend geiht denn

Hebbt Ju dat ook leest? Dor kümmt ’n Asteroid op uns to. De NASA warnt vör Gefohr. Bald is he dor – 570 Meter is he lang un 16000 Kilometer in de Stünn is he gau. Morn is dat sowiet! Tscha. Wat heet dat för uns? Rosen meih’n lohnt sick anchien’d ni mehr. Auto waschen ook ni. Man kunn Fruu un Kinner noch mol seggen dat man ehr leev hett. Un de een oder anner Börsenmokler kunn de Lüüd, de ehr Leven he ruineert hett, seggen, dat em dat leed deiht. Wat noch? Graue Arfen – de ick an leevsten vun allns eeten mach – gifft dat ni mehr, de mööt je een Dag inweeken. Wat schoodt. Vellicht kunn‘ wi all an den letzten Dag, den wi op de Welt hebbt, je ook mol keen Tüch kööpen, dat vun lütte Kinner in Indonesien oder so vör twee Cent de Stünn tosomneiht ward. Denn hebt de ook mol ’n Dag frie, üm sick vun de Börsenmoklers antoheuern, dat ehr dat leed deiht. Över Wiehnachsgeschinke mööt wi uns keen Gedanken mehr moken.  Dor heff ick jüst nochmol Glück hatt. Dormit bün ick nömli jümmers loot. Wat de Lüüd, de seggt, dat da

Jungedi, wat vergeiht de Tied. Zack – is dat al weller Hochsommer. De Oarn is ook al düchti ingang. De Gassen (Gerste) is al meist överall vun de Felder. Un wenn ick an Gassen dink, denn mutt ick an Beer dinken. Dink ick an Beer, denn mutt ick an kommodig mit Kollegen tosomsitten un an Klönsnack dinken. Un wenn ick an all dat dink, denn mutt ick doran dinken, dat ick annerletzt mol mit’n poor Lüüd tosomseeten heff. Vör mi op’n Disch stunn ’n Buddel Beer, mit de ick mi jüst anfrünn’d harr. Ick weer so’n beten in Gedanken an dat Etikett vun de Buddel an puuln, as mi wat opfull: Op dat Etikett stunn dat Woord „Urquell“. Un as ick dat so leest heff, fung an mi to frogen, worüm „Quell“ Quell schreeven ward, wenn man dat doch „Kwell“ utsnackt. Wat schall dat? Wat hett düssed dösige „Q“ överhaupt in uns‘ Abc to sööken? Allent is dat dusselige Q för nix to gebruuken. Nu gifft wiss klooge Lüüd de seggt, dat dat je „Kuell“ utsnackt ward. Overs ook dat kann man mit K schrieven – heff ick je jüst dohn. Komisch, ne...

Den Notroop, de 112, wählt je jümmers weller mol wülk, de sick dor ’n Spooß mit moken wüllt. De schulln sick overs eher mol vun‘ Seel’nklempner ünnersööken loten.  Dat gifft ook genog Lüüd, de op’n Sünndag no’n Notdeenst rennt, liekers se gor nix hebbt. Veellicht doht se dat je, weil se an’t Dokter speeln mit ’n richtigen Arzt eenfach mehr Spooß hebbt. Veellicht ook, weil se eenfach blots alleent sünd. De mehrsten röppt overs ’n Rettungswoog‘, weil se dorvun övertüücht sünd, dat ’n Notarzt komen mutt oder se goht no’n Notdeenst, ohne dor vörher antoroopen. Un all dat – Överraschung leever Herr Spahn – ward ook ganz genau so blieven. Jens Spahn, unsen Gesundheitsminister hett sick nömli jüst ’n eegene Idee utdacht. He will, dat bi’n Notroop in de Telefonzentrol „fachkunnige“ Lüüd sitt, de rutfinnen schüllt, wat de Anroopers würkli ’n Notarzt bruukt, blots no’n Notdeenst oder an nästen Dag no ehrn Huusarzt gohn schulln. So schüllt de Notdeenste entlast‘ warrn un de Rettungsautos blots noch denn losfohrn, we

Dat is ni eenfach, overs op’t Letzt heff ook ick begreepen, dat dat ni jümmers Sinn mokt an dat fasttoholn, wat jüst dor is. Ick meen – wenn sick nie wat ännert harr, denn wurr’n wi jümmers noch op de Bööm sitten un uns de Lüüs ut‘ Fell keihn. Fröher weer dat wiss so, dat ’n Barg Lüüd seggt hebbt, wat wi je gor keen Teerstrooten bruuken wurrn, weil de Peer dat je ook gor ni afkünnt mit ehr Fööt, wenn dor keen Sand op’n Grund is. Düt un dat överlevt sick mit de Tied nu mol. In Oogenblick geiht dat je bi uns dorüm, dat wi to’n een weniger Energie verbruuken schüllt – un ook wenn mi as Motorradfohrer, de dör de Gegend fohrt un Benzin verbrennt, weil dat Spooß mokt, weet ick dat dat wohr un richti is. So’n anner’d grooted Thema is in Momang de Digitaliseerung. Dor künnt sick unse Kinner veel mehr ünner vörstell’n as wi. Overs ook dat is wohr. Dor liggt de Tokunft bin. Un wenn man dat mit den Digital-Krom richti anpackt, denn hebbt wi dat op de een‘ Sied bequemer, op de anner Sied künnt wi overs ook vee

Gor ni so licht, de Sworkraft Och, wat weer dat ’n romantische Idee, noch mol mit’n Zelt in Urlaub – so as fröher. Overs anschiend hett sick wat an de Sworkraft ännert – Gravitatschoon seggt man dor je ook to. De is düller worrn oder so – tominst wenn man dicht an Grund is. As ick dor jedenfalls blang mien Fruu in düssed Zelt leegen heff, dor harr se mi vull in Griff, de Sworkraft. Dorbi weer dat al ’n richtiged Kunststück överhaupt in düssed Zelt rintokom‘. An Enn heff ick dor jedenfalls leegen. Dat weer overs blots de erste Deel vun de Opgoov. Nu wull ick mi vör’t Slopen je ook noch uttrecken. Un dat Utplünnern is dor op’n Grund in so’n Zelt je opwenniger, as’n Mondlannung. Overs jüst, dat ick „goode Nacht“ seggen wull, heff ick markt, dat ick noch mol op Tant‘ Meier mutt. Dat ganze Kommando weller trüch. Zelten, dat is je an un för sick as buten slopen. Blots dat man ni sehn ward un dat man ni glieks natt ward, wenn’t regend – man ward erst loter natt, wenn de Regen al lang vörbi is un dat Wo

In de Religion ward je oft dorvun snackt, dat wi allns Bröder un Swestern sünd. Düsse Bröder- un Swestergeschicht is natüürli mehr in överdrogenen Sinn meent. Bilütten ward je ook in Vereene vun Bröder un Swestern snackt – bi’t Kegeln is dat so oder in Schüttenvereen. Bröder un Swestern dat schall so’n Geföhl vun Verbunnenheit utdrücken. Aha. Na denn. Ick weet je ni, wat Jüm mit ’n Swester oder Broder in’t glieke Öller opwussen sünd, vellicht hebbt Ju ook sülms twee oder mehr Kinner to Huus. Wenn dat so is: Hebbt Ju bi echte Swestern un Bröder al mol över’n längere Tied sowat as Verbunnenheit beleevt? Bi uns in’t Huus rennt je ook ’n Jung un ’n Deern rüm, de sick regelmäßi de Döörn vör de Nees toknallt. Ni mol dat Swatte ünner de Fingernogels günnt de beiden sick. Blots wenn dat gegen de Öllern geiht, verdreegt se sick mol för ’n poor Minuten. Dorno geiht dat overs ook al wieder mit Kloogschieten, sick gegensiedi argern, beschimpen un all sowat. In Oogenblick sünd de Twee mang 14 un 16 Johr jung. Dor s

Verrückte Herrschers hett dat je jümmers al geeven. Dor gifft dat veele Bispeele: Calligula, Ivan de Schreckliche un so. Mit Nooms as düsse kunn ick ohn‘ Problemen ’n ganze Sied vullschrieven. Nu seggt man intwüschen je, dat de Minschheit opkloart is. Dat heet, an un vör sick schulln Verrückte dat je ni mehr schaffen an de Macht to komen. So ganz seeker bün ick mi dorbi overs ni. In Gegendeel: Mi schient dat wi jüst in de mächtigsten Länner jümmers weller mol Lüüd an de Spitz böörn doht, de ni so ganz sauber tickt. Achteran seggt wi denn: „Na jo, de is je demokratisch wählt, dorüm künnt wi em nu ni so eenfach dat Zepter ut de Hand nehm, weil de Gesetze dat ni toloten doht.“ Aha!? Jo, denn wurr ick seggen, dat wat mit de Gesetze ni stimmt. Dor mutt ’n frischen Pragraphen hen, wo binsteiht: „Wenn de Chef een an de Pann hett, denn ward dat heuchste Tied för ’n frischen Chef.“ Overs so opkloart sünd wi denn anschien’d doch ni. Kiekt man sick an wat de dorste Trump in Oogenblick weller vun sick gifft, denn fall