De Rode Lantaarn

Het was zo'n week waar je als rechtschapen bankzitter soms niet wist waar je moest kijken. Van Parijs tot Nice, van Tirreno tot Adriatico - overal was het bal, en overal drukten de grote namen hun bevallige neusjes aan het venster. In naam van Van Aert, Alaphilipe en Van der Poel Amen reden we de eerste etappes in Italië - waarna Poggieboy wel zin bleek te hebben om zich te voegen bij een Heilig Kwartet. Ondertussen ontstak Turboprimoz dag na dag het vuur in de regio-Nice, blies in de laatste meters van de zaterdagkoers de wielerdroom van Gino 'Het Voorprogramma' Mäder in duizend stukjes - en liet vervolgens een koersdebat ontbranden over nut en noodzaak van elkaar - en een andere ploeg - iets gunnen in de koers. Misschien was het pech, misschien was het karma - of wellicht ook gewoon toeval - maar de gretigheid waarmee Rokkie en zijn Jumbo's de dag nadien in de vernieling werden gereden door diverse ploegen met twijfelachtig eigenbelang - deed toch op z'n minst vermoeden dat de sympathy vote van het peloton

'De tijden van Coppi en Koblet zijn alweer zo lang vervlogen. Soms vermoed ik dat God heeft gedacht: het wordt tijd dat ik er nog eens eentje naar beneden stuur die laat zien dat ik het fietsen heb uitgevonden,' schreef Stijn Vanbosseghem ons op Twitter, een uurtje na afloop van de raketlancering van Monsieur VDP richting Piazza del Campo. José de Cauwer had er de tranen van in zijn ogen gekeken, sprak van een versnelling die hij de laatste jaren niet meer had gezien - en een overwinning van de wielrennerij als geheel. Nou staan wij bankzitters natuurlijk al jaren bekend om onze ijskoude analyses, zakelijke kijk en puike smaak-in-chips - maar deze zaterdagmiddag liet zelfs ons niet onberoerd. Over de witte gravelwegen met hun cartoonesk opstuivende stof, snijdend door de groene heuvels en leidend naar de pittoreske dorpjes is al veel gezegd - maar in een jaar waarin we verstoken blijven van eigen buitenlandse tripjes vergaapten we ons dubbel zo hard. Net als aan de kopgroep trouwens - dat vleesgeworden pleido

Er stond een werkelijk prachtig lentezonnetje aan de hemel, dus menig wielerkijker was afgelopen zaterdag volstrekt afhankelijk van dubbeldikke gordijnen voor een helder zicht op de televisie. Maar na die zware openingsfase - gevolgd door een worsteling met een verse zak Heartbreakers - was het als vanouds en duchtig genieten vanop de bank. Onder meer van onze bloedeigenste kansenparel Olav Kooij, die brutaal zijn neus aan het venster stak en pas moest capituleren toen de Wereldkampioen stevig doortrok op de Molenberg. Niks om je voor te schamen overigens, want een peloton vol kleppers deed precies hetzelfde. Jammer van dat straffe windje tegen - en zijn geveinsde (?) pijn in de rug - want ome Ala léék even ribbedebie, maar dat werd 'm dus nie. Een roedel - zo weten wij nieuwbakken hondenbezitters - bestaat echter uit méér wolven - en dus rechtten de blauwwitten hun rug, lieten de grote motor van Sénéchal blazen richting Ninove, formeerden een treintje en lieten alle anderen daar kansloos. De winnaar van de e

We zijn er weer! Aankomende zaterdag - zo rond de klok van half twaalf - start in Gent officieus het wielerseizoen van 2021. Want het is natuurlijk allemaal fris en fruitig, zo'n opwarmkoersje in Frankrijk of Spanje, of een rondje door de zandbak van het neefje van de sultan - maar het echte enthousiasme bewaren we toch voor de eerste van vele wedstrijden over de venijnige klimmen en de hobbelige kasseistroken van het Vlaamse Land. Zottegem en Zwalm, de Haaghoek en de Molenberg, de Berendries en de Paddestraat - met elke poëtische strook trappen we dieper de zonnige lente in - en weg van het vreugdeloze zwarte gat dat de Corona-winter voor veel van ons toch was. De Omloop is ons Pfizer-vaccin voor de oplopende wielerkoorts -  ze biedt instant bevrediging én een heerlijke belofte: die van een kakelvers seizoen, vers van het land, klaar om verwerkt te worden in de meest prachtige gerechten. En zie daar - als krokusjes in de lente steken uw favoriete bankzitters prompt hun olijke kopjes boven de grond. Klaa

Spraken we eerder al met Thymen Arensman, David Dekker en Nils Eekhoff, vandaag is het de beurt aan de Benjamin van de klas: 19-jarig sprinttalent Olav Kooij. Sinds begin 2020 rijdt hij voor het developmentteam van Jumbo-Visma, waar hij zowel voor als na de Corona lockdown de stenen uit de straat fietste. Hij won in Kroatië de Trofej Umag en de Trofej Poreč, in Slovenië de GP Kranj en in Italië sprintte hij tussen de profs naar een ritzege in de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali. Hij sluit 2020 zelfs af als de Nederlander met de meeste UCI-zeges. U begrijpt, het is lastig de huid niet te verkopen voordat de beer geschoten is: Nederland lijkt een topsprinter rijker. Op 1 juli volgend jaar maakt hij de overstap naar het World Tour Team van Jumbo-Visma. Ploegleider Merijn Zeeman noemt hem “een groot talent”, Wielerflits nomineert hem als ‘Renner van de Toekomst’ en zijn bijnaam is al ‘het Jachtluipaard van Numansdorp’. Wij willen de druk niet nog verder opvoeren, maar de titel ‘jongste vriend van de

In deze aflevering de derde uit onze reeks over de class of 2020. Spraken we eerder al met Thymen Arensman en David Dekker - vandaag is het de beurt aan iemand die in zijn eerste échte profjaar tweede werd in Dwars door het Hageland, in de schaduw van een ongenaakbare MonsieurVDP tweede werd op het NK en door een megablubberpowermove Michael Matthews liet winnen in de Bretagne Classic. En dan weet ie ook nog wat het is om wereldkampioen te worden - al kan de UCI nog net zo hard roepen van niet. Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Jonne Seriese en Tim de Gier, vandaag zonder Wilhelm Dudok, maar mét Nils Eekhoff. De Rode Lantaarn wordt mede mogelijk gemaakt door Canyon, Sonos, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de Swing Ninja’s. Abonneren op de Rode Lantaarn kan bijvoorbeeld via iTunes – waar je ook - wel doen hoor! - een puike recensie kunt achterlaten.Reageren op deze podcast?Je vindt ons op Twitter: @timdegier & @

Het was een gek jaar om afscheid te nemen van het peloton. Voor Tom Leezer eindigde zijn profcarrière dit jaar in Luik, met een magistrale zege van zijn ploegmakker en vriend Primoz Roglic. Wij gingen bij hem langs in Ewijk, waar hij rustig bijkomt van zijn fietsjaren. Hij was erbij toen Rabo nog Rabo was. Toen het team afgleed richting Jotto Lumbo. En toen het herrees als Jumbo Visma - en prompt de beste ploeg ter wereld werd. Leezer trad daarin niet vaak op de voorgrond, maar had niettemin een belangrijke rol. Wij blikken met hem terug op een mooie carrière en vroegen hem: als je de ideale ploeg mag samenstellen van iedereen met wie je in al die jaren gereden hebt, wie zou je dan kiezen?Deze Rode Lantaarn wordt gepresenteerd door Willem Dudok en Tim de Gier, vandaag zonder Jonnie Surprise, maar mét Tom Leezer. De Rode Lantaarn wordt mede mogelijk gemaakt door Canyon, Sonos, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de Swing Ninja’s. Abonneren op de Rode La

Het jaar 2020 was miserabel, maar gelukkig was er wel wielrennen. Want temidden van de besmettingscijfers, IC-opnames, P-waarden en andere lockdown-miserie zagen we toch maar mooi drie grote ronden, een paar monumenten en een WK. Conclusies trokken we al eerder: over de wenselijkheid van meer koersen in de herfst, de waarde van een compacte kalender en de fascinerende doorbraak van de jonkies aan de top. Denk Pokkie, denk Tao, denk Hirschi en Jai. 'Maar hoe moet dat dan met ónze gouden generatie?,' vroegen we ons soms vertwijfeld af - om vervolgens opgelucht te constateren dat ook het Nederlandse wielerpeloton een cohort jonge mannen en vrouwen kent om je vingers bij af te likken. Tijd om daar eens nader kennis mee te maken, dachten wij. Want als iemand een beetje hoop op schitterende wielertijden in z'n kerstpakket verdient, dan bent u het wel wel, beste luisteraar van De Rode Lantaarn. Vandaag de tweede uit onze reeks over de class of 2020. Spraken we eerder al met Thymen Arensman - introvert rondetalent va

Het jaar 2020 was miserabel, maar gelukkig was er wel wielrennen. Want temidden van de besmettingscijfers, IC-opnames, P-waarden en andere lockdown-miserie zagen we toch maar mooi drie grote ronden, een paar monumenten en een WK. Conclusies trokken we al in de vorige show: over de wenselijkheid van meer koersen in de herfst, de waarde van een compacte kalender en de fascinerende doorbraak van de jonkies aan de top. Denk Pokkie, denk Tao, denk Hirschi en Jai. 'Maar hoe moet dat dan met ónze gouden generatie?,' vroegen we ons soms vertwijfeld af - om vervolgens opgelucht te constateren dat ook het Nederlandse wielerpeloton een cohort jonge mannen en vrouwen kent om je vingers bij af te likken. Tijd om daar eens nader kennis mee te maken, dachten wij. Want als iemand een beetje hoop op schitterende wielertijden in z'n kerstpakket verdient, dan bent u het wel wel, beste luisteraar van De Rode Lantaarn. Vandaag de eerste uit onze reeks over de class of 2020 - en meteen maar een van de lievelingetjes van de leraar.

En toen - op een fraaie herfstdag in november - kwam het hertekende wielerseizoen van 2020 tot een einde in Madrid. Een seizoen dat - misschien wel meer dan ooit - voor velen voelde als balsem voor ziel. Want met alle pandemische misère was het voor velen - uw favoriete bankzitters incluis - een zeer welkome afleiding van al hetgeen er in de anderhalve meter wereld gaande was. We kregen bovendien meer dan we verwachtten: drie bijna-volledige en superspannende grote rondes, álle klassiekers minus De Hel van het Noorden en de Ronde van Wablief. Dikke proficiat aan alle organisatoren, ploegen en renners: het was genieten met de pet op. Nog 111 dagen tot de Omloop - en een welverdiend superspread event bij Jumbo Visma vanavond. De winnaar van de Vuelta 2020: Primoz Roglic.Deze Rode Lantaarn werd gepresenteerd door Jonne Seriese, Tim de Gier en Willem Dudok. De Rode Lantaarn wordt mede mogelijk gemaakt door Canyon, Sonos, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de S

Het was een slechte dag voor mensen die van mooie landweggetjes, stralende herfstzonnetjes en The Gipsy Kings houden. De dag van de Vuelta stond in het teken regen, mist, oneindige stroken asfalt en Mattia Cattaneo die in ogenschijnlijk gewonnen positie tóch nog sneuvelde, in een sandwich van Oud-Hollandse tegenwind en een bloedruikend peloton. En zo, beste kijkbuiskinderen, waren we plots nog maar drie dagen verwijderd van Madrid, het einde van het wielerseizoen en het begin van het zwarte gat. Poeh. Gelukkig was het ook de dag dat een van onze favoriete Vlamingen - toekomstig secondant van Monsieur VDP - zijn mooiste zege uit zijn prille carrière boekte. Chapeautjes, Jasper Philipsen!Ook chapeautjes voor onszelf trouwens - en voor jullie. Want we wonnen toch maar mooi de Dutch Podcast Award in de categorie Sport vandaag. Bedankt voor het stemmen allemaal!De Rode Lantaarn wordt mede mogelijk gemaakt door Canyon, Sonos, Hetiskoers.nl en Dag en Nacht Media. De titelmuziek is van de Swi

En zo zaten we plots in november - en is het einde van het hertekende wielerseizoen nu echt in zicht. Nog maar een weekje strijden de matadoren om het rood in de Spaanse Arena, waar vandaag de mythische Angliru op het programma stond. Noem ons vervaarlijke nieuwlichters, maar in het rijtje 'dingen die mogen blijven na de Corona' mag de walgelijk steile klim zonder publiek er blijven. Geen malloten die per se een selfie willen maken met de kop van het peloton, geen irritante meelopers meer in een pandapak zonder billen. Gewoon - zwoegende renners, sacrale stilte en tomeloos genieten van de prachtige omgeving. Winnaar werd vandaag een Brit die ons deed terugdenken aan de slotscènes uit Love Actually, waarin de Britse ginger Collin Frizzle God of Sex na langdurig falen in eigen land zijn liefdesgeluk besluit te zoeken in de Verenigde Staten. Enfin, we dwalen af. Victorie vandaag op het kleinste molentje, voor Hugh 'How do you say bottle?' Carthy!Deze Rode Lantaarn werd gepresenteerd door Jonne Seriese en Willem

Denkend aan de Vuelta zie ik brede pelotons, traag over oneindige snelwegen gaan. Rijen ondenkbaar, groene olijfbomen en kale puncheurs die elkaar naar het leven staan. Vandaag was zo’n typische Vuelta dag. Een Spanjaard en een Colombiaan vooruit, een peloton breed over de weg en een kapstok die nog in elkaar gezet moest worden. Ok, dat laatste was een persoonlijke strijd die met het koningskoppel Renaat! en Jose in ene een stuk makkelijker werd maar voor de rest was alles zoals het hoorde. Het peloton kabbelde voort maar het venijn zat m in de staart. Maar echt in het puntje van de staart. Sam Bennett testte gister, net als de rest van het peloton negatief, maar er is 1 ding dat wel is overgesprongen de afgelopen dagen. Het Spaanse temperament. Lang leek hij zijn tweede overwinning deze Vuelta binnen te hebben maar de Zidane in hem bleek in aanloop naar de finish te sterk. Een kopstoot en heel wat overleg later ging de overwinning naar Ackermann en de wijn naar mij. Gefeliciteerd, Jonnie Seriese!De Rode Lant

Wat. als. Die woorden zullen vermoedelijk nog lang rondspoken op de Sunweb Badedas-burelen. Want was het nou The Kingdom of Rohan dat ervoor zorgde dat een rossige Brit vandaag op het hoogste treetje voor de Duomo stond? Of kwam het misschien ook door de halfslachtige keuzes in de ploegleiderswagen? Wat we zeker weten: Wilco C. Kelderman genoot van het roze, weerde zich kranig, won zijn eerste podiumplek in een grote ronde, maar zal toch blij zijn dat 'ie zich volgend jaar bij Ze Cooking Revolution kan aansluiten. Deze Giro d'Italia zullen we toch vooral onthouden aan de hand van vier woordjes. Want een ronde die begint met een zware val van je kopman, tevens de topfavoriet - eindigen met zeven etappezeges, de roze trui, de witte trui én het ploegenklassement, daar valt maar één conclusie over te trekken: The. Empire. Strikes. Back. Van harte proficiat, Tao Geoghegan Hart.Deze Rode Lantaarn werd gepresenteerd door Jonne Seriese, Willem Dudok en Tim de Gier - vandaag met als speciale gast: Lidewey van Noord. Z

Team Sunweb-Badedas had het al aangekondigd: vandaag zou het bal worden - en mensenkinderen, bal werd het. Overuren voor onze arme hartjes - die vanaf het begin van de Stelvio in onze keel klopten, en ten lange lesten een beat aantikten gelijk Flamman en Abraxas in hun beste jaren. Almeida loste, wij in de zevende hemel, Kelderman loste, wij in het voorgeborchte van de hel. Emoties overal, van beginnende zelfhaat over onze vermeende jInx, via verbazing over de cold shoulder van Jay, tot lichte euforie toen de achterstand van ons Wilco stabiliseerde. En ten slotte: opluchting. Want daar stond ie dan vanavond, het was wel spannend maar toch ook fijn. Op karakter vandaag - vakkundig opgebouwd in een carrière vol tegenslag. Wat er ook nog gaat gebeuren - dat roze is gedragen - en Milaan is om de hoek. Driewerf chapeau - en dank voor de show vandaag, mede namens onze cardiologen - voor Wilco C. Kelderman.Deze Rode Lantaarn werd gepresenteerd door Jonne Seriese, Willem Dudok en Tim de Gier. De Rode Lantaarn wordt m

Wat valt er te zeggen over een dag als deze? Een dag dat Chantal Blaak de Ronde van Vlaanderen won - maar we eigenlijk nog zó vol zaten van adrenaline en emotie dat het amper nog kon doordringen. Drie kwartier eerder zagen we een Red Wedding op de flanken van de Piancavallo in de Giro - en drie kwartier dáár weer voor waren we getuige van een sprintduel in Oudenaarde - dat al onvermijdelijk leek sinds beide heren de modder verruilden voor het asfalt. Thieuke versus Wout, de mokkende mannen van Gent Wevelgem, halve Nederlander versus halve Belg, Ted van de Parre versus Magnus Vèr Magnusson - en een hartslag die vanaf de Taaienberg elke kilometer een tikje omhoog ging. Twee beelden blijven hangen: de mist over de velden bij de start - en de thuisblijf-stilte in de finishstraat. IJzingwekkend, hallucinant, sprookjesachtig - een koers een Hoogmis waardig, troost voor ten minste twee wielernaties die gerust een afleidende opsteker konden gebruiken. Thieuke versloeg Woutje op de meet - en we waren er allemaal een b

Het is wonderlijk hoe het begrip 'positief' plots een hele andere betekenis heeft gekregen, in de koers. En vooral mededogen opwekt, in plaats van woede en hoon. Het rustige tussenweekje in de Giro kreeg afgelopen dinsdag een roerig begin door twee tests van het Vierkant van Brabant en Bling Matthews, die vanwege Corona de koers moesten verlaten. Prompt gaf eerst Mitchelton er de brui aan - en wierpen ook de Jumbo's de geelzwarte handdoekjes in de ring. Wat volgde waren dagen vol onzekerheid, verdacht gekuch en gestress in het peloton, in een herfstig Italiaans decor en een Europa dat opnieuw overspoeld lijkt te worden door het virus. En daarmee ook ons bankzitters in nieuwe onzekerheid dompelt. Want halen we Milaan? Met wie wel - en met wie niet? Kun je eigenlijk Corona krijgen, als je niet bestaat? Of als je haai bent, of Jay? Ondertussen werd er vandaag in de zeikende regen ge-eerbetoond aan een piraten-olifantje uit een tijdperk waarin positief nog iets heel anders betekende. Echt omstandigheden voor een

We halen hem nog maar even stal: de Wilunga Hill theorie. Dit is het eerste jaar sinds de Copernicaanse Wending dat Richie Porte in de Tour Down Under níet iedereen op een hoopje reed op Wilunga Hill. Sindsdien is alles anders. Vlak daarna brak corona uit. Het hele wielerseizoen werd verplaatst naar het najaar. Sagan wint geen koers meer. Er worden vrouwenkoersen gereden zonder een integraal Nederlands podium. In de Giro is het slechter weer dan in Wevelgem. De ene etappe finisht om drie uur en de andere om half vier. Jan Bakelants laat renners verliezen nog voordat ze aan de koers beginnen. En dat was vast ook de strategie van Simon Yates toen hij gisteren bleek rond te rijden met SarS-Cov-2. En als klap op de vuurpijl wint er vandaag een Pedersen in Parijs-Tours én een Pedersen in Gent Wevelgem. Het is dat de Pedersens op waren, maar anders had er vast ook eentje in de Giro gewonnen. Daar werd het de Portugees met een bakpfeiffengesicht waar Anthony Lurling nog wat van kan leren. Zo eentje die met een

Alwéér een dag met drie koersen - alleen vandaag ook nog in combi met een doodnormale werkdag. Er wordt wat gevraagd dezer dagen, van ons als streamhoppende bankzitters. Grace Brown soleerde aan het begin van de middag naar de zege in de Brabantse Pijl bij de vrouwen - ondanks onze woeste aanmoedigingen richting Floortje Mackaaij - en liet zien dat er heus leven is na La Vleuten bij Mitchelton Scott. Een paar uur later waren het monsieur VDP, de Wereldkampioen en reserve-Alaphilipe die de race bepaalden bij de mannen - en zorgde een Franse sandwich ervoor dat niet ons Thieuke, maar Ala la fléche Brabanconne op zijn toch al kloeke erelijst kon bijschrijven. En tussendoor zaten we bibberend voor de televisie toen het Giro-peloton in een afdaling vol machtig herfstig strijklicht achter een Italiaanse tijdrijder aan sjeesde. De Kwal van Messina deed wat hij kon, maar het was vergeefs. De tweede dagzege in de Giro - en vrijwel zeker niet de laatste - voor Brailsford's hoop in bange Grenadiersdagen: Filipo Ganna!De

Onze biologische klok kreeg vandaag een harde reset richting het einde van de lente. Op het programma namelijk: deel twee van het openingsweekend van de Giro, alsook Luik Bastenaken Luik bij de mannen en de vrouwen. Aanpezen dus, voor ons bankzitters. Twee schermen, op tijd inloggen op onze Natjes Coach App en hopen dat de cruciale momenten in alle koersen elkaar keurig afwisselen. En dat ging zowaar heel aardig. Want nadat Diego Ulissi nóg maar eens liet zien dat Peto nog immer niet helemáál genezen is van zijn liefdesverdriet, konden we keurig op tijd terugschakelen voor de finale van La Doyenne, met vier tenoren van 2020 in de kopgroep. Alaphilippe kwakte Hirschi en Pokkie in het ongeluk, maar karma kwam op poezenvoetjes langszij, op het moment dat de wereldkampioen al extatisch aan het vieren was. 'Never stop believing,' zei de winnaar - en zo is het maar net. Twee uit drie van de Monumenten voor Jumbo Visma dit jaar - en bitterzoete wraak op de afgelopen weken, voor Primoz Roglic!Deze Rode Lantaarn werd