De Döschkassen

So’n würkli grooten Tourist bün ick noch nie ween. Hunnert Kilometers mit’n Wohnwoog‘ wech – dat langt mi för’n Urlaub. Dor denn ’n beten Rad fohrn un sick de Gegend bekieken… Jo. Dat is wat för mi. Dor mach ick över ween. Een groote Reis‘ steiht bi mi un mien Madam overs noch an: Irgendwann wüllt wi uns de Püramiden vun Giseh bi Keiro in Egüpten bekieken. Overs jümmers wenn ick an de Püramiden dink, denn froog ick mi, worüm se so wiet wech buut worrn sünd. Ick meen: Mutt dat ween? Kunn ni weenstern een‘ vun de Dingers in Dithmarschen stohn? Seggt wi mol, wi wurrn blots den oln Cheops sien Püramide no uns hen kriegen. Dat weer doch wat. Ick wurr se je – strategisch kloog – südli vun Blangenmoor op’n Koppel stelln. Dor in Egüpten hett man nömli gor ni so recht ’n Vergliek üm to begriepen, wo hoch de Steenhuupens sünd. Wenn man overs över de Brunsbütt’ler Hochbrüüch fohrt un dor vun de heuchste Steed noch hunnert Meters no boben kieken mutt, üm de Spitz vun unse Püramide to sehn – dat weer doch wat. För de Uts

Mitünner fallt mi dat bannig swor, mit de Gedanken bi de Sook to blieven, mit de ick mi jüst befot. Wenn ick mi to’n Bispeel ’n Vördrag anheuer, de mi ni ganz so dull mitrieten deiht, as he schull, denn kiek ick gern mol ut‘ Finster. Tominst wenn ’n Finster dor is. Dorbi dink ick denn veellicht doran, wohen ick jüst gern in Urlaub fohrn wurr oder so. Overs dat is würkli dösig: Ick bün je blots mit de Gedanken annerwegens. Rein füsikalisch sitt ick je ümmer noch dor, wo een vör mi steiht, de wat vertellt. Un mien Ohrn sünd je ook dor, de sünd je fast an mien Kopp anwussen. Rein füsikalisch geiht de Schall vun de Wöörd, de bi den Referebten ut’n Mund kümmt je ook in mien Ohrn rin. De Schall bringt mien Trummelfell to’n flattern, de lütten Knooken in’t Binnenohr bewegt sick dordör un allns. Overs de Informatschoon vun dat, wat mien Ohrn heuert, kümmt ni in mien Breegen an, weil ick in Gedanken jüst mit mien Madam op’t Rad sitt un an’t Slott vun Sonderborg langfohr. Dor heff ick de Scheep in Hoben vör mien binne

Hüütigendags Musik to heuern is je ganz eenfach, ne. Mit’n Verbinnung to’n Internet kann man allns heuern, wat man will. Dat föhrt bi mehr as een Toheurer bilütten ook dorto, dat alle twee Minuten ’n niedet Leed speelt ward, ook wenn dat vörige noch gor ni to Enn is. Dat weer overs ni ümmer so. In mien Kindheit un Jugend weer dat noch ganz anners. As ick so 14, 15 Johr jung weer, dor harr ick bummeli teihn Schallplatten un ’n ganzen Schwung Kassetten. Un dor weern de mehrsten Schallplatten vun mien Kollegen op oder ook de Opnohm, de mien Kollegen vun annere Kollegen afstuuvt harrn. Intwüschen kann ick mi overs mehr Schallplatten leisten. Natüürli harr ick ook Kassetten, de ick ut‘ Radio opnohm harr. Tomeist ut de Sennung „Top foffteihn“ mit Willem Dincklage op NDR2. Un wat heff ick mi argert, wenn Willem in de Musik rinsabbelt hett. Kasseten mit Musik, de man sülms tosomstellt hett, kunn man ook scheun verschinken. As Kassettenfründ harr man sick overs ook mit de Technik ut’neentosetten. Ole Kassetten löschen

De Krankenkassen in Düütschland sleiht Alarm: De Lüüd in uns Land sitt to veel, hebbt se rutfunnen. „Sitten is dat niede Smööken“, is so’n Snack den man in Momang jümmers mol heuert. Wi sitt vun Johr to Johr mehr, seggt de Krankenkassen. Vun‘ Sitt- Rekord sünd se sogor an snacken. Na jo, wenn ick op mi sülms kiek, denn krieg ick je ook ’n lütt‘ slecht Geweeten, denn jümmers, wenn ick mien Döschkassen tosomschooster, den sitt ick vör mien Kompjuter-Tastatuur. Jo, ick weet, ick kunn mi dorbi ook henstelln. Dat heff ick sogor al mehr as eenmol versöcht, overs dat klappt ni. Ick kann in’t Sitten eenfach veel beeter dinken. Hmm. Un bi’t Busfohrn, wat ick je tomeist mok, is dat mit dat Stohn ook ni so eenfach. Ook dat heff ick versöcht. Dorbi kom ick overs entweder ni an de Pedohln oder ick kom ni an’t Stüüer. Noch dorto ward de Fohrgäste nervös, wenn ick versöch in’t Stohn to fohrn. Na jo, anner Lüüd verdeent mit anner Sooken ehr Geld. Handwarkers to’n Bispeel. Un dor mutt ick seggen, dat ick noch keen Timmerlü

Dat gifft je ’n Barg Erfinnungen, de würkli nützli sünd, ne. Wat dor overs hunnertperzenti ni toheuert, dat is „Softlack“. Softlack is half ingelsch, half düütsch un heet so veel as weeke Farv. Softlack schall dorför sorgen, dat man Sooken gern anfoten deiht. Knööp in Autos to’n Beispeel overs ook veele Huushalts-Geräte un so. Nieden Softlack föhlt sick bilütten as’n Plüüschappel an, also ’n Pfirsich op Hochdüütsch. So wiet so good. De Lack blifft overs ni so plüüschig. Irgendwann löst de dorste Lack sick nömli op. De geiht overs ni af, de blifft an dat, wat dor mit övertrocken is, sitten. De Lack ward smeeri un backsig. De foot‘ sick denn bummeli so an as de Fleegenfängers, de man fröher ünner de Deek hungen hett. Dat is denn keen Softlack mehr, sünnern Backlack. Un den Backlack kann man ni afwaschen. Ick heff dat versöcht: Mit Woter un Seep, mit Bremsenreiniger, Terpentin, Nogellack-Entferner un all sowat. Blots Sprengstoff heff ick noch ni utprobeert. Afkratzen kann man den Schiet ook ni so recht, un vers

Jungedi, wat hebbt mien Madam un ick uns för unse Angelschiens afmöht. In de Meern vun Juli hebbt wi uns in Rendsborg prööven loten. Över 1500 Froogen un dat Kinnen vun bummeli 60 Fischoarten hebbt wi lehrn musst. Dat gung dor blang de Fischkunn‘ üm de Hege, üm den Natuurschutz, üm ’n Barg Gesetze, üm technische Froogen un all sowat. Un wat schall ick seggen: Wi hebbt beide bestohn. Schier. Nu weer de Pröövung vun‘ Termin her overs so dicht an unsen Uraub in Meckelnborg, wat dat Ergeevnis ni gau genog in de Post weer. Dormit harrn wi keen Gelegenheit mehr dorto, unsen „Fischerieschien“, as de Angelschien in echt heet, vun’t Amt anftoholn. Overs wi wulln doch so gern in unsen Urlaub angeln. Dat hebbt wi je ook mokt. Un twor mit unsen „Touristen“- oder Urlaubs-„Fischerieschien“. Um an düssed Dokument to kom‘, hebbt wi unse persönlichen Daten un 20 Euro an’t Lannesamt för Landwirtschop, Levensmiddel-Seekerheit un Fischerie in Meckelnborg-Vörpommern överwiesen musst. Wieder nix. Na jo, meist wieder nix: Man schu

Jungedi, wat freu ick mi doröver, dat mitmol an so veele Steeden, de Strooten heelmokt ward. Würkli. Seeker, an veele Steeden mutt man in Oogenblick tööven oder langsomer fohrn, an all de Buusteeden. Oftmols geiht dat dor je ook üm Buusteeden, de blang de Stroot sünd. Wenn dor to’n Bispeel niede Strom-Masten opstellt ward oder niede Windkraft-Anlogen oder sowat. Bi de annern Buusteeden, de dor noch överblifft, geiht dat üm de Stooten sülms. De Buusteeden also, bi de ick in Momang dat Geföhl heff, dat för jedet Lock, dat to is, twee niede Löckers opreeten ward. Na jo, is overs even blots so’n Geföhl. Liekers, ick heff dor noch so’n Geföhl entwickelt: Mi dücht, wat ick dree ünnerscheedliche Oarten vun Strooten-Buusteeden identifizeert heff: To’n een de, de mit all de Warntofeln, Flatterbänners un Tempo-Bremsschillers inricht ward, un an de denn tatsächli so lang wöhlt ward, bet de Buusteed trech is un all de Warnkrom weller wechkümmt. Dat is ganz genau de Oart vun Buusteeden, de ick an leevsten heff. Denn g

In mien Kopp dreiht sick jümmers veele Froogen üm de Sprook. Ick mutt mi je alleent doröver wunnern, dat wi uns överhaupt op all de Wöörd eenigt hebbt, de dat in all de Sprooken gifft. De Mischen vertörnt sick je sünst ook so gern. „Schoop“ to’n Bispeel. Worüm hett man sick dorop eenigt, dat Schoop op Platt Schoop heeten doht. Dor harrn doch ook twee tosom vör ’n Schoop stohn kunnt, un de een‘ seggt: „Kiek mol dat dor, dat mutt Brotpann heeten.“ Denn de annere: „Nä, Du tüünst je. Rüttelpladde mutt dat heeten.“ Un bums weer de Larm dor. Na jo, jedenfalls hebbt sick unse Vörföhrn irgendwann op all de Wöörd eenigt, de wi nu kinnt. Dat mutt echt lang duuert hebben. Un denn gifft dat je ook so veele Sprooken. Veel mehr as dat Länners op de Welt gifft. Annerletzt heff ick twee Chinesen bi’t klöön‘ toheuert, un ick heff ganz genau gor nix verstohn. Ick harr ni mol ansatzwies roden kunnt, över wat de an rappeln weern. Dösig, ne. Nehmt wi eenfach mol ’n finnisched Woord: „Hapankaali“. No wat heuert sick dat för Ju an?

Bi’t Auktschoonshuus Sotheby’s in New York is an Meddeweeken ’n Steen verköfft worrn. De dorste Steen wicht 25 Kilo, also ’n halven Zentner un he hett 5,4 Millioon Euro bröcht. De Grund dorför, dat de Steen so düüer weer, is, dat de Klumpen vun Mars kümmt. Tominst seggt de Experten, wat dat so is. Se seggt, wat de Steen as Meteorit in de Sahara dohlfulln is. Man mutt sick wunnern, wat se den Brocken överhaupt funnen hebbt mang all den Sand. Overs so’n lütt beten dösig kümmt mi dat Ganze je vör. Wokeen hett de dorsten Experten vertellt, dat de Meteorit würkli vun‘ Mars kümmt. Ick meen, dor weer doch seeker keen Nummernschild an oder veellicht ’n Zeddel, op den Stunn, „Moin, ick kom vun‘ Mars“. Na good, he mach je as ’n Meteorit op de Eer fulln ween, overs op wat för’n Oart un Wies is he vörher vun‘ Mars wechkom‘? De Steen hett je wohrschienli keen Flünken kreegen un seggt: „So, ick heff de Snut vull vun den langwieligen Mars. Ick will mol wat beleven. Dorüm hau hier af un fleeg no de Eer.“ De Weetenschople

Wenn man vun Breiholt no Rendsborg an Noord-Ostsee-Kanol langfohrt, denn kümmt man no ‘n Tied an den Moltkesteen vörbi. An den Steen, de för den Generol Moltke opstellt wurr. Den Generol also, de vun Kaiser Wilhelm II, den Opdrag kreegen hett, de Buuarbeiden vun den Kaiser-Wilhelm-Kanol to beopsichtigen. De Kanol, de intwüschen je Nord-Ostsee-Kanol oder internatschonol Kiel-Kanol heeten deiht. Un de dorste Kanol, de uns Dithmarschers je tosom mit de Noordsee, de Elv, de Eider un den Gieselau-Kanol to echte Insulaners mokt hett, de dorste Konol hett je recht ‘n poor Besünnerheiten. Nu is de NOK je jüst stolte 130 Johr old worrn. Overs – na jo – old warrn geiht je bi jedeneen vun uns nu mol ganz vun alleent. Dorüm kümmt wi to de näste Besünnerheit vun den Kanol. Un de Besünnerheit hett mit de Streck mang den Moltkesteen un Rendborg to kriegen. To’n een‘ markeert de Moltkesteen ganz genau de Meern vun‘ Kanol mang Brunsbüttel un Kiel. To’n annern fangt achter den dorsten Steen ‘n Streck an, op de man ‘n ganze

Also, ick doh mi je swor dormit över’t Wöller to schrieven. Overs no Middeweeken vun düsse Week, mutt ick doch mol ’n Utnohm moken. Dor weer ick mit’n Reisebus in Flensborg, un wiel mien Fohrgäste mit ’n Schipp op de Förde ünnerwegens weern, heff ick op ’n Parkplatz stohn, bummeli teihn Kilometers vun Flensborg wech. Dat weer de eenzige Placken den ick finnen kunn, an den weenstern ’n beten Schatten weer, üm dor den Bus ünnertostelln. So. Un dor heff ick nu stohn. Vun morns Klock teihn bet obends Klock halvi söben. As ick ankeem weern buten 29 Grod. Hett ni lang duuert dor weern dat 33 Grod. Ick kunn gor ni so veel suupen as ick sweet‘ heff. Nomeddags hett dat mol kort ’n beten reegend, overs köhler wurr dat dorvun ook ni. Blots schwül. Intwüschen keem mi al meist de Damp ut de Ohrn. Nu stunn ick je an ’n Steed , vun det ut no vöör un achter fief Kilometer nix keem. Keen Dörp, keen Tanksteed, no de man mol even henloopen kunn. Gor nix. Un wat heff ick mi no ’n Ies sehnt. Vanille, Pistazie oder eenfach blots

Mien Madam un ick sünd jüst dorbi ’n Angelschien to moken, ’n Fischerieschien, as dat richti heet. As ick so twölf, dörteihn Johr jung weer, heff ick af un to je mol so’n lütt beten swatt angelt. Dat gung ook ohne Zeddel, weil mi ’n Fründ wiest hett, wo man dat mokt. So, un nu schall dat weller losgohn, overs even legol. Dat gifft je veele Lüüd, de den dorsten Schien hebbt. So swor kann dat also gor ni ween, heff ick dacht. Dor heff ick de Reeken overs ohne den Fischwirt mokt. Jungedi, wat man dor allns weeten mutt, dat heff ick ni ohnt. Fröher hebbt de angohnden Anglers je ’n poor Weekenenn verkloogfiedelt kreegen, wat se för de Prööfung weeten musst hebbt. Intwüschen kann man dat overs ook över’t Internet moken. Dat doht mien Seute un ick ook. Ick weer toerst mit den Stoff dör. Dor gifft dat de allgemeine Fischkunn‘ mit Krankheiten un Fischfamieljen un all sowat, de Hege- un Gewässerkunn, de Tier-, Natuur- un Ümweltschutz. Denn kümmt de Gerätekunn, de Gesetzeskunn un de spezielle Fischkunn‘ dorto. Bummeli

Middeweeken keem dör de Medien, dat unsen Ministerpräsident Daniel Günther de Verantwoordung för den Plünnkroom mit de Northvolt-Fabrik bi Heid‘ övernehmt, de nu je ni mehr to Enn buut ward. Dat finn ick je schier, dat Günther seggt, wat he för de Fehlers insteiht, de dorto föhrt hebbt, dat Sleswig-Hulsteen tosom mit den Bund rund een Milliarde an Stüüergeld ruthaut hett, üm de dorste Fabrik to buun. Overs wo weer dat noch? In‘ März 2024 keem‘ Günther un Kanzler Scholz, Robert Habeck, de Northvolt-Chef Peter Carlsson, Veronika Wand-Danielsson vun de schwedische Botschop un Christoph Vogler vun Boßelvereen Heid-Rüßdörp tosom um vergnögt den Buubeginn vun de Batterie-Fabrik antoboßeln. Vörher wurr noch mit Ingelstungen op de Gemeendevertreters vun Noorwöhrn insnackt, dat se jo blots dorvör stimmen wurrn, de Fabrik buun to loten. Stellt sick vör, dat in Noorwöhrn keen Mehrheit tostann kom‘ weer. De Gemeendevertreters wurrn se nu wohrschienli ’n Dinkmol opstelln. Annerlei, dat keem, as dat kom‘ is. Overs wat we

Fröher in‘ Geschichsünnerricht in de School kunn ick nix dormit anfang‘, wenn de Schoolmaster seggt hett, dat groote Völker, dat ganze Zivilisatschoon‘ „ünnergohn“ sünd. De Babyloniers, de Sumerers, de Maya, dat ole Ägypten un ganz besünners dat Römische Riek. De Römers hebbt vör 2000 Johr al Städte ut Betong buut, un ’n grooten Deel vun Europa un de Gegend rund üm’t Middelmeer mit Strooten tosombröcht. De harrn ’n hoge Kultur un bet op de moderne Technik harrn de al veel vun dat, wat wi hüüt ook hebbt. Annerlei, in Rom gung irgenwann dat Licht ut un Europa is in’t düstere Middelöller fulln. Nu weer mi klor, dat all de grooten Rieke ni ut ’n Överraschungsei keem‘. De hebbt ehr Stootsgebiet „erobert“. De hebbt Krieg föhrt, wenn de Lüüd ut ’n Gegend sick ni friewilli an’t niede Riek anslüüten wulln. De Reeken weer ganz eenfach: Wokeen de stärkste Armee mit de besten Waffen harr, de hett dat Seggen hatt. Liekers kunn ick in mien Schooltied ni verstohn, worüm so’n Riek, dat sick so möhsom no boben prügelt hett,

Jungedi, is dat anstreng’d: Je öller ick warr, je mehr mutt mutt ick mi marken. Ick mutt mi all dat marken, wat ick mi vörher al markt heff: Wo ick heet; wonehm ick wohn; wokeen dor noch wohnt; wo de heet, de dor noch wohnt; wat mien Arbeid is, wann ick dor hen mutt - un denn je ook noch all den annern Krom: Wat twee mol söben is; wat de Ünnerscheed mang Nominativ un Akkusativ is; wo de Hauptstädte vun etliche Länner heet; de wo veelte Planet Uranus in’t Sünn’süsteem is un all so’n Snurrkrom. Bi veele Sooken weet ick gor ni, worüm ick ehr weet. Annerlei. Op jeden Fall kümmt je all dat dorto, wat ick mi jeden Dag frisch marken mutt: Wann un wonehm ick to’n Gebuurtsdag inlod‘ bün; dat ick mi noch ’n elektrischen Schaltplon för mien Motorrad besorgen will; dat ick ennli dat Paket no de Post bring, dat ick dor al länger henbring‘ will un so wieder. Bi all dat Marken vergeet ick overs ook mol wat. Tomeist vergeet ick overs ni, wat twee mol söben is un so. Ick vergeet eher Sooken, de ick noch erledigen wull. Un r

Kinnt Ju noch Teekessel speeln ut de School, dor wo twee Lüüd datsülbige Woord hebbt, dat overs twee ünnerscheedliche Bedüüdung‘ hett? Ball un Ball to’n Bispeel: „Op mien Teekessel kann man danzen.“ – „Mit mien Teekessel kann man speeln.“ Wurr ick dat hüüt nochmol speeln, op Platt, denn wurr ick ’n Woord nehm‘, dat veel mehr as blots twee Bedüüdung‘ hett. Un dat Woord is: „Schier!“ Dor kann man sick glieks mit vief Kollegen opstelln, all hebbt Schier in‘ Sinn un all meent se wat anners dormit. Geiht man to’n Bispeel no’n Slachter un will ’n Stück Fleesch hebben, in dat keen Knooken sünd, denn will man Fleesch hebben, dat „schier“ is. Overs ook Fleesch, an dat meist keen Fett sitt, is schier. Mokt man den Goorn schmuck, mit Unkruut hacken un Beete harken un Wege trech moken, denn is de Goorn an’t Enn „schier“. Schier is also fettfrie un ohne Knoken un schmuck un sauber. Överdrievt man dat mit dat Kleihn in Goorn, is man in‘ Dutt vun de Arbeid, denn is man „schier“ mit Jack un Büx. Schier is also, fettfrie, oh

Man belevt je ’n Barg, wenn man as Busfohrer ünnerwegens is, ne. Annerletzt heff ick Lüüd mit’n Reisebus vun Kieler Hoben, vun’t Krüüzfohrtschipp, no Hamborg fohrt, no ’n Floogplatz. Achteran gung dat denn mit anner Lüüd weller no Kiel. Ick keem mi op de Tourn vör as in’t antike Babylon, dor weern Lüüd ut Spanien, Japan, Norwegen, England un noch ’n poor annere Länners an Bord. Un all weern se an sabbeln. Op de A7 no Kiel, kort no de Affohrt Hennstedt-Ulzborg, keem denn een vun de Fohrgäste no mi. „Mi scusi, signore“, hett he seggt. Un denn fung he op Italiensch dat Rappeln an, dat mi meist schwummeri wurr dorvun. An’t Enn vun sien Vördrag gung sien Stimm‘ no boben. Dat weer also anschiend ’n Froog. Overs wat schull ick moken, ick heff blots mit de Schullern zuckt un seggt: „Ick verstoh di leider ni.“ Denn keem de näste Törn Italiensch. Noch länger overs ook noch hektischer. „Du ju spiek Ingelsch“, heff ick em foogt. He: „No, no, no“, un denn gung dat wieder mit sien Rappeln. Jungedi, de arme Kirl hett sick

Wenn mol ni so veel Tied to’n Eeten moken is, denn kann man sick je wat ut‘ Iesschapp in’t Backrohr schuuven. So’n Deepköhl-Pizza to’n Bispeel. Nu hett de Mafia-Torte ut de Fabrik je ni veel mit dat to kriegen, wat man in’n anstänniged italienisched Restaurang bestelln kann. To de Ünnerscheede heuert, dat op de Pizza ut‘ de Köhlung oftmols keen echten Kees is. De nöömt sick „Analog“-Kees. Un de dorste Krom hett nix mit echten Kees to kriegen. Dor is ni mol Melk bin. De Smeerkrom is ut Planten-Fett, Proteine, Stärke, Gewürze un Glutamat mokt. Overs wat hett dat „Analog“ in Analog-Kees eegentli to bedüüden? Hüüt kinnt man analog tomeist as dat Gegedeel vun digital. Fröher geev dat to’n Bispeel blots Klocken – de mit de Wiesers an. Siet dat overs de Klocken gifft, bi de de Tied blots noch as Tohln anwiest ward, also Digital-Klocken, heet de annern Analog-Klocken. Jo, so is dat. Nu steiht bi analog in’t Nokixel overs „ähnli, entspreekend, vergliekbor, stufenlos, kontinuierli“ un intwüschen even ook de Afgrenzung

Jungedi, dat weer je ’n Opreeger an Dingsdag in Reichsdag, wa? Witten Rook is bi veele no’n ersten Wohlgang blots ut ’n Kopp kom‘. Overs erst bi’n nästen Anloop hett dat heeten „habemus Kanzler“. Un nu? Is unsen Kanzler nu tweete Wohl? Tscha. Schimpt ward bi uns je al vun veele Ecken un Kanten. Dat is je so düütsch, ne. Kiekt man sick de Geschicht vun de Papstwohln mol an, denn is Merz richti good wechkom‘. De Wohl vun Papst Gregor X. hett vun 1268 an meist dree Johr duuert. Erst as man de Kardinols bi Woter un Brot insloten un op’t Letzt‘ dat Doken vun ehrn Palast reeten hett, keem Bewegung in de Sook. Un bet hüüt geev dat keen eenzigen Papst, de glieks bi’n ersten Wohlgang wählt worrn is. Ook dütmol ni. Dat is dor ganz normol. Mehr noch: Dat is faszineernd un geheemnisvull un all sowat. Jedet Mol, wenn swatten Rook ut’n Scho’steen vun de Sixtinische Kapell kümmt, stiggt de Spannung. Jo. Dor geiht dat. Bi uns ni. Weer Konrad Adenauer erst bi’t tweeten Wohlgang Bunnesanzler worrn, denn weer ook nu allns i

Wat sick de Dinkers dacht hebbt Dat is je bilütten interessant, wat över bekannte Lüüd ut de Vergangenheit vertellt ward, ne. To Platon, den oln Philosoph to’n Bispeel, gifft dat allerhand Experten, de bilütten so doht, as harrn se Platon beter kinnt, as he sick sülms. Nu hett Platon je meist all sien Ideen as Dialoge opschreeven. Dor ünnerhölt sick denn twee, dree Lüüd – Sokrates weer dor ook gern mol mang – över de Probleeme, de de Alldag so mit sick bringt, över den Sinn vun’t Leven un all sowat. Wenn ick mi dat dörlees’ heff ick jümmers dat Geföhl, wat Platon sien Dialoge Satire sünd. Worüm ook ni, bi hüütige Satirikers lacht man je an un för sick ook över philosphische Geschichen, de dostellt, wo verdreiht wi Minschen eegentli sünd. Overs vertellt man dat een, de sick för’n Platon-Spezialist hölt, denn will de een an leevsten direkt dat Fell över de Ohrn trecken. Op ehrn scheun‘ Philosoph lött de Dorsten nix kom. Allns wat Platon schreeven hett is Dooternst. Dor lacht man ni över. So is dat mit annere g