De Döschkassen

Langsom kümmt wi je weller in de kole Johrestied. Un dat smitt dat een‘ oder annere Probleem op. Dat mark ick besünners bi’t Duschen. Na jo, över de „Nattzelle“ in uns Huus krieg ick mi mit mien Madam dat ganze Johr över in de Plünn‘. Ick vergeet nömli oftmols dat Licht in de Bod’stuuv uttomoken. Overs dorüm geiht dat hier gor ni. Dat geiht üm een vun de „gullenen Regeln“ de mien Seute in unsen Huushalt opstellt hett. Solang dat buten warm is, geiht dat blots üm een Hannlung: „No’t Duschen mutt man dat Finster opmoken, dormit dat in de Bod’stuuv ni dat Schimmeln anfangt.“ Dat is je ook op jeden Fall richti. Un dat doh ick ook jümmers. Wenn dat buuten köhler ward, mutt man overs twee Hannlungs-Schreede afarbeiden: „Dat Finster opmoken un de Heizung utmoken.“ Ook dat krieg ick jedet Mol trech. Dor heuert overs noch wat to: Wenn de Feuchtigkeit sick ut de Bod’stuuv vertrocken hett, mutt dat Finster weller to un de Heizung mutt an. Un jüst dor liggt de Hoos in‘ Peeper. Wenn ick nömli morns duuschen goh, de

Wenn man sick eenfach mol ’n lütt beten Tied nehmt un ’n Oogenblick nodinkt, denn mutt man sick bilütten wunnern op wat man allns kümmt. Genau dat heff ick jüst dohn. Un weil ick in Momang so veel över’t Energie spoorn in de Norichen heuer, heff ick mi dor mol so’n poor Gedanken över mokt. Dorbi heff ick mi erstmol överleggt, wat denn överhaupt allns Energie kosten deiht. Bi düssed Nodinken bün ick över’n ganz interessante Beobachtung stolpert: De Harvst is je jüst weller ingang. Un so, as dat in Harvst jümmers weller mol is, fallt ook düssed Johr de mehrsten Blööd‘ vun de mehrsten Bööm dohl. Un wenn man so dör de Gegend fohrt, denn kann man sehn, dat de Lüüd vun de Buuhöff op de Blööd, also op dat Laub, dat vun de Bööm fulln is, oftmols mit Laub-Pusters losgoht. Se pust‘ dat to groote Huupens tosom, denn kümmt dat op’n Anhänger un wech ist dat. So. Un de dorsten Laub-Pusters, an un för sick sünd dat sowat as groote Föhns, de löppt mit Benzin. Mit Fossile Brennstoffe. Dat is so, weil dat dor, wonehm dat L

Bi’n Mors kreegen Ick glööv fief Johr is dat nu her, dat ick mi ’n niedet Smartfohn köfft heff. Na jo, dat weer je ni mol ’n Niedet, dat weer gebruukt. Annerlei. Jedenfalls heff ick mi mit den Apparot allerbest utkinnt. Overs denn, an’t vörige Weekenenn fung dat scheune Dings, för dat ick mi jüst erst ’n frische schmucke Löllertasch köfft heff, dat Tüün‘ an. Dat hett ganz dösige Töön‘ vun sick geeven, un dat hett sick ni mehr richti bedeen loten. No dree, veer Stünnen Versööken un in’t Internet rescherscheern, heff ick dat Platt mokt un in Urtostand trüchsett. Twee Doog loter, dor harr ick allns so half weller op’n oln Stand, fung dat dorste Dings weller an verrückt to speeln. Weller fief Stünnen wech. Denn weert overs ganz vörbi. Fierobend. So fung ick an, in’t Internet no datsülbige Modell to sööken. Overs dor geev dat eenfach keen Anstännige mehr vun. Un de, de dat noch geev, hebbt fürchterli utsehn. So bün ick dat erste Mol in mien Leven in’ Elektromart ween, üm mi ’n hogelniedet Smartfohn to kööpen

Stellt sick vör, de UN-Seekerheitsrot röppt to’n Dreepen op un keeneen geiht hen. Tscha, wenn to de Konferenz in düsse Week würkli keeneen no New York kom‘ weer, denn harr dat ganz scheun wat inspoort. So weern ’n ganzen Barg Fleegers ni üm de Welt suust, dat harr keen Hotelkosten geeven, keen Polizei un Persoon‘schützers harrn betohlt warrn musst un so wieder. Harrn de Lüüd, de dor över ’n poor Stünnen de Luft in de UN-Zentrale in Manhattan warmsabbelt hebbt, ehr Reeden eenfach in de Norichen un in’t Internet veröffentlicht, denn weer dor datsülbige bi rutkom‘: Ni veel. Klor, de Völker, de sick de Konferenz överall op de Welt ankeeken hebbt, weern wiss beindruckt vun dat, wat dor vertellt wurr. Dat eene Volk mehr, dat annere Volk weniger. Leider hebbt de Völkers dor overs nix to mellen, sünnern blots dree Hannenvull vun Volksvertreders, de dor mit ehr Delegatschoon‘ anreist. Weil dat overs jümmers noch so is, dat de Vetomächte Frankriek, China, Groot Britannien, Russland un de USA so un so allns wechbügeln

Jo, ick weet, ich heff em al mol ziteert, den Satz vun Josef Stalin. Nu heff ick mit Stalin würli nix an mien knappe Frisuur, overs mit düssen Snack hett he nu mol Recht hatt. He hett mol seggt: „In Düütschland kann dat keen Revolutschoon geeven, weil man den Rosen ni betreden dörft.“ Dat is wohr. Bi uns in’t Land vun de Dichters un Dinkers is würkli allns regelt. Un noch verrückter is, dat man blots ’n Schild opstelln mutt, un de mehrsten Lüüd hölt sick doran. Denn wat op ’n Schild steiht mutt je richti ween. Ganz klor. Nu bün ick veellicht ni so’n ganz tüpischen Düütschen, denn ick hol mi ni jümmers an de Schiller. Een Bispeel: Wenn man vun Meldörp op de B431 no Alversdörp fohrt, denn kümmt man kort achter Bargenstedt dör Dellbrück. Un in Dellbrück is ’n Seniornheim. Dorüm dörft man bi dat Heim, dat links, also op de annere Strootensied liggt, blots 70 Kilometer in de Stünn fohrn. So steiht dat op dat Verkehrsschild. Fort man overs op desülbige Streck‘ vun Alversdörp in Richtung Meldörp, denn steiht dor

Weller Dinosauriers warrn Op jeden Fall ännert sick dat Klima, dat kann ook de düllste Aluhoot-Dreeger ni mehr afstrieden. Wenn ick wat to seggen harr, wurr ick dat dor overs ni op ankom‘ loten un ’n Proppen in‘ Utpuff vun de Minschheit drücken, ’n Versöök weer dat wert. Nu gifft dat je weller ’n niede Idee: All, de ’n eegen’d Huus mit ’n eegene Solaranlog op’t Dack hebbt un bi de ’n E-Auto in de Garosch steiht oder bald stohn schall – all de schüllt bald bet to 10200 Euro Förderung kriegen. So as ’n lütted Dankescheun vun de Regeerung, kann man seggen. Dat heuert sick je erstmol so an, as wenn mol weller blots de, de so un so all ’n ganzen Barg hebbt, noch mehr kriegen schüllt. Dat is an un för sick ook so. Danke, leeve Ampel in Berlin. Overs Oogenblick mol: Wenn man in Hamborg, Frankfurt oder Köln ’n Eegentumswohnung för ’n halve Millioon oder mehr hett, denn haut dat ook ni hen. Dor hett man je keen eegen’d Dack. Heuchstens ’n poor Quadrotmeter vun’t gemeensome Dack. Dat heet, all, de sick so un so keen

De Football-Weltmeisterschop vun de Fruunslüüd is vörbi. Dor hebbt uns‘ Deerns je ni ganz so good afsneeden. Dat Enn vun de Meisterschop keem overs ni blots den DFB eenigermoten spanisch vör. De ganze Welt is intwüschen doröver an sinneern. Gor ni mol, weil de spanische Mannschop – äh – Fruuschop wunnen hett, sünnern vör alln, weil de spanische Football-Verbands-Chef Luis Rubiales de Speelerin Jennifer Hermoso küsst hett. Op’n Mund. Achteran hett de Speelerin seggt, wat se dat gor ni wull. Rubiales overs meent, dat se dat doch wull. Dor mutt man sick doch wunnern, denn Football-Funktschonäre sünd doch an un för sick jümmers ganz anstännige Lüüd. Dor kann man sick gor ni vörstelln, dat Rubiales logen hett. Kalle Rummenigge meent, de Deern schull sick ni so anstelln. Dat mokt man even so, wenn man sick freut. Jennifer Hermoso freut sick overs gor ni. De is anstänni suuer wegen den Seuten. Torecht. Dat mokt man ni eenfach so. Meddewieln is Rubiales erstmol suspendeert. Wat wiederhen passeert, dat ward man j

Middeweeken weer dat sowiet: Bi uns to Huus is de Spöölmoschien in Dutt gohn. Ick heff de Minna noch ünnern Tresen rutreeten un ehr dörmeeten, overs se is ganz un gor in Mors. Uns‘ Minna hett je al to de Famielje heuert. Un se weer so flieti. Un de Truuer üm uns ole Kamerodin weer groot. Natüürli keem ook Bang op, dat to Huus nu Pütt, Pann‘ Töllers, Tassen, Messen un so weller mit de Hand rein mokt warrn mööt. Dat is nu ook ’n poor Doog so. Intwüschen steiht overs al fast: Minna twee-punkt-null ward bald bi uns in de Köök ehrn Platz kriegen. Dat bringt mi in’t Grübeln: Wat ward de niede Spöölmoschien för ’n Gerät? Hett se noch Knööp oder mutt man mit ehr snacken? Dor dink ick över no, weil dat je ’n Trend is, Moschiens dat Snacken bitopuul. Vun ChatGPT hett worschienli jedeneen al mol wat heuert. Vun dat Programm in’t Internet, dat Gedichte schrieven kann un all sowat. Jo, un in Lübeck an de Uni ward jüst ’n Roboter Plattdüütsch bibröcht. Pepper heet he – an un för sick harr he je „Peeper“ heeten musst,

Keen Platz för Fachlüüd Vöriged Johr bün ich mol mit‘ Auto no Stuttgart fohrt. Op de A5 bi Frankfurt an‘ Main heff ick ehr dorbi to’n ersten Mol sehn: De Teststreck för elektrische Lastwogens, de sick den Saft mit Stromafnehmers as ’n Strootenbohn vun ’n Böberleitung trecken schüllt. So’n Streck gifft dat je ook op de A1 mang Hamborg un Lübeck un noch een op’n Bunnesstroot in’t Badische. Op de A5 weer ’n Barg Verkehr, as ick dor langfohrt bün. Ick glööv so veel Autos as op de achtspoorige Autobohn heff ick vörher noch nie op’nmol sehn. Nu heff ick bi de Fohrt dör’t Gewusel mol tellt, wo veele elektrische Lastwogens dor ünnerwegens weern. De Fingers heff ick för’t Telln ni vut Stüüer nehm‘ musst, denn ick heff ni een‘ eenzigen Strom-Laster to sehn kreegen. Null. Nu is dat je so, dat allerhand Ingenieure un so al 2019 seggt hebbt, wat dat dumm‘ Tüch weer, mit de Stromleitung‘. Overs de Meenung vun de Fachlüüd wull man in’t Verkehrsministerium eenfach ni heuern. Man harr sien eegene Experten, Experten de veel v

Oha, in de Bunneswehr hebbt se ’n russischen Spioon tofot‘ kreegen. Dat hannelt sick üm ’n Offizier, de för de Anschaffung vun Soldaten-Utrüstung‘ un gröttere Waffensüsteme tostänni is – oder beter geseggt – tostänni ween is. Un man mach gor ni glööven, wodör de dorste Spioon sick verroden hett: He is in’t russische Generalkunsulat in Bonn un in de russische Botschaft in Berlin ween. Dor hett he sien Tosomarbeid anboden un he hett ook al düt un dat verroden. Dor fallt een echt nix mehr to in. Jüst so good harr he sick ’n russische Flagge an de Wand in sien Stuuv hangen kunnt. Oder he harr in de Kantine jümmers Borschtsch statt Swattsuuer eeten kunnt. Mit de AfD hett he ook al lang op Du un Du stohn. Wo kann dat angohn, dat ’n Offizier mit so’n Opgooven, de sick so un so al verdächti mokt hett, eenfach so mit de russiche Botschaft un dat Konsulat tosomarbeiden kann. Dat is so, as wenn man weet, dat de Marder ünnerwegens is, man over nix dorgegen deiht, sünnern ook noch de Döör vun‘ Heunerstall wiet opmokt. D

Dormols, dat is al lang her, in’t Johr 1977, dor hett de Nasa de Sonde „Voyager 2“ in den Unennlichkeit schickt. Nu 46 Johr loter, bebbt de Lüüd, de den dorsten Apparot Kommandos gifft, de Sonde so’n poor falsche Informatschoon tofunkt. Voyager twee hett jüst wegen de dorsten Kommandos de Antenn‘ vun de Eer wechdreiht. Nu is de Kontakt wech. Dat hett wiss düchti Larm för de geeven, de düsse Kommandos rutjogt hebbt. Dat gifft noch de lütte Schangs, wat dat Dorste Dings sick in Oktober vun alleent weller op de Eer utricht‘. Man ward dat sehn. Wat mi overs veel mehr Gedanken mokt, is, dat de Sonde no 46 Johr man jüst bummeli 80 Milliarden Kilometer vun uns wech is. Anners geseggt: 75 Lichtstünnen. De näste Stern blang de Sünn is overs veer Lichtjohr wiet vun uns wech. Dat heet rund 470 mol so wiet, as Voyager twee al flogen is. De wurr dor erst in 21000 Johr ankom‘. Jüst dorüm glööv ick je ook ni doran, dat wi irgendwann mol Lüüd to sehn kriegt, de vun ’n annern Planet‘ no uns kümmt oder wi no ehr. Seeker,

Also, wenn ick ehrli bün, denn heff ick bi de Verpackung‘ vun Levensmidels fröher nie op de Listen mit de „Inhaltsstoffe“ keeken, de dor je achter opdruckt sünd. Nierdings doh ick dat overs doch. Ni jümmers, overs af un to. Menniged, wat dor steiht, versteiht man je gor ni. Tominst heff ick vun düt un dat, wat dor steiht mien Levdag noch nix heuert. Ick glööv ook ni allns wat dor to leesen is. Veellicht wüllt de Lüüd, de dat Eeten herstellt, je ook gor ni, dat man würkli weet, wat se dor allns rinsmeeten hebbt. Overs dat Gesetz schrievt ehr nu mol vör, dat se dor wat opschrieven mööt. Un dat is mitünner recht dösige Literatur. Nehmt wi mol Muuermanns-Marmelod‘, also Zwiebelmett as Bispeel. De Marke segg ick nu ni. Overs ick, as Verbruuker, wurr erstmol dinken, wat dor Fleesch un Zwiebeln bin sünd. Wieder nix. Achter steiht overs op: „94 Perzent Swienfleesch, Kooksolt, Gewürze un Gewürzextrakte“. Aha. Un denn: „0,3 Perzent Zwiebeln.“ Jungedi! Un wieder: „Säuerungsmittel: Melksäure, Stabilisator: Natrium

Wenn man in Dithmarschen dör de Gegend fohrt, gifft dat blots wenige Steeden vun de ut man keen Windenergie-Anlog sehn kann. De Dingers haut bi uns al meist mit de Flünken tosom. Mit Photovoltaik-Anlogen ist dat al meist jüst so. Un genau so stellt Robert Habeck un sien Truppe sick je de Tokunft vör. He kümmt je ook ut Sleswig-Hulsteen. Dor hett he sick wohrschienli dacht: Wat hier geiht, mutt annerwegens jüst so gohn. Annerwegens süht dat overs noch ganz anners ut. In Bayern to’n Bispeel gifft dat geföhlt mehr Dörpskarken as Strom-Windmöhln. Dor kann man weenstern an jede Eck de Hannen falten un för mehr Strom beeden, wenn dat Licht utgeiht. Mit de Atomkraft – annerlei, wat man dorvun hölt, – is dat hier vörbi. Dorför ward Gas mit Scheep rankoort, un de Bruunkohle hett je ook fröher al funktschoneert, üm den Saft in de Steekdosen to kriegen. Un wat denn noch fehlt, köfft wi in’t Utland to, dat noch Atomkraft hett. So’n Öko-Bilanz harrn de Greun‘ fröher jede Regeerung üm de Ohrn haut, dat dat blots so rök

Wenn man no’n Dokter kümmt, denn ward een je toerst oftmols de Blootdruck meeten. Un dat is ’n echt figeliensche Sook. Wenn man ’n richti gooden Blootdruck hett, denn is de 120 to 80. Overs wat heet dat överhaupt? 120 to 80? Tscha, dat hett mit Quecksülber un mit Heuern to dohn. Dorüm hebbt de Dokters fröher ook jümmers ehr Stethoskop in de Ohrn hatt bi’t Blootdruck meeten. Un dat gung so: In de Manschette, de man üm‘ Arm kriegt, ward so lang Luft rinpumpt, bet keen Dropen Bloot mehr dör de Odern kümmt. Denn ward de Druck langsom afloten, de wurr ganz toerst in Millimeter op’n Quecksülbersüül meeten – mm/Hg, so heet dat jümmers noch. Wenn denn bi jeden Hartslag weller ’n beten Bloot dör de Odern kümmt, heuert sick dat in’t Stethoskop an as ’n Goorn-Schlauch mit ’n Knick bin. Wenn dat so dat Rauschen anfangt, hett man den ersten Wert, also 120, wenn man Glück hett. Op’t Letzt‘, wenn de Druck in de Manschette jümmers weniger ward, is weller so veel Platz in de Odern, wat man dat Bloot ni mehr heuern kann. Düss

Kinner to hebben is bilütten jüst so fiegeliensch as dat weer, sülms Kind to ween. Un wenn de „Lütten“ denn 18 Johr un öller ward, anfangt Auto to fohrn un ’n eegene Wohnung hebbt, denn föhlt sick dat ganz dösig an. So lang se noch to Huus wohnt, seggt man je jümmers noch: „Kannst Du dien Stuuv ni mol oprüüm?“ Oder: „Muttst Du dien Schoh jümmers meern in’t Gelach stohn loten?“ Oder: „Hest Du Dien Schoolarbeiden al trech?“ Oder: „Muttst Du jümmers op dien Smartfohn kieken?“ Bi all de Froogen rullt se denn natüürli mit de Oogen. Se ward overs ook slagferti: „Wat schall ick nu toerst moken? Mien Stuuv oprüüm, de Schoh wechstell oder de Schoolarbeiden moken? Dat Handy wechpacken? Un worüm hest Du Dien Schoh eegenli ni anstänni wechstellt?“ Dor ward denn noch achteran schooven: „Wenn Ju fiern goht, worüm schall ick dat denn ni?“ Tscha, gor ni so eenfach. Ick heff fröher jümmers luud „Indioner-Musik“ heuert, as mien Vadder dat nöömt hett. Vun all dat, wat passert is, wenn ick an’t Weekenenn ünnerwegens weer, wil

Dat gifft je veele Sellschopsspeele to kööpen. Wülk mit Breed‘, mit Würfels, mit Koarten, wülk to de man Batterien un noch meh Tobeheur bruukt oder ook allns tosom. Dor kann man richti veel Geld för utgeeven. Mien Madam un ick speelt overs oftmols ’n Speel, dat gor nix kost‘. Över den Noom vun dat Speel hebbt wi uns noch gor keen Gedanken mokt. Seggt wi mol, dat heet „Een ween“. An un för sick is Dat ’n Afwannlung vun „Was bin ich“, blots ohne Robert Lemke – wenn den överhaupt noch een kinnt. Ook ohne Swien, wo fief Mark rinkümmt. Un wenn mi un mien Fruu mol langwieli is, denn froogt se bilütten: „Wullt Du een ween?“ Un ick segg denn: „Ick bün al een.“ Denn heff ick mi al ’n prominente Person utsöcht, de se roden schall. Wenn se de Person roden hett, tuuscht wi. Denn is se een un ick mutt roden. Nu finnd mien Sonja dat overs beter, wenn se een is un ick roden mutt. Blangbi heuert ehr je de Stimm to, de in de Titelmusik to den Pocast, den „Podkassen“ to düsse Kolumne in’t Internet to heuern is. Wenn ick al

No de Wohln in Mai hebbt veele Dörpers un Städte in Dithmarschen niede Gemeendevertredungen (GV) oder ’n frischen Stadtrot kreegen. Mennige Dörpers hebbt nu ook ’n niede Börgermeisterin oder ’n nieden Börgermeister, wenn dat denn wülk geev, de düssen Posten övernehm‘ wulln. Dat weer ni överall so. Bi uns in Windbargen hebbt wi nu overs ’n nieden Börgermeister. Christian Hanßen heet he. Chischan is Schoolmaster un man jüst 38 Johr jung. Noch dorto hett he vörher noch ni veel mit Kommunalpolitik an Hoot hatt. Chapeau! An Dingsdag weer de konstitueernde Sitzung vun de niede GV un de Verafscheedung vun all, de sick ut de GV trüchtrocken hebbt, no dat se sick in de vörigen Johrn hunnerte oder gor duusende vun Stünnen för ehr Dörp insett hebbt. Wat mi overs ümmer weller wunnert, un ick heff al in mennige annere Dörper GV-Sitzungen mitbelevt, is, dat in de Versammlungsrüüm tomeist blots de Gemeendevertreders, een vun’t Amt un veellicht noch ’n poor Dörpsbewohners togegen sünd. Un düsse Dörpsbewohners sünd oder wee

An un för sick sünd Katten je ni veel anners as Minschen. Jede Katt hett ehrn eegenen Charakter. De een‘ sitt gern op’n Schoot, lött sick striegeln un snurrt, de anner‘ kleiht een de Oogen ut, wenn man ehr blots anfot‘. Bi’t Eeten is dat ook ni anners. De een‘ itt gern un veel, de anner‘ ni so. De een‘ nehmt twee Pund to, wenn se blots an Freetnapf vörbilöppt de anner‘ anner kann ’n halved Swien in een Rutsch wechneihn, blifft overs liekers rank un slank. So as bi unse Katten, ’n Katt un ’n Koter, ümgenau to ween. De Katt süht ut as ’n Medizinball, de Koter as ’n Athlet bi Olümpia. Nu mutt de Katt overs dohl vun ehr Gewicht. De kann sick al gor ni mehr richti röhrn, so pummeli is se. Dorüm hebbt wi Diät-Fudder köfft. Dat kriegt beide, denn, man kann den een‘ Tiger je ni vertelln, dat he wat anners eeten schall as de annere. Dat Ergeevnis: De Katt is so dick bleeven, as se weer un de Koter ward jümmers dünner. He mach den Diät-Krom nömli ni. De lött dat liggen. So haut de Katt sick sien Portschoon ook noch

Vöriged Weekenenn weer je dat Beschleunigngsrenn‘ op’n Floogplatz in Hopen. Robert Habeck un Greta Thunberg harrn Hannen un Fööt övern Kopp tosomhaut, wenn se mitkreegen harrn, wat dor an Benzin ut’neenfohrt worrn is. Na jo, för mi sülms is dat twor ook nix – in veerhunnert Meters op meist tweehunnert Sooken hoch to brettern. Dorbi totokieken finn ick overs doch interessant. Wat mi overs an mehrsten faszineert, dat is de Kreativität, de de Fohrers in ehr Flitzers rinsteekt. Wat dat Schruuven angeiht, bün ick nömli ook noch een vun de ole School. Ick bün mit de „Werner“-Böökers vun Brösel opwussen, de je in Würklichkeit Rötger Feldmann heet. Un dat Vörbild för Werner, dat is sien Broder Andi, de blangbi in de Werner-Filme den Meister Röhrich sien Stimme utlehnt hett. Andi hett würkli Klempner lehrt un sien Meister Röhrich hett dat ook in echt geeven. Un sien Moped hett Andi würkli so as in Film friseert. Intwüschen is ut Andi Feldmann al lang ’n „Metall-Künstler“ worrn. Jümmers weller buut he niede Motorrööd